Erditu berri diren  amen buru osasunari dagokionez, gaur egun naturalizatu egin da erditze osteko depresio-egoera, honako adierazpen hau erabiliz: “normala da sentitzen duzuna, erditzeondoko depresioa duzu”. Ohikoa da hori. Baina kontuan izan behar da egoera hori erditu ondorengo lehen hilabetean bakarrik gertatzen dela. Antsietate- edo tristura-egoera bat luzatzen denean, antsietate- edo depresio-koadro bati buruz hitz egin daiteke, eta artatu egin behar da (Paricio del Castillo eta Polo, 2020).

Estresa, antsietatea edo depresioa eragin dezaketen faktoreak asko dira baina, batez ere,  ama egoera gainditzeko gai ez denean agertzen dela esango genuke, bai haurdunaldian, bai erditu ostean.

Egileek hainbat faktoreri buruz hitz egiten dute haien arrazoiak  ulertu ahal izateko, eta, hala, Chaves et al., (2021) autoreak adierazten du haurrari erabateko arreta emateak gizarte-euskarri egokirik gabe eragin negatiboa izan lezaketela emakumearengan, eta, horrela, eragin negatiboa izan lezakeela ama-haurtxoenganako erlazioan. Horrekin, Henshaw et al. ( 2018) ziurtatzen dute ama seguruago sentitzen dela informazioa badu, baina adierazten dute, halaber, batzuetan informazio gehiegi edo informazio zehatz batek antsietatea sor dezakeela amarengan ere.

Aldiz Leahy Warrenek (2005) dioenez, gaur egun amak prozesu hori esperientzia pertsonal egokia izatea nahi du, ez bakarrik haurra zaintzeko etapa bat, eta, beraz, askotan, horrek desoreka eragiten du bere amatasuna izango zela uste zuenaren ideian eta talka egiten du egunerokotasuneko neke fisikoarekin, loa etetearekin, haurraren osasunarekiko kezkekin eta zaintza-lanez betetako eguneroko errealitatearekin. Amatasunarekiko espero dena eta benetako esperientziaren arteko desadostasunak kudeatzen jakitea erronka garrantzitsua da amentzat (Henshaw et al., 2018). Horretarako, autoezagutza tresna ahalduntzailea da, bizi izandakotik sortzen dena benetan ezagutzea funtsezkoa baita idealaren eta benetako amaren arteko distantzia murrizteko (Paricio del Castillo eta Polo, 2020).

Txinako Zheng et al. (2018) azterlanean ikusi zen haurren aldagaiek (haurtxoaren generoa, haurraren osasuna eta izaera) amaren osasun mentalean ere eragiten zutela eta antsietate- edo depresio-koadroak sortzen zituztela. Baina horiez gain, gizarte-testuinguruaren aldagaiek ere eragina zutela ikusi zen, hala nola gizarte-laguntzak eta familiaren diru-sarrerek. Azterlan horretan ondorioztatu zen gizarte-babesa faktore garrantzitsua dela amaren autoeraginkortasun-sentsazioan. Ikasteko moduko erreferenteak izateak laguntza handia ematen zien amei, eta horrek eragin positiboa zuen haien autoeraginkortasun-sentsazioan.

Horrekin, ama eta haurra depresio horretatik babesten dituzten faktoreak daude. Batetik kalitatezko senar-emazteen arteko harremana, hau da, amak bikotearengan bilatzen duen laguntza, honek ama babesten baitu depresio bat garatu ahal izatetik eta bestetik, jaio aurreko atxikimendua zenbat eta handiagoa izan, orduan eta depresio-arrisku txikiagoa, izan ere, horrek baliagarri eta beharrezko sentitzen laguntzen dio amari.

Azkenik, bere amaren eta aitaren arteko harreman onak laguntza ematen dio amari ere. Horrekin guztiarekin esango genuke etapa honek zaintza-lanen kalitatea behar duela (Correaetal., 2017). Horregatik, etapa honetan lan emozionala garrantzitsua da (Glavin et al.,

 2017).  Laguntza hori psikologikoa, soziala eta hezitzailea izan behar da. Horrekin, hausnarketa sakona egin behar da, amaren osasun emozional, fisiko eta mentalak eragin zuzena baitu haur jaioberriaren osasunean.