Seme-alaba zoriontsuak heztea da guraso guztien nahia eta helburu horrekin saiatzen dira sor daitezkeen arazoetatik babesten. Guraso eskola gehienetan aipatzen dute zenbateraino den garrantzitsua haurtzarotik muga argiak jartzea. Seme-alabak nerabezarora iristen direnerako kontrako formula gomendatzen du Ser padres, ser hijos. Los desafíoa de la adolescencia liburuko egile Mario Izcovich-ek . Mugak gurasoei ezarri behar zaizkiela uste du.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Nora zoaz? Norekin? Nora joango zarete? Noiz itzuliko zara?”… Itaunketa amaigabeak egiten dizkiete gurasoek seme-alaba nerabeei. Beldurrak eragindako kezka da; okerrik gertatzeko beldurra. Izcovichen ustez, ordea, komeni da gurasoek ulertzea seme-alaba nerabeak oso bestelako dinamika batean sartuta daudela, eta heldutasunerako prozesuan ematen den fenomeno naturala dela. “Gazteek mundua esploratzeko beharra dute nerabezaroan, eta horrekin batera intimitate handiagoa behar dute”, azaltzen du.

Intimitatea eta esplorazioa

Bi joera horiek ematen dira nerabezaroan eta lotuta daude. Gaztea bere intimitatean barruratzen da beharra duelako berezkoa eta askea den gune bat sortzeko. Bestela esanda, guztia kontrolatzen duten gurasoen tutoretzatik urruntzeko beharra du. Horrekin batera, mundua esploratzeko grina sortzen zaio, eta bultzada horrek eramango du egunen batean erantzukizunak hartzera, etxetik alde egitera edo familia bat osatzera.

Aurreko belaunaldietako nerabeek modu erradikalago batean egiten zuten gurasoekiko ‘haustura’ hori Izcovichen iritziz. “Beste interesgune batzuk sortzen zituzten, beste musika bat entzuten zuten, beste modu batera janzten ziren… gaztaroko ‘errebeldia’ esaten genion. Gaur egun guztia da lausoagoa. Eta gainera guraso berriak ditugu: saiatzen dira gazteak bezala janzten, musika berdina entzuten, gustuak eta afizioak konpartitzen… guraso ‘modernoak’ ditugu. Ulertu behar dugu, baina, seme-alabekiko haustura eragoztea dagoela joera horren oinarrian, eta gehiegizko babesa da”.

Gurasoen gehiegizko babesa

Beldurra diogu seme-alaben frustrazioari eta horregatik babesten ditugu, baina gauza bat da babestea eta beste gauza bat gehiegizko babesa ematea. Izcovichek dio nerabeek argi adierazten dutela zailtasunak dituztela intimitate espazioak eraikitzeko. Bide horretatik doa gurasoen artean zabaldu den pentsamolde berria: “Nahi dut nire seme-alabaren laguna izan”. Filosofia horrek seme-alabekiko ematekoa den haustura ekiditea du oinarri adituaren ustez.

Arriskuak egon badaude, eta zenbait nerabek zalantzazko jarrerak ere badituzte. Izcovichek dio, ordea, nerabezaroa ez dela gainerako etapak baino arriskutsuagoa. “Gaur egun umeak ez dira lehen bezala kalean bakarrik jolasean ikusten, eta informazioaren gizarte honetan guztiak hartzen du dimentsio handiagoa”. Hala, arriskuen argudioak neurria handian baldintzatzen du gurasoen eta nerabeen arteko harremana. “Nerabea barruratu egiten da eta gurasoen erreakzioa da kontrol handiagoa, moralina handiagoa, nerabearen bizitzaren inguruan iritzia ematea, ikasketetan sartzea, dibertsio uneetan sartzea, presionatzea —irteteko edo ez irteteko—, lagunen inguruko iritzia ematea… Dinamika horretan nerabeen erantzun logikoa da isiltasuna, ezkortasuna, inpotentzia eta ezinegona”, azaltzen du adituak.

Izcovichen iritziz oraindik ere badaude seme-alabei askatasuna eman behar zaiela uste duten gurasoak. Askatasuna nork bere esperientziak bizi izateko, akatsak egiteko, autonomia handiagoa garatzeko… Frantsesez faire confiance esaten dute.

Iturria eta informazioa gehiago hemen.

Argazkiaren iturria hemen.