Estimulazio goiztiarra, bai ala ez?

Nuria Ferres eta Catherine L’Ecuyer elkarrizketatu dituzte urtarrileko Consumer aldizkarian. Estimulazio goiztiarrean aditua da Ferres, eta hezkuntzaren arloko dibulgatzailea L’Ecuyer. Estimulazio goiztiarraren onurak nabarmentzen ditu lehenengoak. Iruzur hutsa dela dio bigarrenak.

Eskolaratzea ez da beharrezkoa haurrak 6 urte bete arte. Puntu horretan ados daude Nuria Ferres eta Catherine L’Ecuyer. “Gure adimena garatzeko adinik onena 0 eta 6 urte bitartekoa da, garai horretan plastikotasun handia izaten du-eta haurren garunak”, dio Nuria Ferresek. Estimulazio goiztiarrean aditua da, eta ikastaro bat sortu du gurasoek ikas dezaten nola handitu haurren gaitasun intelektuala adin horretan. Glenn Doman estatubatuar ikertzailearen metodoan oinarritzen da horretarako. “Ama batek edo aita batek bere haurraren garapenean lor dezakeena ezin du berdindu ezein profesionalen lanak. Nire gomendioa da haurrak 6 urte bete arte harekin gozatzea eta heztea, edo gutxienez 3 urte egin arte, non garunaren bilakaera handiagoa den geroko edozein garaitan baino. Ikasketa leiho batzuk, gainera, itxi egiten dira adin goiztiarretan landu ezean, adibidez atzerriko hizkuntzen azentua. Horregatik da garrantzitsua heziketa edo estimulazio goiztiarra. Glenn Domanek oso ongi zekien hori, eta bazekien, halaber, adin goiztiarretan inork ez ziola haur bati erakutsiko amak baino hobeto”.

Ferresek dio haurraren adimena handitu daitekeela. “Ama eta aita dira haurraren laguntzailerik onenak hori lortzeko, eta edozein familiaren esku dago. Adibidez, haurrari maiz hitz egitea azalpenak emanez eta hizkera aberatsa erabiliz, modu ona da hasteko. Horrekin batean, komeni izaten da egoki gauzatzea haurrari informaziozko estimuluak emango dizkioten jarduerak eta, aldi berean, ongi pasatzea, jolasean bezala. Eta indartu egiten da gurasoen eta haurren arteko maitasun lotura”.

Pompeu Fabra Unibertsitatean dihardu Ferresek Domanen Institutuek 60 urteko ibilbidean ateratako ondorioak egiaztatzen eta egindako proposamen askorentzat azalpen zientifikoa aurkitzen. “Askotan kritikatzen da jakin gabe. Domanek beti azpimarratu zuen oso garrantzitsua dela ongi pasatzea haurra hezten ari garela, haurraganako maitasuna eta errespetua adierazita; gurasoek eta haurrak ongi pasatzen ez bazuten, uztea hobe zela esaten zuen. Erradikala izatea al da hori? Oinarri zientifikoari dagokionez beti dago hobetzeko aukera. Hala ere, sekula ez da izango bizitzako lehen urteetan bezain erraza eta hain emaitza onekin. Haurtzarotik bertatik estimulu ugariko inguru bat eta ikasteko aukera asko eskaintzea da guraso batek bere haurrarentzat egin dezakeen inbertsiorik onena”, azaltzen du.

Bestelako iritzi batekoa da Catherine L’Ecuyer. Hezkuntzaren arloko dibulgatzailea eta Educar en el asombro liburuaren egilea da. Eskolan hasteko adinik onena zein den galdetuta gurasoek erabakitzen dutela dio. “Ez da ezinbestekoa haur bat eskolara joan dadin 6 urte egin aurretik. Lehenago badoa, ez da nahitaezkoa delako edo beharrezkoa zaiolako, gurasoek lan egiten dugulako baizik eta dauzkagun ordutegiak dauzkagulako. Haur batek garai horretan gehien behar duena da atxikimenduzko lotura bat sortzea bera gehien zaintzen duenarekin, ez adimena estimulatzea”. Haurren hezkuntzan omen dagoen aldi kritikoa eta inguru aberastu baten beharra mitoak baino ez direla dio. “Ez dago ebidentzia zientifikorik esateko heziketan badirela aldi kritikoak. Neuromito bat da, zeren gaur egun badakigu garunaren plastikotasuna bizitza osoan gauzatzen dela”.

L’Ecuyerrek dio ezin dela estimulazio goiztiarrarekin haurren adimena handitu. “Iruzur hutsa da. Ameriketako Estatu Batuetatik 80ko hamarkadan ekarri zuten metodoa da, Doman-ek eta Delacatok asmatua, garuneko lesioak zituzten haurren tratamenduan. Gero heziketaren eremura zabaldu zuten. Neurology erakundeak —neurozientzien arloan munduan dagoen autoritate gorena da—, Ameriketako Pediatria Akademiak eta nazioarteko beste elkarte batzuek nabarmentzen dute ez duela oinarri zientifikorik eta ez duela emaitzarik ematen. Are gehiago, gaur egun badakigu garun bat behar baino gehiago gainestimulatzea kaltegarria izan daitekeela”.

Haurrak harridurarekin jaiotzen direla dio L’Ecuyerrek. “Neurozientziaren arloan egin diren azken ikerlanek baieztatu egiten dute haurrek ez dutela ikasten diskurtsoetatik, fitxetatik edo pantailetatik, eta egiazko esperientziak eta pertsona arteko harremanak behar dituztela”.

Albistearen iturria eta argibide gehiago hemen.
Argazkiaren iturria hemen.