Jolasteko beharrezkoa da ordena haustea, egunerokoa, errutina eta maiz, arauak alde batera uztea ere eskatzen du jolasak. Ohiko sistema aldatu eta berria onartzea dakar jolasak, sortutakoa edota asmatutakoa. Eta heldu gisa, hau onartu eta praktikan jartzea asko kostatzen zaigu.

Itsasorekin elkarrizketa


 

 

Jolasean bestelako harremanak sortzen ditugu pertsonekin (gure berdinkide edo helduekin), objektuekin eta inguratzen gaituen gertuko munduarekin. Jolasean denak du kabida. Ordularia bat-batean izoztu egiten da eta momentu eta leku horretan dena da posible.

Helduoi baina kosta egiten zaigu jolasean parte hartzea, agenda kontuak direla, etxeko zereginak direla, bestelako konpromezuak direla… ardurek zaildu egiten digute jolasean parte hartzea. Alde batetik egunerokotasunak segurtasuna eskaintzen digulako eta aldiz, jolasean, dena sortzeke dagoenez testuinguru arrotzean sentiaraztea dakarrelako. Horri, haurraren jolaserako eskaera gehitu ezkero, baldintzatu edo zaildu egin dezake gure parte hartzeko gogoa edota parte hartzea bera.

Ez dugu beti pirata izan nahi ez eta lau hankatan jarri eta zaldiarena egiten hastea. Ez dugu nahi eta aitor dezagun. Guretzat, heldu gisa, kontuan izanda gure egunerokotasunean arauen edota jarraibideen arabera funtzionatzen ohituta gaudela, errazagoa da eskema jakin bat jarraitzea. Adibidez, nahiago dugu jolas librean aritzea baino mahai jolas batean aritzea. Edota ipuina kontatzerako orduan, nahiago dugu testua duen ipuina testu gabekoa baino. Testuak, arauak… bitartekoak dira guretzat, makuluak, heldulekuak. Bitarteko ezak, biluzik sentiarazten gaitu. Biluzik sentitze horrek pentsamendu ez konkretua, fantasia martxan jartzea dakar eta askotan uste izaten dugu hori, ezinezkoa dela. Ondorioz, jolasetik at geratzen gara maiz edo jolasean ari garenaren itxurak egiten ditugu.

Zer egin dezakegu beraz, jolasean bidelagun izateko? Edota jolasteko proposamena jaso baina gogorik ez baldin badaukagu?

Jolaserako eskaera jasotzen dugunean, gelditu. Entzun barrenak eskatzen dizuna, pentsatu eta garrantzitsuena, zintzo jokatu. Ezer erantzun baino lehen ez legoke gaizki gure buruari honako galdera hauek egitea:

1.- Non nago? Burua hemen daukat edo beste gairen batean daukat pentsamendua?

2.- Jolaserako gogoz nago?

3.- Badut jolasteko denborarik?

4.- Zereginen bat izan ezkero (erosketak egin, afaria prestatu, arropa garbitu…) itxaron dezake zeregin horrek?

Galdera hauen erantzunari buruz hausnartu ostean eta jolasteko gogorik ez baldin badaukagu, zergatik ez horrela adierazi?

Sarri jasotzen dugun proposamena gure gustukoa ez bada, beste alternatiba edo proposamen batekin erantzuten diogu haurrari. Baina ez gara konturatzen guk egindako proposamena kanpo proposamen bat dela haurrarentzat. Eta ez duela elikatzen ez eta errazten bere benetako jolasa, jolas askea alegia.

Horrelako proposamenei erantzuna ematerako orduan, garrantzitsua da zintzo jokatzea eta ni-tasunetik erantzutea.

Jolasteko gogorik ez baldin badut hala adieraztea onena: “momentu honetan ez dut jolasteko gogorik”, “momentu honetan nekatuta nago, apur batean atseden hartu ostean elkarrekin jolastuko dugu, ados?” edota “ez daukat jolasteko gogorik baina zurekin egongo naiz, begira egongo naiz”. Azken hau esan ezkero, garrantzitsua iruditzen zait baieztapena zintzo betetzea. Horrek eskatzen du benetan haurrarekin egotea (mugikor gabe, bestelako ardura edo distrazio gabe).

Askotan haurren jolasean parte hartzeko eskaria, presente egoteko eskaria da. Haurrek gure presentzia behar dute, gure gertutasuna, begirada. Eta momentu hori, laburra izanik ere, benetazkoa bada, haurra seguru sentituko da. Eta nola ez, gogotsu jardungo da bere jolasean fantasia eta pentsamendu ez konkretu horren makinaria martxan dela.

Bestalde, jolasteko eskaeraren aurrean jolasteko gogoa izan ezkero, aurrera. Eskaini diezaiogun gure buruari jolasean jarduteko aukera. Hemen eta orain, araurik gabe, horrek gure baitan sorrarazten dituen sentsazioetan arreta jarriaz. Eta gure inguruarekin eta ingurukoekin gozatuaz.

Barruan lozorroan dugun umea esnatzeko aukera izan daiteke jolaserako proposamena eta bide batez, gure izatearekin bat egiteko momentua. Saia gaitezen bidelagun izanda edo jolasean modu aktiboan parte hartuaz, jolasean gozatzen.

Argazkiak: Olgetak