Bizitzen ari garen krisiak hezkuntza formaleko dinamikan eragin nabaria izan du. Ikasle eta irakasleak lanean dabiltza, egoera berrira moldatu nahian. Hezkuntza ez formalean ere eragile ezberdinak lanean dabiltza, saio telematikoak, bideo tutorialak, … Gaurkoan Aisialdiko hezkuntzan jarri nahi dugu arreta, honetarako Itsaso Gallastegirengana jo dugu, bera Txatxilipurdi elkarteko kidea da eta Arrasateko Udal  ludoteketako koordinatzailea.

Konfinamendua dela eta, Arrasateko ludotekatako zerbitzuak ere itxi behar izan ditugu. Honek lan funtzionamendu berri batera eraman gaitu, bai barrura begira baita kanpora begira ere.

Barrurako lana altxortxo bat dela esan dezakegu. Ikasturtean zehar ezin iritsi ibiltzen garen proiektu, hausnarketa, eskua hartze, lanketa … horietara bideratu dugu gure lana eta benetako fruituak ematen ari da. Lan taldea fin-fin ari da sortzen, amesten, hausnartzen … Gure lanaren ehuneko 80a gutxienez, zuzeneko lana izaten  dela kontuan hartuta, askotan ezin iritsi ibiltzen garen gauza guzti horiek biziberritzeari ekin diogu. Gogotsu gaude zerbitzuak zabaldutakoan guztia martxan jartzeko, lan handia dago atzean eta. Aisialdi hezitzaile profesionala emateko ezinbestekoa den denbora dela esan genezake, etxe barrurako lana zerbitzuetan islatzen dugulako.

    Bestalde, kanpora begirako lanari ere, hau da zerbitzuari, espazioa eman diogu. Honek hausnarketa sakona ekarri zuen lan taldera, zein motatako zerbitzua eskaini nahi genuen egoera berezi honetan, hain zuzen ere.

    Zerbitzua telelan bitartez ematerako orduan, lehenengo otu zitzaigun ideia etxean egin daitezkeen, eskulan, errezeta, proposamen, baliabide … ezberdinak haurrekin eta familiekin elkarbanatzea izan zen. Bi egunean behin proposamen bat bidali eta honela aktibo mantenduko genituelakoan (bai gu eta bata beraiek ere). Kontua da, egun gutxiren buruan eta gurea prestatzen genbiltzala, alde guztietatik mota askotariko proposamenak iristen hasi zirela. Mugikorra sutan jarri zitzaigun guztioi, eta bai helduontzako eta baita haurrentzako milaka ideiaz/helburuz/baliabidez bete zitzaigun burua. Guk, hau ikustean, zalantzan jarri genuen sortzen ari ginen lana. Guk ere beste proposamen batekin beteko genuen haurren denbora? Ez da jolas librea gure urte guztiko jardunaren oinarrietako bat? Sormena landu, irudimena … benetan egin nahi duzun hori ezagutu eta martxan jarri … Horretarako, eguneko ordu guztiak aisialdi antolatuan ematea lagungarria da? Galdera eta zalantza mordoa etorri zitzaizkigun momentuan. Horregatik, koordinazio bilera birtualera deitu eta gaia mahai gaineratu genuen, orain arteko kanporako lana geldituz.

    Hausnarketa sakona izan zen, baina argi izan genuen gure helburua. Haur zein familiekiko harremanean zentratzea erabaki genuen, eta ez lan/proposamen guzti horiei beste bat gehitzean. Gainera, guraso batzuekin hitz egiteko aukera izan genuen, eta denen ondorioa bera zen: haurrek ez dute denborarik, eskolako etxerako lanak, aisialdi mota ezberdinetako proposamen ugari … Beraz, guk haur eta familiekin kontaktuan jarraitu eta harremana mantentzean zentratuko ginela erabaki genuen.

    Noski, euskarazko aisialdi hezitzailea eskaintzea eta ikasturte guztian zehar lantzen ditugun baloreak ahaztu gabe.

    Guzti hau lehenengo astean eman zen. Egutegiaren aurrean jarri eta Aste Santutarako oporraldietarako 2 aste geratzen zirela ikusirik, bigarren astean bidaliko genien bideoa muntatzen hasi ginen. Hemen, zer moduz dauden galdetu genien, falta botatzen ditugula esan … eta erronka txikitxo bate ere bota genien. Gaileta bat begitik ahora eramateko erronka aukeratu genuen. Erraza, etxean egin daitekeena eta denbora larregi eskatzen ez duena, baita pantailarik behar ez duena ere. Bideoak izandako erantzunaren arabera, jarraitu edo ez erabakitzekotan geratu ginen. Lehengo eta behin harrera nolakoa den ikusi eta tenperatu hartuz.

    Harrera ona izan zuen. Azken finean, elkarri aurpegiak ikusterakoan bizi poz handia sentitu zuten eta erantzun dezente jaso genituen. Argi geneukan erantzunekin bideo bat muntatu eta egindakoa etxean geratu beharrean, gainerako laguntxoak ikusteko aukera modura ere planteatuko genuela. Berdinkideak nola dauden ikusteak ere indarra ematen du eta haurrek ilusio handiz bizitzen duten zerbait da. Indibidualismotik kolektiborako saltoa nahi genuen.

    Bideoa hirugarren aste honen hasieran bidali dugu, baita sare sozialetan elkarbanatu ere.

    Amaitzeko, ostiralean agur bideoa ere egingo diegu. Falta botatzen ditugula esanez, laster ikusiko dugula elkar, muxu eta besarkada erraldoi bat bidaliz … Oporraldietarako beste erronka bat ere botako diegularik.

    Haurtzaroaren kultura martxan jartzeko egoera aparta dela ikusi dugu, benetan hitzetatik ekintzetara bideratzeko unea. Harrera ezberdinak izan ditzake gure erabakiak, baina oso argi ditugu erabaki honen arrazoiak zeintzuk diren eta, haurrak denbora librera bultzatzea gustatuko litzaigukeela, beti ere oreka baten barruan, noski.