Bruxismoa deitzen diogu masailezurra inkontzienteki estutzeari edo hortzak egunez zein gauez karraskatzeari, ohikoagoa bada ere gauez egitea.

Haur-bruxismoa sei eta hamar urte bitartean agertzen da, esne-hortzen erorketarekin eta hortzen behin betiko oklusioarekin batera. Hortzak bereziki gauez estutzea da bere ezaugarririk nabarmenena.

Haur-bruxismoak helduaroan iraun dezake eta garaiz hartzen ez bada, alterazioak sor daitezke, mastekatze-sistema suntsitzerainokoak. Kasu horietan, komeni da berehala odontopediatrarengana jotzea, bruxismo horren atzean kausa psikologiko edo fisikorik dagoen argitzeko.

Loaren Desordenen Amerikako Elkartearen (AASD) arabera, bruxismoa estereotipatutako mugimendu-desordenatzat hartzen da, eta hortzak estutzea eta karraskatzea ditu ezaugarri nagusi, batez ere loaldian. Bruxismo sustrai ezagun edo ezezagunak izan ditzake. Batez ere, helduetan ematen den arren, haurrek ere bruxismoa izan dezakete. Hori dela eta, gaur egungo bizi ereduaren ondorioz, adin txikietan ere gero eta sarriago agertzen da.

Jatorri posibleak

Gure seme-alabek hortzak karraskatzea eragin dezaketen arrazoi mental edo emozionalak egoten dira. Estresa izaten da ohikoena, baina beste arrazoi batzuek ere eragin dezakete, hala nola: eskolan gehiegizko lan-karga izatea, gurasoen banaketa, bullying-a, mudantzak, hiperaktibitatea edo anai-arreba jaio izana adibidez. Loaren alterazioek ere eragina izaten dute.

Beste arrazoi fisiko batzuei dagokienez, batetik, maloklusioa aipatu dezakegu– hortzak gaizki lerrokatuta izateak masailezurra behar bezala ixtea eragozten duenean– eta bestetik, hesteetako parasitoak– ohiko heste-zizareak – ere aipa ditzakegu, hauek tentsioa eta urduritasun eragiten dute, eta ondorioz hortzak estutzen dituzte haurrek.

Zeintzuk dira patologia horrek sor ditzakeen sintomak

  • Mina aurpegia aldean
  • Masailezurraren mugimenduak mugatuta izatea, zurruntasuna.
  • Belarriko mina.
  • Hortzetako sentsibilitatea handitzea.
  • Buruko mina.
  • Lepoko mina.
  • Loaren nahasmenak.

Oro har, bruxismoaren ondorioz, hortzak higatu egiten dira, eta, gainera, artikulazio tenporomandibularraren disfuntzioa sor daiteke (horrela deitzen zaio mastekatze-mugimenduak eta masailezur-mugimenduak egiteaz arduratzen den artikulazioari).

Haur bat bruxista den ikusi egin daiteke, markak izan baititzake mingainaren alboetan edo masailen barnealdean. Hortzetan ere lesioak aurki ditzakegu, hauekin egiten den gehiegizko indarraren ondorioz hortzek euskarria galtzen baitute.

Diagnostikoa eta konponbideak

Haurren bruxismoa diagnostikatzeko, aipatutako egoerak hartu behar ditugu kontuan, hau da, haurra antsietatea (fisikoa edo mentala)  eragiten dion egoera batean dagoen, eta bruxismoa noizbehinka edo etengabe gertatzen den. Odontopediatrak, halaber, kalteak baloratu beharko ditu, hortzei dagokienean eta giharretako tentsio eta antzekoei dagokienean.

Egoera honen aurrean, silikonazko deskarga-ferula edo plaka mioerlaxatzailea irtenbide bikaina izan daiteke. Oso erosoak izaten dira eta gauean kalteak arintzen lagunduko diote umeari. Hala ere, helburua erlaxatzea denez, ez legoke soberan estresaren aurkako terapiekin edo antzekoekin ere lan egitea.

Patologia hau hainbat eremutako profesionalek tratatu behar dute, odontopediatrek, fisioterapeutek, logopedek eta baita psikologoek ere. Une honetan ez dago tratamendu espezifikorik, baina badira min hori gutxitzea helburu duten terapiak, hala nola, hortzek egiten duten tentsioa murrizteko lan egiten duten logopedek egiten duten terapia orofaziala eta miofuntzionala ere. Deskarga-ferulen kasuan,  odontopediatrak arduratzen dira ondo aukeratu eta egoki neurtuta egoteaz.