Bergara Herri Hezitzailea taldeak antolatutako hitzaldia aitzakia moduan hartuta Ibai Estebarlanda Hiritik At eko kidearekin hitz egin dugu. Herri hezitzailearen ideiak izan ditzakeen dimentsio ezberdinez jardun dugu.

“Herri bat hezitzailea diogunean ez da hezkuntza edo ikuspegi pedagogikoki batetik soilik. Ondo dago haurren beharrei erreparatzea, eta jendartean zaurgarriak direnen ikuspuntuak txertatzea, baina harago doa herri bat hezitzailea izatea. Adibidez, ezinbestekoa da oreka kontuan hartzea: eskola eta parke ederrak izan arren, nekazariak ere behar ditugu, auzoak bizirik behar ditugu, ura, energia…”

Hiritik Atetik, Herri Hezitzailearen bueltan bost lan lerro nagusi nabarmentzen dituzte:

Lehenengoa, lurralde osoarentzat etorkizun orekatua bilatzea; hau da, nekazal eremuen eta hirien arteko oreka sortzea.  Eta horren barruan, besteak beste, nekazaritza eta produktu ekologikoak sustatzea, horiek hiriarekin konektatzea, eta, nola ez, zerbitzuak deszentralizatzea eta birdimentsionalizatzea.

Bestetik, bigarren ideia desazkundearen filosofiarekin lotutakoa da. Bertan sartzen dira, adibidez, turismoaren eta energiaren kontsumoa murriztea, edota kontsumo eredua bere horretan apaltzea. Finean, beste eredu bat planteatzea, hain zuzen ere.

Hirugarren ildoan, oinarrizko beharrak asetzeko zerbitzuak esku publikoetan eta komunitarioetan egoteko beharra azaltzen dugu (ura, elikagaiak, telekomunikazioak, zaintza, etxebizitza…). Izan ere, hala ez bada, krisi garaietan, argia, ura edo etxebizitza ordaintzen jarraitu beharko dugu. Etorkizuneko herri inklusiboa eraikitzeko, gako batzuk bazeuden lehen ere, baina pandemiak horien premia azaleratu egin du. Berez, hau ez da krisi sanitarioa bakarrik, hau krisi ekonomiko, politiko eta soziala ere bada.

Laugarren ildoari dagokionez, osasuna eta ongizatea ditu ardatz, eta horretarako herri eta hirien birnaturalizatzean dago gakoa: kutsadura (soinuari eta argiari lotutakoa ere bai) mugatzea, asfaltoa kentzen joatea eta, era berean, berdeguneak, zuhaitzak, ortu komunitarioak, edota korridore ekologikoak txertatzea,

Bukatzeko, azken ildoa mugikortasuna berrantolatzeari eta kaleen birjabetzeari lotutakoa da. Garrantzitsua da, adibidez, fokua oinezkoetan eta bizikletan dabiltzanetan jartzea, erakundeek bizikleten aldeko politika publikoak egitea, kaleak eta plazak polibalenteak izatea (jolasteko, eserita egoteko, belaunaldien arteko harremanak sustatzeko, bizitza kalean egiteko…) Kalea ez da izan behar bakarrik kontsumitzeko; arteak, harremanek edota kulturak ere tokia izan behar dute.