Save the Children erakundeak egindako analisi berri baten arabera, pandemia hasi zenetik, mundu osoko haurrek batez beste sei hilabeteko –184 egun– derrigorrezko konfinamendua egin behar izan dute agintariek horrela erabakita. Horrek depresioa, antsietatea eta bakardadea pairatzeko arriskua handitu du. Analisia egiteko Oxford COVID-19 Government ResponseTracker delakoaren datuak hartu dituzte oinarri.

Venezuelako haurrek pasa dute konfinatuta denbora gehien 16 hilabete baino gehiagoko aldizkako itxierekin (491 egun), eta ondoren Libanokoak ia 14 hilabeterekin (418 egun). Zimbabwen, haurrak ia bederatzi hilabetez egon dira konfinatuta aurten (266 egun).

Save the Children erakundeak ohartarazi du konfinamendu luze horiek eragin suntsitzailea izaten ari direla mundu osoko haurren osasun mentalean, eta gobernu guztiei eskatu die beren osasun-sistemetan haurrentzako eta nerabeentzako laguntza psikosozialeko eta osasun mentaleko zerbitzuak ahalbidetzeko.

“Gizarte-estimuluak kentzeak eragin larria izan dezake haurren osasun mentalean eta garapenean. Konfinamenduak beharrezkoak dira COVID-19aren hedapena geldiarazteko, baina isolamendu sozialak etsipen, antsietate eta depresio sentimenduak eragin ditzake haurren artean. Osasun mentaleko krisi honi erantzunik ez emateak epe luzerako inplikazioak izan ditzake haien ongizatean, garapenean eta osasun txarrean, oro har, baita murrizketak kendu ondoren ere “, ondorioztatu du Save the Children erakundeko Osasun Mentaleko eta Laguntza Psikosozialeko Unitateko buru Marie Dahlek.

COVID-19aren pandemian herrialde ia guztietako haur eta nerabeek egin dute konfinamenduren bat. Diru-sarrera handiko herrialdeetan, Kanadan esaterako, haur eta nerabe batzuk 13 hilabetez egon dira giltzapetuta (402 egun). Diru-sarrera altuak dituzten herrialdeek osasun mentaleko zerbitzuetarako sarbide hobea duten arren, herrialde horietako haurrek ere alterazioak izan ditzakete beren lo-zikloetan, joko-errutinetan, gizarte-elkarrekintzetan, online hezkuntzan, bai eta online ingurunean kalteak jasateko arrisku handiagoa ere. Faktore horiek guztiek arriskuan jar dezakete haien osasun mentala.

Premiazko neurriak

Save the Children erakundeak eskatzen du gobernu guztiek ematea lehentasuna haur eta nerabeen osasun mentalari. Erakundeak, halaber, haurren eta nerabeen osasun mentala eta ongizatea eskubide gisa onartzeko eskatzen du, eta gobernuei eskatzen die osasun mentaleko arazoak eta desgaitasun psikosozialak dituzten haurrek jasaten dituzten estigma eta giza eskubideen urraketei heltzeko. “Arreta eta laguntza egokiarekin, pandemiaren ondorioz larritasun handia duten haur eta nerabe asko suspertu ahal izango dira eta beren ahalmen osoa lortu ahal izango dute”.

Save the Children erakundeak azpimarratu du osasun mentala eta laguntza psikosoziala, osasun-, hezkuntza- eta babes-zerbitzuen zati gisa, lehenbailehen finantzatu behar direla, etorkizuneko konfinamenduei eta sortzen ari diren beste erronka batzuei hobeto erantzuteko, batez ere diru-sarrera txikiak eta ertainak dituzten herrialdeetan. Hori gabe, ondorio larriak izan ditzake osasun mentalean eta hurrengo belaunaldiaren garapenean.