Zenbatetan gertatu zaizu norbaitekin hitz egiten egon eta mugikorren batek elkarrizketa etetea? Zenbatetan gertatu zaizu mugikorrak elkarrizketa moztu ez arren, elkarrizketa erdian beste pertsonak mugikorra begiratzea (inertzia hutsez)? Edota zerbait esaten hasi eta besteren batek gain hartzea zuri kontatzeko gogoa geratuz? Nola sentitu izan zara horrelakoetan? Momentuaren arabera edota kontatzen ari zaren horrek zuretako duen garrantziaren arabera: gutxietsita, atsekabetuta, triste… sentituko zara ziurrenik, ni behintzat horrela sentitu izan naiz.

Haurrei ere horrelako zerbait gertatzen zaie beraiekin jolasten hasi eta edozer gauza dela eta momentua eteten dugunean: mugikorra, etxeko lanen bat… baita eten ez arren, gure burua jolasean beharrean gero egin beharrekoen inguruan pentsatzen gabiltzanean. “Hor” ez gaudela nabaritzen dute eta hortaz, lehentasunik ez dutela, beraiek egiten edota esaten duten horrek garrantzirik ez dutela… barneratzen joaten dira pixkanaka.

Psikomotrizitateak kasu, hori ekiditen du (zorionez ez da ekiditen duen praktika bakarra noski!). Heldua haurrarentzat edota haur taldearentzat disponibilitate osoz egoten da saioan zehar, eta haurrek lehentasun hori bizi dute, berezi sentitzen dira. Eta horrek autoestimuan, autoirudian… eragin positiboa egiten die.

Hala ere, jakin badakit oso zaila dela egunerokotasunean murgilduta gaudenean disponibilitate osoan egotea uneoro, gauzak egin behar ditugu: bai lanekoak, baita etxekoak…eta deskantsua ere behar izaten dugu… Gainera, haurrek hau bizitzea ere komenigarria da, mundua beraien baitan egindakoa ez dela eta beraientzat ere denborak dituela ikasten joango dira horrela. Badaudela elkarrizketarako, konpartitzeko, elkarbanatzeko…uneak, baina baita bakarrik egotekoak, lasai egotekoak, isiluneak… Eta guztietara ohitzea eta guztietan eroso egoten ikastea garrantzitsua izango da haurrarentzat.

Horregatik, egunerokotasunean, haurraren garapen osasuntsuan, disponibilitateak duen garrantzia kontuan hartuta, gonbidapen bat egin nahi dizuet. Hartu seme-alaba, bikote, iloba, guraso, lagun…maite duzun pertsona horrekin egoteko benetako denbora. Utzi egin beharrekoak eta mugikor zein pantailak eta eskaini kalitatezko denbora. Ez dauka zertan denbora luzea izan behar baina bai biak (edota ekintzan egongo zareten denok) kontzienteki konpartitzen duzuen une bat. Horrela momentu hori gozatuta eta behar hori asetuta, lasaiago egongo gara geroko bakarkako uneetan ere.