Haurrek oso azal sentikorra izaten dute, eta oso erraz harrapatzen dituzte infekzioak. Bi eta sei urte bitartekoen artean, oso ohikoa da inpetigoa izeneko gaixotasuna, eta infekzio hori izan du hizpide Puntua aldizkarian idatzi duen artikuluan.

Larruazalean agertzen den infekzio bakterianoa da; hain zuzen ere, estreptokoko eta estafilokoko izeneko bakteriek eragindako gaitz kutsakorra da. Normalean, umeengan gertatzen den eritasuna da, 2 eta 6 urte bitartekoengan. Aurpegian, besoetan eta hanketan ikusi daiteke hori koloreko lesioen bidez.

Kalkulatzen da munduan zehar 140 milioi pertsona inguruk jasaten dutela urtero. Erresuma Batuan, adibidez, 4 urtetik beherako haurrengan, gutxi gorabehera, hogeita hamabost umetatik kasu bat
atzematen da; 4 eta 5 urte bitartekoen artean, aldiz, hirurogeitik batean.

Munduan, prebalentziarik handiena herrialde tropikaletan eta garapen bidean daudenetan nabarmentzen da; bereziki, Ozeanian. Orokorrean, klima beroarekin eta uda partean gehiago antzematen da.

Eragileak

Bi bakterio izan daitezke inpetigoaren sortzaileak: Staphylococcus aureus eta Streptococcus pyogenes –A taldeko estreptokoko patogenoa–. Lehenengoak eragiten ditu kasu gehienak.

Inpetigoa errazten duten faktoreak ditugu nagusiki haurtzaindegiak, pertsonen pilaketak orokorrean, kontaktu kirolak –esaterako, arte
martzialak eta errugbia–, larruazalean aurretik zauriak edukitzea eta eltxoen ziztadak. Halaber, diabetesa eta nutrizio arazoak berez edukitzea faktore eragileak dira. Kutsatzea ume batengandik bestearengana dator, lesioak edo sudur-zuloak ukitu eta gero kontaktua izatean beste pertsonarekin, baita konpartitutako objektuen bidez ere.

Sintoma klinikoak

Sintomen artean, mina edo azkura sentitu ditzake gaixoak lesioetan. Gongoil linfatikoak lepoaldean agertu daitezke, baina sukarra ez da ohikoa. Badago inpetigo mota bat baba edo besikulen bidez agertzen
dena; hala ere, ez dugu hain maiz topatzen.

Inpetigoa ohikoa da aurpegian –aho eta sudur-zulo inguruan–, besapeetan eta ipurdian agertzea. Hala ere, azaleko beste edozein lekutan ere agertu daiteke.

Infektatutako tokian gorritasuna, azkura eta baba agertzen dira, erraz apurtzen direnak. Agertzen diren babek gorputzean zehar zabaltzeko aukera daukate.

Puskatzen direnean, likido gardena edo zornetsua darie, mikrobio sortzailearen arabera –Staphylococcus aureus-ek zornea sortzen du–. Likido horrek erraz kutsatzen du gaitza. Jario hori galtzerakoan, babak lehortu eta zarakar bilakatzen dira, ezti kolorekoak.

Lesioak ilean agertzen badira, ziurtatu behar da zorriak ez direla.

Prebentzioa

Infekzio hau ekiditea ez da erraza izaten, lehenago aipatutako faktoreengatik: jatorria hondartzetan egotea eta umeen arteko harremanengatik. Eskuetan eta aurpegian garbitasuna normalean baino gehiago zaintzea izango zen neurririk eraginkorrena; hau da,
egunero bainua hartzea, azazkalak moztuta eta garbi mantentzea, lesioekin kontaktuan egon den arropa ondo garbitzea ur beroarekin
eta xaboiarekin, babak ez apurtzen saiatzea eta Yodopack izeneko xaboia lesioetan erabiltzea eboluzioa azkartzeko.

Tratamendua

Ondo tratatzea oso garrantzitsua da konplikaziorik ez etortzeko, giltzurrunean agertu eta larriak izan daitezkeenak, oso gutxitan
gertatzen diren arren. Beste konplikazio arraro batzuk izango lirateke eskarlatina eta zelulitisa.

Sintomak azalean aztertzean begiekin egiten da gaixotasunaren diagnostikoa. Kasu gutxitan behar da bestelako probak egitea.

Tratamendua antibiotikoak dira, bertan azalean emandako pomadaz edo ahoaren bidez, zazpi eguneko iraupenarekin. Erantzuna ona eta azkarra da, kasu gehienetan. Umeak eskolara itzuli daitezke antibiotikoekin hasi eta 24 ordura, lesioak estalita dituen bitartean.

Muturreko kasuetan, eboluzioa ez denean nahi duguna bezalakoa, umeak gaixotasunak dituenean – diabetesa, esaterako– edo immunoeskasiaren arazoren bat –tumoreak edo eritasun larriak–, orduan beharrezkoa da antibiotikoa zainaren bidez ematea ospitalean.