Katia Hueso Kortekaas (Madril, 1970eko uztailaren 14a) Espainiako Biologian doktorea da, ICAI/Comillaseko Unibertsitate Pontifizioko irakaslea, paisaia, naturguneak eta landaguneak babesteko gaietan espezializatua eta aholkularia. 2011n, Espainiako aire zabaleko lehen haur-eskolaren sortzaileetako bat izan zen. Jolasaren inguruan artikulu eta elkarrizketa ezberdinak egin ditu. Hau galdetu zioten magisnet webgunen.

Zer behar dute haurrek jolasa garatzeko?


Jolastu ahal izateko, haur batek konfiantza eta segurtasuna behar du. Horretarako askatasuna duela jakin behar du, eta ingurune fisiko eta emozionalki atsegina duela, ezer gehiago. Jakin badakigu Alemaniako kontzentrazio-esparruetan jolasten zuten umeei buruz. Beraz, beraiek ahal bazuten, nola ez da egingo gaur. Paradoxikoki, askatasuna eta jolasteko denbora kentzen diegu. Haurrak ahal bezain laster ehasiko dira jolasean, baina hain tarte txikia dutenez honetarako , ez dute jolasa beren distiran hedatzen. Holokaustoko haurrek segurtasun gutxi zuten, baina denbora eta, nolabait, askatasuna soberan, ez baitzitzaien jaramon handirik egiten. Paradoxa izugarria da.

Zenbateraino hiperzaintzen dugu jolasa eta zer ondorio ditu horrek garapen fisiko, intelektual eta emozionalean?

Jolasaren hiperzaintzaren ondorioz, autonomia gutxi uzten diegu haurrei. Ez diegu uzten beren akatsetatik ikasten, trebetasun sozialak garatzen, gatazkak konpontzen edo arazoak beren kabuz konpontzen. Hori plano fisikora eramaten badugu, motrizitate mugatuagoa duten haurrak dira, eta ez dira ausartzen arriskuak hartzera edo erronka fisikoei aurre egitera, bizitzari buruz hainbeste irakasten baitigut. Ondorio giza helduarian, gure gaitasunen ikuspegi desitxuratua izan dezakegu, gure erantzukizuna onartzeko zailtasuna eta besteekiko mendekotasun emozionala pairatzeko arriskua.