Mari Domingi maitea, zer moduz zaude? Heldu al da elurrik zeure kobaren sarrerara? 

Hotz dago hemen behean… urte zaila izan da hau ere amontzat eta aurten behar ditugunak zeuri eskatzeko tartea hartzera derrigortu dut nire burua. 

Nekatuta gaude amok. Nekatuta zaintza, lana, elikadura, ariketa fisikoa, sexua, lagunak, natura eta atsedena uztartu behar ditugula exigitzen digun gizartearekin -gizonetik asko eta artetik ia ezer ez duen jendartearekin… Ez dugu apenas lo ere egiteko denborarik eta hurrengo eguneko egitekoen zerrenda buruan errepasatzen harrapatzen gaitu loak zortea dugun egunetan. Nekatuta esnatzen gara asko, edo minez gaua titia eman edo haurra besoetan kulunkatzen igaro ostean, eta pazientzia izan behar dugula errepikatzen diogu gure buruari goiz-gozetik. Ahal dugun eran prestatzen ditugu haurrek behar dituztenak eta geure buruak etxetik duintasun apur batekin ateratzeko asmoz eta bagoaz produktibitatearen gurpilera batzuk. Beste askok etxearen lau pareten barnean igaroko dute eguna zaintzari emanez -autozaintza usaindu ere gabe (auskalo noiz dutxatu diren azkenekoz). 

Loa arinduko diguten erantzunkidetasun erreala, baimen ordainduak eta lan baldintza duinak behar ditugu. Kutxa paper politean biltzeaz ez kezkatu, ez da beharrezkoa. 

Zainduak garela sentitu nahi dugu. Jaki goxo bat nekea, estresa edo/eta gaixoaldia pilatzen zaigunean espero ez dugun horren sukaldean prestaturik. Eskatu beharrik gabe etxea garbi eta jasota topatzea esnatzen garenean edo telelana dugunean. Arroparen ziklo amaiezinaren ardura desagertzea -garbitu, eseki, tolestu, jaso, garbitiu, txiki geratu zaio, kaxak atera, jaso… -. Ontzi garbigailua hutsik egotea presaka haurrei bazkaria eman eta eskolara berriro eraman behar ditugunean dena errazago joan dadin. Hamaiketakoak eta askariak prestatzeaz ahaztu eta otorduak erraztuko dizkigun inteligentzia humanoa edo artifiziala. 

Lagunen besarkadetarako tarteak nahi ditugu maiz… eta “ea noiz egoten garen” “bihar bruncha dugu”-gatik aldatu agenden tetris ezinezkorik gabe. Parrandan atera nahi dugu loa lapurtuko diguna lagunekin barre egiteak sorturiko agujetak izan daitezen. 

Larrua jo nahi dugu, ongi eta maiz. Orgasmo gehiago behar ditugu eta satisfier bana, badaezpada. 

Ama izatea zama izatetik balioan jartzen duen momentua bizi nahi dugu: sozialki, sororitatetik, enpatiatik eta ekonomikoki. 

Zeharkatzen gaituzten indarkeriak desagertaraziko dituen errezeta magikoa behar dugu Mari Domingi, sistema bera suntsitu behar duzu. 

Amak ez gaude ongi, baina ez gaude geldirik geratzeko prest. Mesedez, gabon gauean gure etxeetatik igarotzen zarenean ez ahaztu irrintzi egiteaz, irrintziz irrintzi gure gauak bakardadetik amen sarera igaroaraziko ditugulako. 

Eta arren, Mari Domingi, aurten ez badugu lortu, datorren urtean ardura daitezela gabonetako oparien magiaz besteak guk soilik gozatzen dugun bitartean. Eta noski, otordu handi eta ponpoxoetan aulkiak emakumeen ipurdiek berotzen egon daitezela gizonek dena prestatu, zerbitzatu eta jasotzen duten bitartean. 

Eguzkiloreak babes dezala zure koba Mari Domingi eta amaren bat bereziki gaizki somatu baduzu, arren, egiozu toki bat zure aldamenean.