Irati Seijok Diazen testua hartu dugu Topatu.infotik. Uhineren egun bat kontatu digu, astelehen bat.  Eta haurraren  egunerokotasun horretan zalantzak sortu dizkigu. Haurren autonomiaz, benetako autonomiaz, amets egiteko eskubideaz… hausnartzeko aitzakia polita.
259fd30d12b1140b92eac043704d3597blogak-argazkia-handia-irati-seijo-diezpng

Irati Seijo Diez      

Haurrek berezkoa duten interes eta sormen gaitasunagatik inbidia ematen didate. Lana da orain galdutakoa berreskuratzea. Nik eta zuk baino urte gutxiago ditu Uhainek, baina ni izan naiteke, edo zu.

Zuk baino urte batzuk gutxiago ditu Uhainek, baina zu izan zaitezke. 

Astelehena da.

Inoiz ez da itsasontzi baten ibili, baina gaur pirata izan nahi du. Inoiz ez du bertatik bertara balerik ikusi, baina gaur amestu du.

Ohi baino lehenago esnatu da eta ohean eraiki du itsasontzia. Baleen zain geratu da katalejuak begietan dituela. Han urrunean zerbait mugitzen dela ikusi du aitak kolpe batez atea ireki duenean, argia piztu, pertsiana altza, leihoa zabaldu eta bekokian emandako musu arinarekin desegin du itsasontzia, hurbiltzen zegoen baleak ihes egin du.

– Aita, zergatik dira urdinak baleen begiak? – galdetu dio.

– Lur izan da baleen istorio horiek kontatu dizkizuna ezta? Ba galdeiozu berari

. Eta egin ohea eta gosaltzera, berandu da-eta. 

Gela txukundu, eta aitaren goizeko presa baretu asmoz armairua ireki du. Bueltak ematen dituenean hegaz egiten duen gona gorria, eta pirata baten marrazkia duen marradun kamiseta aukeratu ditu. Euritarako bota handiak jarriko ditu gaur, espedizioa egitea erabakitzen badute prest egoteko. Eta elurretako txanoa, eskimal itxurako hori. Baleak dauden tokian hotz handia egiten du.

– Zu joango zara ikastolara Uhainen bila?- entzun ditu aita eta ama eskatzera bidean.

– Ihauteriak joan dira Uhain, nora zoaz zirtzil itxura horrekin-esan dio amak sartu eta betera.

Besoetan hartu, gelara eraman, erantzi eta berriz jantzi du.

– Horrela bai, ederra zaude- esan dio besotik tiraka eskatzera bueltan. Berandu da.

Txokolate katilua jarri dio aitak aurrean, esku biekin hartu eta muztur guztia katiluan sartzeko ahalegina egin du Uhainek. Ea bibotea marrazten zaion, horrela bai pirata bat izango da. Berriro sartu du muzturra barrura arte badaezpada.

Ikastolara bidean amaren atzean bizikletan besoak zabalik, kalatxoriekin batera hegaz egin du. Besoak zabal zabalik, gora eta behera.

– Sartu besoak barrura, autoren bat pasatu eta eramango du besoa aurretik bestela!

– Ama, noiz egingo dugu hegaz? – galdetu du.

– Ezinezkoa da hegaz egitea Uhain, gu ez gara txoriak- erantzun du amak.

Ikastolan agurtu direnean konturatu da ama Uhainen biboteaz.

– Zenbat aldiz esan behar dizut etxetik irten aurretik aurpegia ondo garbitzeko?

– Pirata naizelako ez dut garbitu ama. Zergatik dute piratek bibotea ama?

– Handia zara Uhain, ezin gara egunero horrela ibili- ahoan sartu ditu amak atzamarrak txistuz bustitzeko eta Uhainen muzturra garbitu du.

Asteburuan egindakoaz hitz egin dute goizean ikastolan.

Mendian ibili da Nerea, mendi handi handia igo duela kontatu du eta elurra omen zegoen. Gorkak etxean pasatu du asteburua jolasean, hori da kontatu duena behintzat. Laia ama bisitatzera joan da autobusez eta amak egin dion pultsera berria erakutsi du. Olaiak ez du ezer kontatu nahi izan.

Asteburuari buruzko marrazki bat egiteko esan die irakasleak. Koloretako arkatzekin mendi bat egin du Nereak elurrez beteta. Borobil bat egin du Gorkak arkatzez eta pintzelarekin barrua arrosaz margotu du. Pertsona alai bat eta gainean goitik beherako marra potolo lodiak Laiak errotulagailuz. Koloretako marraz bete du orria Olaiak.

Hauxe da Uhainek egin duen marrazkia:

Goizean zehar ez du marrazkiak ikusteko tarterik hartu irakasleak. Gauza garrantzitsuak egiten ibili dira:

5-6-7-8 zenbakiak zeintzuk diren ikasi dute.

Orriari buelta eman dio Uhainek, eta elkarren ondoan bi borobil marraztu ditu.

– Erraza da 8 egitea- esan dio Laiari- Eman orriari buelta, orain marraztu katalejuak, ikusten?

– Ez duzue orria mugitu behar- hurbildu da irakaslea- Zuzendu orria eta goitik hasi eta behera eta gero berriro behetik gora.

M eta a-k ma egiten dutela ere ikasi dute.

M eta e-k me.

Korrika irten dira jolas ordura.

Laia eta Uhain baleak ikusten joateko itsasontzia eraikitzen hasi dira. Belar eta hostoekin eman diote itsasontziari forma, handia izan behar da, seguru gelako guztiek nahi dutela baleak ikustera joan.

Zakarrontzian hartutako plastikozko poltsa eta paketeekin eraiki dute bela, haizearekin arin mugitzeko, horrela ez dute arraunean hainbeste egin beharko eta mastaren gainean bidaiatzeko aukera izango dute.

Hala ere, badaezpada erremuak bilatzea komeni da, haizerik egon ezean…

Makila handien bila zebiltzala oihuka hurbildu da irakaslea.

Jolas leku guztia belar eta makilez zikindu dute, haizeak pakete guztiak hegaz eraman ditu, eta gainera, makilekin jolastea arriskutsua da, min hartuko dute edo okerragoa dena min emango diote beten bati. Gainera, bukatu da jolaserako ordua, orain gelarako ordua da.

Irakasleak hala aginduta, loien poltsa bana hartuta jolas lekua garbitzen geratu behar izan dira, eta beste guztiak gelara.

Negua da eta gaur euririk ez den arren haize handia dago, amak gona gorria jartzen utziko balio…

– Globoan bidaiatuko dugu!- esan dio Uhainek Laiari belarrira.

Poltsa bi eskuekin gogor hartu, haizearen kontra jarri eta haizeari poltsaren barrura sartzen utzi dio. Poltsa puztu egin da eta Uhain haizearen kontra korrika hasi da.

Laiak ere hegaz egiteko gogoa dauka, poltsa ireki eta Uhainen atzetik joan da hau ere korrika.

Kalatxorien parera heltzear zeudela esku batek tira egin du Uhainen poltsatik, lurreratze azkarra egin behar izan dute.

– Segi biok gelara- esan du irakasleak, han goian geratu dira kalatxoriak.

Goizean egindako marrazkiak begiratzen ari da irakaslea, itxuroso ez daudenak txukuntzen edo berriro egiten ari dira lagunak.

– Zer da egin duzuna Uhain? – galdetu dio irakasleak.

– Ba…

– Etxe bat? – ezetz egin du buruarekin Uhainek.

– Lapiko bat?-ezetz buruarekin.

– Animalia bat?- ezetz buruarekin.

-Ate bat?- ezetz buruarekin.

– Baloi bat?- ezetz buruarekin.

– Zer da?

Isilik geratu da Uhain.

– Zer da asteburuan egin duzuna?- gero eta urduriago irakaslea.

Isilik geratu da Uhain.

– Hartu beste orri bat eta marraztu asteburuan egin duzuna- esan dio Laiaren marrazkia hartu eta Laiarengana zuzendu den bitartean.

Amaitu da ikastolan astelehena. Bazkaltzeko ordua da. Zain dago aita atean.

– Zelan joan da eguna Uhain? Zer egin duzue?- galdetu dio korrika hurbildu eta besoetara salto egin dionean. Oraingoan bai, musu eman dio bekokian.

– Itsasontzi bat egin dugu Laia eta biok jolas orduan, handia, baleak ikusten joateko. Etorriko zara gurekin? Eta, eta, loien poltsekin hegaz egin dugu, baina ez gara kalatxoriengana heldu. Zergatik ezin dugu guk hegaz egin aita? Amak hori esan du goizean. Laiak eta biok hegaz egin dugu loien poltsekin.

Etxera bidean aitaren atzean doa Uhain, besoak zabalik kalatxorien antzera.

– Aita, zuk abestea nahi dut- esan dio aitari.

– Abestea nahi duzu?

– Bai.

– Eta zer da ba abestea nahi duzuna?

– Atzo goizean amak etxeko kristalak garbitzen zituen bitartean abesten zuena. Badakizu? Eta nik itsasontzia egin nuen eta katalejuekin itsasontzitik ikusi zintudan zu ere aita, abesten. Badakizu aita? Gaur horren marrazkia egin dut eta andereñok ez duela balio esan du eta marrazkia apurtu du. Eta asteburuan egin dudana berriro marrazteko esan dit. Zergaitik aita?

Zuk baino urte batzuk gutxiago ditu Uhainek, baina zu izan zaitezke