Irakaskuntzan egiten ari diren saiakuntza berriek neurodidaktikaren balioa azpimarratzen dute. Hainbat ikerkuntza bat datoz: ikaslea hartzaile pasibotzat duen eredu pedagogikoak ez du funtzionatzen.

16293376056_213672b17b_o

“Orain arte ikasleen jarrera behatzen genuen, ez zegoen besterik. Orain, ordea, lanean ari diren bitartean burmuina zertan ari den ikus dezakegu neuro-irudiak eskaintzen dizkiguten makinei esker”, azaltzen du Rey Juan Carlos unibertsitateko neurodidaktika masterreko zuzendari Jose Ramon Gamo haur-neuropsikologoak. “Informazio hori oso baliagarria da metodoen eraginkortasuna neurtzeko”. Ana Torresek neurodidaktikaren eremuan diharduten hainbat profesionalen adibideak jaso ditu El Pais egunkariko informazio honetan.

Ikerketa zientifikoek erakutsi dute informazio berria barneratzeko burmuinak eskumako hemisferioa erabiltzen duela, oso lotua senarekin, sormenarekin eta irudiekin. “Kasu horretan protagonista ez da prozesu linguistikoa. Hitzaldiek ez dute balio. Gorputz hizkuntzak, aurpegiko espresioek, eta inguruak zeresan handiagoa dute”, azaltzen du Gamok.

Hala, neurodidaktikak aldaketa proposatzen du irakaskuntza metodologian: ordezkatu behar dira ikasgai magistralak ikasleen parte-hartzea eskatzen duten mapa kontzeptualekin, ikus-entzunezkoekin edo grafiko interaktiboekin. Horrekin batera elkarlana bultzatu behar da. “Burmuina organo soziala da, eta beste pertsona batzuekin elkarlanean ikasten du”.

“Jende askok, oraindik, ez du konfiantzarik metodo hauengan, baina hamabost bat urte barru emaitzak ikusten hasiko gara”, azaltzen du neurodidaktika oinarri duen Neurok atari digitaleko zuzendari Agustin Cuencak. Gaiaren inguruko ebidentzia zientifikoak bilatzen dituztenentzako artikuluan Bartzelonako unibertsitateko irakasle Jesus Guillenen Escuela con cerebro bloga gomendatzen dute.

Argazkiaren iturria hemen.