Musikoterapeuta da Aitor Agirre. Ibilbide luzea dauka, musikari –Betagarri taldeko gitarra-jolea izan zen–, musika irakasle –gitarra irakatsi izan du urte askoan– eta, azken urteotan, musikoterapeuta.

Zer da musikoterapia? Norentzat da, bereziki, onuragarria?
Musikoterapia, oso era sinplean azalduta, pertsona baten inguruan eta osasun ikuspuntutik egiten den lanketa da, musika edota soinua bidelagun dela. Joera dago musikoterapia patologiaren bat duen batekin edo adineko jendearekin lotzeko, baina, berez, edozein pertsonarekin landu daiteke. Adibidez, ospitalean jaio berri den ume horrendako egokia da, baita zaharren egoitza batean egoiliar dagoen 100 urtetik gorako horrendako ere.  

Ze ariketa egiten dituzue?
Berez, ez dira ariketak, eredu jakin batzuetan oinarritutako teknika batzuk dira. Inoiz ez dakizunez atetik zer sartuko den –ez dut esan nahi pertsona bera, baizik eta pertsonarekin datorren hori–, ez dakizunez nola etorriko den, zaila da aldez aurretik ezer prestatzea; normalean, saioa hasi ahala joaten naiz egin beharrekoa zehazten, hartzailearen arabera.   

Zergatik erabaki zenuen musikari izatetik musikoterapeuta izateko jauzia ematea?
Irakasle ikasketak egin nituen eta beti gustatu izan zait hezkuntza. Garai batean, gitarra irakatsi nuen, eta psikologia beti gustatu izan zait. Orduan, musikaz eta hezkuntzaz harago triangelua osatzeko, musika terapiaren ikuspegitik hasi nintzen begiratzen.  

Eta nolako esperientzia izan da?
Oso pozik nago. Oso baliagarria da besteendako, baita niretzako ere. Musikoterapiak arima garbitzen dizu, hein batean; asko ikasten dugu guregana datozen guztiekin, eta motxila-n daramaten hori gure egiten dugu, neurri batean. Terapia saioak esperientzia zoragarriak izaten dira, hasten direnetik amaitzen direnera arte. Ez daukat beste hitzik, zoragarriak izaten dira. Hartu-eman ederra izaten da, zalantza barik.