Ikastetxetik irten eta ingelesa, kirola, musika, dantza…-etan parte hartzen dute. Horietako asko gainera, ez dira beraiek aukeratutakoak izaten. Ondorengo lerroetan, faktore hauek haurrengan izaten dituzten eragin eta ondorioak izango ditut mintzagai. Hausnarketa txiki bat besterik ez da eta zuek ere bidai honetan parte hartzera gonbidatu nahi zaituztet.

Eskaintzen kantitatea
Eider;  “ 11 urte. Astean hiru egunetan musika du, beste bitan kirola egitera joaten da eta ia egunero akordeoia jo behar izaten du ordubetez.”

Ez al da gehiegi jolasean edo lagun artean egon beharko lukeen ume batentzat? Haur eta gazteek, ikastetxean  goiz osoa eta arratsalde erdia pasatzen dute. Dena den, eskolaz kanpoko ekintza ezberdinetan apuntatuz gero, aspertuko ez direla uste dugu eta gainera, haurra non dagoen kontrolatua izango dugu honela. Gaur egun gainera, guztia planifikatua izatera ohitu gara eta umeak ere horretara ohitu nahi ditugu. Pentsatzeko, aukeratzeko, gauza ezberdinak probatu eta bizitzeko, inprobisatzeko, jolasteko, kalean ibiltzeko eta abarrerako aukerak lapurtzen ari garela iruditzen zait. Guzti honek, autonomia eta sormena moduko gaitasunak oztopatzera garamatza.

Aisialdiko eskaintzen aukeraketa
Nahia;  “ 7 urteko neskatoa da.  Karaten apuntatu diote  eta astean hiru bider kiroldegira eramaten dute gurasoek. Ateraino eramaten duten arren, buelta erdi eman eta etxekoek ezer jakin gabe,  igerilekura joaten da.”

Antzerako kasuak, sarritan  gertatzen dira gure inguruan.  Zergatik gertatzen den pentsatzen jarri nintzen Nahiaren izebak lobatxoaren “okerkeria” kontatzen zuen bitartean.  Bizia neskatoa! Eskolako motxilan bainujantzia gordeta eramaten zuen aisialdikoan horrelakorik sartzen ez ziotelako! eta are biziagoa oraindik,  gustuko zuena aukeratu eta egiten zuelako!
Nahiaren gurasoek, gaur egungo gizarte honetan neskatoak defendatzen jakin zezan nahi izan zuten eta horretarako karaten apuntatu zioten. Berak ordea, ez zuen Karatea eta defendatzea gustuko. Nahiago zuen uretan arrainen gisara igeri egin edo txanponaren bila jolasean aritu. Baina nola adieraziko zuen berak  sentitutakoa horrenbesteko garrantzia ematen baldin bazioten neskatoaren segurtasun eta gizartearen eraginei?  Ez al zen edarragoa izango haurrari egiten zuena gustuko zuen edo zer egitea gustatuko litzaiokeen galdetzea?

Trebetasunak eta gustuak aztertu eta antzematen
      Miren eta Josu; “Andoniren gurasoak gara eta haurra eskolaz kanpoko ekintzetan apuntatzea nahi dugun arren, mutiko koitadua ez da ezertan trebea! Futbolean jolasten duenean ez du baloia ongi jaurtitzen, hizkuntzak ikastea kostatu egiten zaio… ”

Bizitza honetan gauzak ONGI bakarrik egin daitezke ala? Gustuko izanez gero  ez al da hobea gozatzea? Kasu hauetan ere, gizarteak sekulako eragina izaten du. Jendeak esango duenaren beldurrez,  gure seme/alabak denean hoberenak izatea nahi dugu.  Askotan gainera, ez dugu umeek egiten dutena erreparatzeko astirik izaten. Ez dakigu benetan zertan diren trebeak, ezta zer duten gustuko ere. Haurren beharrak aztertu eta hauek antzemateaz bat, defendatzea eta  motibatzea izan beharko litzateke helduon egin beharra. Horretan diharduzuenei, zorionak eta eutsi gogor!

Nire hausnarketatxo eta gomendio hauekin batera, ondorengo lerroak idatzi ditudan bitartean gogora etorri zaizkidan  laburmetrai batzuk proposatu nahi dizkizuet. Gazteleraz diren arren,  gozatu ezazue!