Gaurkoan ez dut ohi bezala feminismoan hezteko gomendio txikirik emango, hausnarketa bat partekatzeko beharra sentitzen dut oraingoan.

Asko gara feminismoaren beharraz ziur gaudenak, ez baitugu emakume eta gizon guztien arteko eskubide eta aukera berdintasuna lortzeko bide justuagorik ezagutzen. Emakumezko zein gizonezko izateko modu guztiak, ezaugarri eta bizi-baldintza oro barne bilduz esaten dut hau, bakoitza bakarra eta errepikaezina delako. Bakarra izango da ere bere sexu-identitatea, azal kolorea, adina, genitalak, desioak, kultur ohiturak, gorputza maitatzeko modua, sentitzeko erak…bakarrak eta bereziak izango direlako.

Sexismoak mugak jartzen ditu gure sexu-identitatea modu askean bizitzeko orduan, neska-mutil, emakume zein gizon izateko genero rol estuak ezarriz, Procustoren ohean sartu beharko bagina bezala. Kondaira  grekoak dioenez, Procustok bisitariak ohe batean jezartzen zituen, luze edota zabalegi ziren gorputz atalak moztuz ala motz geratzen zirenak indarrez luzatuz, ohe horretan modu egokian sartu arte.

Gure gizarteak eredu estuak ezartzen dizkigu eta besteek zein gu geuk, estereotipoz beteriko ohean sartzeko presioa jartzen diogu gure buruari, Procustoren antzera gure izaera moztuz. Eredu horiekin hausteko feminismoan hezi behar dugunaren zalantzarik ez dut, bai ostera hori egiteko moduan.

Aspaldidanik ideia bat dabilkit buruan dantzan estereotipo sexistei dagokionez. Hezkidetza ezinbestekoa dela argi dugu, feminismoa heziketaren oinarri izan behar dela ere, baina agian begirada aldatzeko beharra dago. Helduok gara ume eta gazteak hezten ditugunak eta ezinbestean gure heldu ikuspuntutik egiten dugu, guk ikusten ditugun injustizia eta diskriminazioak ekidin nahi ditugulako eta horrek, noski, balio handia du. Gutxitan, ordea, ahalbidetzen diegu umeei beraiek ikusi eta pairatzen dituzten egoera sexistak agerian jartzen. Ez diegu aukera hori ukatzen, baina ezta beti erraztu ere. Helduok sortzen ditugu beraiekin lan egiteko materialak, ezinbestekoak ere, baina gure heldutasunetik sortuak eta gure begiradaz hautemandako errealitatean oinarriturik. Agian oker naiz, baina umeen begirada horrek helduok ikusten ez ditugun zenbait  gauza bistaratuko lituzkeela uste dut.

Berauen begirada garbiagoa da, bizitza motz batek sortutako kutsadura heteropatriarkalaz zipriztindurik, baina ez gu bezain beste blaiturik, haurtzaroko pentsamendu konkretuak ematen duen argitasun eta sinpletasunetik ulertuta. 

Behaketa, hausnarketa eta esperimentazioa ahalbidetu behar dizkiegu, baina gure bizitzan zehar egin dugun behaketa, hausnarketa eta esperimentazioa alde batera uzteko ahalegina eginez une gehiagotan, ezinbestean ondorio batzuetara bideratzen baititugu, nahigabe baldin bada ere. Gure helburua ez litzateke guk ikusten duguna berrestea izan beharko, berauek ikusten eta pairatzen dutena azaleratzea baizik.

Berauen begiradaz beha dezatela, berauen pentsamendu konkretuz hausnartu dezatela eta berauen sinpletasun eder horrekin esperimenta dezatela. Ezagutza esanguratsua lortzeko bide hobeagorik ez dago, baina ez hori bakarrik, berauen mundu txikia eraldatu eta uhinen modura gure jendartera zabalduz joango dela ziur naiz.

Feminismoa irakatsi dezakegu, baina beraiek egin beharko dira feminista. Guk bidean jartzen lagundu ahal diegu, baina beraiek bere modura eman beharko dituzte pausuak.

Finean, helduok feminismoan hezteko bideak eta aukerak baliatu beharko dizkiegu, baina gure heldu eskemetatik gehiagotan ateratzea beharko genukeela uste dut. Bide honi ekiteko prest bazaudete, aurrera eta ideiak zein egindakoaren emaitzak elkar partekatuz joan gaitezke nahi baduzue. Badugu lana!!