Beldurrak, bizirauteko beharrezkoak

Jaiotzatikoak edota ikasiak izan ohi dira beldurrak, eta bizirauteko oinarrizko baliabideak. Beldurrik sentituko ez bagenu, arrisku handiegiak hartu eta gure buruan arriskuan jartzera edota hiltzera iritsi gintezke. Beldurrak handiegiak badira, ordea, bizitzen ez usterainokoak izan daitezke. Beraz, bizitza beldurrak kudeatzen eta hauekin bizitzen pasatzea egokitzen zaigu.

Haurrei ere, berdina egokitu zaie eta bai, beldurrak izan behar dituzte: bakarrik geratzeko beldurra, min hartzekoa, galtzekoa, …. Beldur guzti hauek, heldu erreferenteekiko atxikimendua sortzen laguntzen diote, babesa eta maitasuna bilatuko baitute, zaintza, begirada, segurtasuna… Funtsean, harremana eta ongizatea bilatuko dute babes irudia den heldu horiengan. Baina badira beste hainbat beldur ere: iluntasunari, animaliaren bati, zarata handiei…

Helduon lana haurrei beldurrak kudeatzeko estrategia eta gaitasunak garatzen laguntzea izango da. Horretarako, beharrezkoa izango da helduon hausnarketa hau: Zer eragiten dit niri haurraren beldur honek? Beldur bera al dut? Nola lagundu diezaioket?

Honetan laguntzeko modu ezberdinak izan ohi dira:
Adb.: Haur batek txakurrei izugarrizko beldurra die. Kasu honen (zein beste edozein beldurren) aurrean, eskuhartzeko modu ezberdinak egon daitezke:

Heldu batzuk, txakurrekin egotea ekidingo dute. Haurrari ezinegona ekiditzeko asmoz, eskuhartze honek, ez du beldurra gainditzen laguntzen.

Beste batzuk, txakurrekin egotera behartuko dute; haurrari hasierako ezinegona gainditu ostean horrenbestekoa ez zela azaltzeko asmoz. Eskuhartze honekin, haurraren konfiantza eta segurtasuna kolokan jar ditzazkegu.

Azken batzuk, txakurrak gerturatzean, haurren ondoan egon eta babesa ematen dioten bitartean, haurrari gonbidapenak egingo dizkiote. Beraiek ondoan izanik, ezinegona baretu eta haurra babestuta sentitzeko asmoz. Eskuhartze honekin, haurra jasoa sentituko da.

Modu guztiak dira zilegi, bakoitzak ahal duen ondoen egiten dugula jakin baitakigu. Hala ere, nire ikuspuntutik hirugarren aukeran eskuhartzen saiatu behar gara beti. Haurrei gure babesa eta ulermena eskainiz, babestuta sentiaraziz. Izan ere, gure eskuhartzeen araberakoa izango da haurrek guregan duten konfiantza maila.

Beldur hauek helduoi nola eragiten digutenaren araberakoak izaten dira gure eskuhartzeak. Baita haurren ezinegonak eragiten digunaren araberakoa ere. Beraz, eskuhartzen hasi aurretik honetaz hausnartzea beharrezkoa da. Gure eskuhartzea hobetzen joan nahi badugu behintzat.
Gertatu daiteke ere, helduaren beldur berbera duen haur baten egoera. Helduak orduan, bere beldurra onartu eta beste pertsona baten laguntza bilatu beharko du egoera horretan haurrarekin (eta berarekin) eskuhartzeko. Baita, haurrari beldurra ematen ez dion zerbaitek helduari ematea (adb.: haurra arbola baten gora igotzean altuegi dagoelako); holakoetan, helduok gure beldurrak onartu eta haurrari araua jartzea egokitzen zaigu, beldurra gurea dela onartuz.