Pasa den astean  “Eskolako egokitzapen garaiari” buruzko lehen artikulua argitaratu genuen. Esan bezala, honetarako Marisa Moyaren testuak izan genituen oinarri eta hala egingo dugu gaurkoan ere. Marisa Moya “Disziplina Positiboan” adirtua da eta Madrilgo eskola bateko irakasle. Bere hausnarketekin jarraitzeko  guraso eta hezitzailearen arteko komunikazioan eta informazioak duen garrantzian jarriko dugu gaur fokua.  Aurrez esan behar dugu Irakasle eta psikologoak derrigorrezko ikusten  duela egokitzapen garai honetan gurasoen presentzia zuzena.

Bakoitzak ahal duen ondoen egingo du egokitzapena edo agian ezingo du egin. Gure asmoa ez da epaitzea edo egin beharko litzatekeena nabarmentzea aditu ezberdinen iritziak ekartzea baizik.

Lasaitasuna ez da inprobisatzen.

Informazioa…


Haurrarentzat arrotza den pertsona  batek, asmo onekoa izanda ere, ezingo du  haurra  «kontsolatu». Haurren burmuinak amarengandik banantzen duenean interpretatzen duen «mehatxua» izugarria da; izan ere, hezitzailea haurraren bizitzaren parte izan arte ama egokitzapen  prozesuaren parte ez bada, ondorio negatiboek haurrak etorkizunean izango dituen «segurtasun-ereduei» eragin diezaiekete.


Profesionalari haurraren bizitzari buruzko datuak ematen dizkioten txostenak, galdetegiak, elkarrizketak… ezinbestekoak dira nahasmendua edo beharrezkoak ez diren aldaketak ez gehitzeko. Horregatik, ikastetxeak eskaintzen dituen komunikazio-bide guztiak ezinbestekoak izango dira gure ikasleak ezagutu arte (elikadura, atsedena, higienea, jolasa, izaera, gustuak, ohiturak…).