Emozioak naturaltasunez kanporatzearen onurak

Bizimodua azkar doa eta hamaika betebeharren artean ez dugu astirik izaten hausnartzeko, gure burua entzuteko, ingurukoak entzuteko, nola sentitzen garen aztertzeko. Mapi Urresti psikologoak emozioak kontrolatu behar ote diren galdetzen dio bere buruari. “Egunean zehar kontrolatzen ditugu, baina gero non ateratzen dira? Eta nola ateratzen dira? Gehienetan konfiantza gehien dugun pertsonei —bikotekideari, gurasoei edo haurrei— ordainarazten diogu, txikikeriaren bat dela-eta; edo bestela emozioak barnean gordeta geratzen dira —oso onak izateko hezi gaituztelako—, eta azkenean gure gorputzean islatzen dira: tripako edo buruko minak, arazoak, ilea erortzen zaigu…”, azaltzen du.

Haur txikien kasua

Haur txikiak oso azkarrak direla dio Urrestik: “Gertaera emozionalak bizitzerakoan konfiantzazko heldu batek jasotzen ez baditu, geroago hurbiltzen dira eta beraien negar eta penen bidez gaizki sentitzen direla adierazten dute”. Haurrengandik ikasi beharko genukeela dio psikologoak senetik hurbil daudelako eta emozioak naturaltasunez kanporatzen dituztelako. Horregatik dio bilatu egin behar ditugula egunean zehar bizi izan ditugun emozioen inguruko gogoeta egiteko tarteak. Emozio positiboak ere bideratu egin behar direla uste du —kafetxo bat lagunekin, paseotxo bat parkean…—. Egunaren gogoeta labur bat egitea ere gomendatzen du gure haserreak edo kezkak gertukoei ez egozteko. Azken finean, gure emozioak kontrolatu beharrean erregulatu egin behar ditugula dio. “Sentitzeak, ulertzeak eta onartzeak dakar erregulazioa. Horrela, prest egongo gara gure inguruko haurren eta helduen emozioak eta sentimenduak jasotzeko ingurukoen ongizatea eta zoriontasuna bideratuz”.

Albistearen iturria Irunero.

Argazkiaren iturria hemen.