Haurtzaroko lehen eskola-egunak estresagarriak izan daitezke bai gurasoentzat bai haurrentzat ere, banatzeko momentua izaten da eta hori ez da erraza izaten. Ondo dakigu zein garrantzitsua den atxikimendu segurua sortzea haurra zaintzeaz arduratuko diren pertsona helduekin, batez ere jaiotzetik 6 urtera bitarteko garai garrantzitsu honetan. Eskolako hezitzaileekin atxikimendu seguru hori sortu ahal izateko, egokitzapen edo ohitze-prozesua dago (ikastetxea baita egokitu eta haurraren familia bihurtu behar dena). Prozesu hau hain aldapatsua izan ez dadin, kontuan har ditzakezuen gako batzuk prestatu ditut.

Garrantzia ematea eta betetzea: ohitzeko prozesua garrantzitsua da. Familia asko asaldatu egiten dira, eta ulertzen dut, malabarrak egin behar ditugulako, edo oporrak erabiltzen ditugulako prozesutarako. Inbertsio gisa hartu behar dugu denbora hau. Inbertsio horri esker, haurra seguruago sentituko da etorkizunean eskola-ingurunean. Eta horrek, era berean, segurtasun horrekin esploratzeko eta ikasteko balioko dio. Lasai hartu behar da, haur bakoitzak bere denbora behar baitu.

Iratzarri. Badakigu eskolara joan aurreko goizeko unea estresagarria izaten dela. Eta estres honen erruz, batzuetan etxetik haserre edo gaizki irteten gara. Kontuan izan sentipen  hori, batzuetan, haurrarengan denbora luzez geratzen dela, eta banatzeko momentuan  eragin dezakeela. Beraz, ahalegina egin behar dugu estres hori ahalik eta txikiena izan  dadin. Benetan lagunduko digu.

Agurrak eta birtopaketak: bi une hauek asko zaindu behar dira. Agur esateko orduan, modu positiboan eta, batez ere, modu lasaian egiten saiatu behar dugu. Baliteke haurra negarrez geratzea agur esaten dugunean (eta batzuetan alde egin behar izaten dugu, bai edo bai, arrazoi ezberdinengatik), baina jakin behar dugu ikastetxeko  profesionalek oso ondo zainduko dutela, eta haurrari  segurtasun hori transmititzen saiatu behar dugu agur esateko orduan (haurrak ondo ez badaude , abisatu egingo digute, lasai). Behin eskolatik irtendakoan  negar egin dezakegu, normala da hau  behar izatea. Berriz elkartzen garenean, garrantzitsua da zuzenean haurrarengana jotzea, eta jarrera sentibera eta maitekorrez hartzea. Hau da, haurra  zer moduz egon den galdetzeko profesionalarengana zuzenean ez joaten saiatu behar dugu,  eta haurra besarkatzen eta mimatzen saiatu behar dugu, belaunetako zikinean  edo zintzilik dituen mukietan arreta jarri gabe.

Agur-errituak: agurrak kosta egiten bazaizkigu, erritualak oso erabilgarriak izaten dira momentu honek  hasiera eta amaiera duela jakin dezaten. Besarkada eta musu bat izan daiteke, eskuekin egindako keinu bat edo abesti labur bat. Baliteke leihotik agur esateko tarte hartzea ere izatea (nahiko lagungarria izaten da).

Atxikimenduzko objektuak: txupeteak, mantatxoak, panpinak, txikienak atxikita sentitzen diren objektuak oso lagungarriak izango dira prozesu honetan. Erabili beldurrik gabe, hasiera batez ere.

Kutun edo anbuletoak: apur bat zaharragoak direnekin, kutunak erabil ditzakegu, guk egindako marrazkiak, eskumuturrekoak, familiari lotutako objekturen bat, gurekin harremanetan senti daitezen distantzian.

Irakaslearekiko konfiantza: uneoro, bai eskolan bai etxean, konfiantza transmititzea, gaizki hitz egin gabe edo ikastetxeko profesionalez kexatu gabe.

Lehenengo egunetan testuingurua elkarrekin aztertzea: ohitzeko prozesuan garrantzitsua da testuinguruaren parte izatea. Beste ume bat bezalakoa izatea. Jolastea, esploratzea, modu aktiboan egitea, ingurunea segurua dela ikus dezan eta esplorazio honetan lagun diezaion.

Hasieran parte aktiboa izatea eta pixkanaka lekua uztea: aurreko puntuari jarraituz, muga non dagoen jakin behar dugu, hau da, behar gaituen guztietan, esplorazioan lagunduko diogu, baina behar ez gaituela ikusten dugunean eta bereizten hasten garenean, garrantzitsua da bere lekua uztea. Bere kabuz  esploratzen uztea.


Irakaslearekin asko hitz egitea: Egokitzapen garaian  garrantzitsua da haurrak gu tutorearekin hitz egiten ikustea,  guretzat konfiantzazko pertsona dela ikusteko. Horrela, berak ere horrela ikusiko du eta seguruago sentituko da.


Lasaitasuna: Prozesu hau  batzuetan zaila bilakatzen  da, haurrentzat, gurasoentzat edo denontzat. Horrelakoetan lasaitu egiten da. Esku onetan gaude, orientatuko gaituzte.


Konfiantza: hitz egin zentroko profesionalekin zuen beldurrari eta segurtasun ezari buruz, tresnak emango dizkizute.


Miaketa. Batzuetan, haurrak negarrez geratzen dira, baina 2 minutura ahaztu eta jolasean hasten dira. Hori seinale ona izaten da. Seguru sentitzen diren seinale. Esploratzeko urratsa egiten ez badu, ohikoena  ikastetxeak  abisatzea izango da, egokitzapena  luzatu dezazuen edo hau kontutan izan dezazuen. Baliteke gelan denbora gehiagoz egotea, baliteke lehenago jaso ahal izatea… Ikastetxe bakoitzak aukera desberdinak ditu.

Testu hau Mireia Centenok bere webguneko blogean argitaratu zuen eta guraso.eus era ekarri dugu.