Bada esaldi bat txikitatik zalantza handia sortu didana “berdin-berdin maite zaituztet” edo antzekoa den “zein maite duzu gehiago aita edo ama?” galdera. Ezinegona sortzen zidan “berdin-berdin” horrek eta barne-gatazka izugarria halako hautu bat uneren batean egin beharra sentitzeak. Niretzat txikitan ezinezkoa zen gurasoetako bat bestea baino gehiago maitatzea. Ez dut ukatuko; uneren batzuetan gogoan dut nire buruari agindu izana bat beste baina gehiago maitatzeko eta ezin lortu. Nola egiten da hori?


Lehen haurra jaio osteko haurdunaldietan etengabe zeharkatu nau “nola maiteko dut beste bat? maitasuna banatu beharko dut? zaharrena maitatzeari utziko diot” galdera sortak eta familiekin lanean etengabe agertzen den mamu bat da. Susmoa dut maitasuna merkatuaren terminoetan txertatu eta ulertzeko beharrak garamatzala batzuetan kuantifikatu edo/eta konparatu beharrera… baina zortez, maitasuna ez da bat eta bakarra. 


Ez da bide erraza izan maitasuna askotarikoa dela ahoz gora adierazteko ausardia batzea nire seme-alabekiko sentitzen dudana adierazteko orduan. Eta aldiz, oso askatzailea izan da. Nik ez ditut berdin-berdin maite eta ausartuko naiz esaten (ia) ezinezkoa dela bi pertsona/izaki/objektu edo dena delakoak berdin maitatzea. Izugarri, infinitu maite ditut denak baina maitasuna edo hark pizten dizkidan gorputzeko, garuneko eta bihotzeko ataltxoek kolore desberdinak dituzte haietako bakoitzarekiko. Eta hori zoragarria dela iruditzen zait. 


Pertsona desberdinak dira, harreman desberdinak eraiki ditugu, nire bizitzako une desberdinetan heldu dira, ni desberdinekin konektatzen naute… nola maiteko ditut berdin-berdin? Ezinezkoa zait. 


Memoria egiten jarrita ere gazteagoa nintzenean eta barru-barruko maitemintzeak bizi izan nituenean, batek ez zuen bestearekin zerikusirik izaten… eta memorian ere une horietako bakoitzari gorde diodan sentimenduen ontziak kolore, forma eta mugimendu desberdinak ditu. 


Aita eta ama ere desberdin maite ditut. Desberdin maite izan ditut bizi osoan izan ditudan etxeko animaliak ere. Desberdin maite dut nire burua bera ere bizitzako uneetako bakoitzean.
Orain gutxi heldu zitzaidan haur ertainarengandik galdera sorta: “nork merezi du gehiago hiltzea gutatik?”, “nor maite duzu gehiago?”… eta erantzuten hasi aurretik bere teoriak azaldu zizkidan. Bat hiltzekotan zaharrenari zegokion besteek bizitzeko eskubide gutxiago izan dutelako eta esperientzia gehiago bizi behar dituztelako. Aldiz, zaharrena maite behar nuen gehien gauza gehiago partekatu eta hobeto ezagutzeko aukera izan nuelako… Bere azalpenak amaitu ondoren, arnasa sakon hartu eta ezberdin maite nituela adierazi nion. Berak arraro begiratzen zidala ikusita bi pertsona (edo hiru) desberdin ezin nituela berdin maitatu azaldu nion. Hirurak izugarri maite nituela eta ez nukeela inoiz nork hil behar duen lehenengo aukeratu behar izaterik nahi esan nion, ezinezkoa dela hori aukeratzea eta edozein egoeratan edo aukerarekin asko sufrituko nukeela. 


Bakoitza maite dudala den bezalakoa izateagatik, beren argi eta ilunengatik, elkarrekin sortu ditugun harremanengatik eta bizitzen ditugun une txiki guztiengatik adierazi nion. Maitasuna bizi-bizirik dagoen sentimendu sakona dela eta ezin dela “tokatzen zaizulako” norbait maitatu edo maitatzeari utzi. 


Maitasuna ezin dela zifrekin kontatu azaldu nion eta kontrolatzerik ezin dugunez sarri ez dugula ulertzeko gaitasunik. Batzuetan indar handia eta beste batzuetan min handia sor dezakeen sentimendua dela eta hori oso ederra dela. Nik bera mintzen dudanean ni maitatzeari uzten ote dion galdetu nion eta pentsakor geratu ostean “saiatzen naiz baina ezin dut” erantzun zidan. Hortxe duzu erantzuna, ezin dugu buruarekin kontrolatu baina buruan ere toki handia du maitasunak… eta nik, gorputz eta buru, une honetan behintzat maitasunez ia beteta dut zirrikitu oro. Kolore, forma, soinu, usain eta mugimendu desberdinetako maitasun aletxo desberdinez josia…


Zergatik jarri mugak mugez ulertzen ez duenari? Zergatik sartu maitasuna kutxa estandarizatuetan?
Bai, orain ozen esan dezaket “ezberdin maite zaituztet eta sekulako oparia da hori”.