Transfeminismo anitzei buruz hitz egin dugu. Identitate eta gorputz anitzei lekua eman diegu gure diskurtso, tailer zein hitzaldietan. Identitate guztiei, gorputz arraroei, lodiei, trans-ei, aniztasun funtzionaldunei, arrazializatuei, ez-bitarrei, intersexualei eta abarrei lekua egiten saiatu gara. Teorian zein diskurtsoan nahiko ondo ari garela esango nuke; aniztasunaren aroan gaude eta guztioi betetzen zaigu ahoa gai honen inguruan hitz egiten dugunean. Izan ere, teorian, aniztasuna existitzen dela soberan dakigu.

Baina, praktikan? Zer gertatzen da praktikara eraman behar dugunean? Lagun koadrilan, familian, kalean, tabernan, identitate ez normatiboa adierazten duen pertsona bat agertzen denean zein da gure jarrera?

Politikoki zuzenak direnak eta bizitzan zehar guztia ongi egiten dutenek argi daukate, beraiek horren aurrean “normaltasunez” jokatzen dute; beraien bidelagunak izan daitezke gainera. Hau gutxi balitz bezala, “horrelako” lagunak dituztela esango dute, lasai asko eta “normaltasunetik” irteten diren gorputzak onartzeko erraztasunak adieraziko dituzte hitzez.

Argi esan nahi dut, gai honetan ere teoria eta praktikaren artean sekulako haustura dagoela uste dudalako idazten dut gaurkoan. Hala, irakurtzen nauen jende guztiak ozen entzun dezan letra larriekin idatzi nahi dut: HASERRE NAGO!.

Aniztasunari buruz hitz egin, baina etxean, kalean, tabernan, lagunartean, zein edozein txoko edo eremutan deseroso sentitzen garen gorputz disidente asko gaude. Hasieran, deseroso sentiarazten ginela pentsatzen genuen, arazoa gurea balitz bezala, orain badakigu arazoa ez dela gurea. Arazoa, bere burua inklusibotzat hartu, baina bere jarrera horrelakoa ez denarena da. Argi eta garbi.

Amaitzeko, gorputz disidenteak (edozein gorputz moduan) etengabeko aldaketan gaudela aldarrikatzea gustatuko litzaidake. Aldaketa hauek askotan, fisikoak, emozionalak, psikologikoak, sexualak, espiritualak, kulturalak zein edozein motatakoak izan daitezke; guztiak baitira legitimoak. Aldaketa hauen aurrean, kaleak, lagunek, familiak, eskolak zein komunek entzun eta errespetatu behar gaituzte, ez baitago beste aukerarik.

Inklusioa eta transfeminismoa dira guztiok eroso bizitzearen gakoa, jaiotzen garen momentutik hiltzen garen momenturarte. Hortaz, igaro gaitezen gorputzera, begiratu gaitezen, sentitu gaitezen, baina batez ere, zaindu dezagun ezberdintasuna.