Haurtxo batek norbait ikusten, usaintzen edo entzuten ez badu, ez daki existitzen denik ere

Pediatriako erizain eta Bebés y más blogeko editore Armando Bastidak dioenez, haurtxoei buruz berba eginez gero, guraso askok ez dute ulertzen sehaskan uzterakoan edo hamar minutuz lo egonda esnatzea eta berriz negarrez hastea: “Erantzuna nahiko argia da, baina gutxi batzuek ezagutzen dute: zure haurrak ikusten, usaintzen eta sentitzen ez bazaitu, ez daki existitzen zarenik”.

Bakardade sentimendua

Bastidak aditzera ematen duenez, askotan esan izan da arazoa ikusten ez zaituenean hasten dela, baina zerbait gehiago dagola dio: “Bere ikus eremutik irtenez gero, ez zara existitzen berarentzat. Eta jostailuren batekin entretenituta dagoen bitartean horretaz ahaztuko da; baina gauzek dibertsio muga dutenez, segituan konturatuko da bakarrik dagoela eta negarrez hasiko da”.

Lo egiteko orduan moisesa gurasoen ohetik gertu ipintzen dute askok, argi ahul batekin, haurrak begiak irekiz gero gurasoak ikusteko. Baina Bastidak bestelako kontuengatik egiten du apustu: usaina, zarata eta presentzia. “Moisesa zabalik egon arren lau paretaren artean bezala sentitzen da eta ziurrenik oso urruti entzuten gaitu. Ohean, ostera, arazo barik ikus eta usain gaitzake, gertu entzungo du gure ahotsa eta gertu gaudela sentituko du. Eta ez nabaritu arren, beso bat luza dezake kontaktua lortzeko eta bakarrik ez dagoela sentitzeko”.

Bakarrik dagoelako kexatzea ohikoa dela dio Bastidak. “Bakarrik egoteko arriskurik ez dagoela pentsatzen duzu, baina hori bakarrik gurasook dakigu, beraiek ez. Eurek bakarrik daudenean ez daudela ongi sentitzen dute eta horregatik eskatzen dute norbaitekin egotea. Ikusten, usaintzen, entzuten eta sentitzen ez bazaitu ez zara existitzen, eta existitzea nahi eta behar dute”.

Albistearen eta argazkiaren iturria hemen.