Igarkizunak eta hitz jolasak pentsamendua garatzeko tresna aproposa dira haurtzaroan

Juan Cruz Igerabide idazle eta filologian doktoreak hitzaldia egin du EHU-ko udako ikastaroetan, Donostian.

Bertsolaritza eta ahozkotasuna hezkuntza arautuan izeneko ikastaroan egin zuen saioa Juan Cruz Igerabidek. Mintzo ez isilik liburua abiapuntu hartuta ahalegindu zen igarkizunek eta hitzaren jokoek haurtzaroan duten garrantzia azaltzen. Hitzaldiak, hain zuzen ere, Igarkizunetik iragarkizunera zuen izenburua. “Igarkizunak aspaldiko zerbait diren arren, egun ere mundu guztian zehar erabiltzen dira”, esan zuen. “Igarkizun hauen muina jakin mina da, eta horrez gain abstrakzio ahalmenaren hastapena dira; haurrak garatzen duen pentsaera logikoaren laguntzaile, hain zuzen ere”.

Hizlariak esan zuenez gizakion arteko lehen komunikazioa emozionala da eta komunikazio hori mantendu egiten da bizitza guztian behar. Beraz, hitzaren jolas horiek haurtzarotik etorri behar diren zerbait dira. Hasiera batean, horiek, sehaska kanta gisa, haurra lasaitzea eta suspertzea dute helburu. “Haurra lasaitu eta suspertu ez ezik, sehaska kantek eragin hipnotikoa suspertu eta komunikazio emozional bat lortzeko gaitasuna ere badute”, esan du Igerabidek.

Igerabidek azpimarratu zuen igarkizunek joko metaforikoa bultzatzen dutela, eta bizitzaren ispilu ere badirela. “Igarkizun orok (…) enigma bat dute oinarrian; bizitzaren bideak bezalaxe, hain zuzen ere”. Pentsamendua garatzeko tresna oso aproposak direla uste du Igerabideak. “Ahalik eta gehien ezkutatu behar dute erantzuna, beti ere pista eta azalpen argiak emanaz”.

Iragarkizunak, Igerabideren ustez, beste pauso bat dira: “Pentsamendu magikotik pentsamendu zientifikora igarotzeko bide naturaltzat har daitezke”.

Albistearen eta argazkiaren iturria hemen.