Iñaki Larrea: “Espazio aberatsa irudikatzen dugu askotariko jolasak egiteko”
Eskoletako kanpo espazioek duten garrantziaz dihardu Hazitegi taldeko ikertzaileak; haurraren ikaskuntzan oinarrizkoak dira, eta ez zaie beharrezko arretarik eskaintzen.
Iñaki Larrea hezkuntza alorreko ikertzailea da, baita Mondragon Unibertsitateko kidea ere. Beste ikertzaile, guraso eta irakasle batzuekin batera Hazitegi taldeko partaidea da. Hazitegik Haur Hezkuntzan oinarritutako ikerketak egiten ditu. Jardunaldiak egin dituzte Huhezin, eta kanpo espazioak izan zituzten hizpide.
Ikastetxeko kanpo espazioak aipatzerakoan, zehazki, zein gunez ari gara?
Tradizionalki, jolastoki hitza erabili izan da kanpo espazioaren zati handienari deitzeko. Guretzat, kanpo espazioa da jolasteko tokiaz gain beste ekintza batzuetarako erabilgarria dena; familiak egoteko edo beste aukera batzuetarako tokia ere badelako.
Aipatutako espazio horrek behar duen arreta jasotzen du?
Ez, nire ustez, arreta handiagoa jartzen da barruko espazioetan. Barne espazioetan asko hausnartu da azken urteetan; alegia, txokoak direla, toki irekiak direla. Baina kanpo espazioaren ideia ez da mahai gainean jarri oraindik, eta ikastetxe gehienetan hausnarketak egiteke daude. Europako zenbait herrialdetan haurrek ordu asko ematen dituzte bertan, onuragarria dela ikusi dutelako; izan ere, garrantzitsuak dira.
Jolasteaz gain, ze beste ekintza egin daitezke espazio horietan?
Jolasa garrantzitsua da eta ez da gutxietsi behar, baina jolastokiak oso mugatuta daude diseinuari dagokionez: porlan asko, eta futbol eta saskibaloi kantxa asko. Guk espazio aberatsa irudikatzen dugu, jolas desberdinak egiteko aukera ematen duena eta ez kirolera mugatuta dagoena.
Zeintzuk dira kanpo espazio batek izan ditzakeen onurak?
Euskal Herri mailan ez da ikerlanik egin. Baina Europako ikerketak aintzat hartuta, kanpo espazioetan haurren arteko harremanak aberasten dira, haurraren ikaskuntza prozesuan lagungarria da eta gauzak in situ ezagutzen dira. Adibidez, egokiagoa da naturaz hitz egitea, naturarekin hartu-eman zuzenean egonda.