Kaixo, amatxo:

Zer moduz zaude? Barkatu atzoko ostikadengatik, baina hemen dagoeneko ez dago nire hanka luzeentzako tokirik. Saiatzen naiz ahalik eta lasaien mugitzen, baina urduri nago, ama! Hain goxo, hain ondo, hain eroso egoten da hemen; ez dakit zer topatuko dudan hor. Zuk ere beldur bera izan al zenuen, ama, jaio zinenean? Merezi al du labirinto honetatik nola irten asmatzea? Ez baitago asmatzen erraza! Burua hankaz gora, hankak buruz behera, ipurdia hor nonbait… Jolastoki aparta da hau! Izango al dut horrelakorik hor? Badakizu, ama? Asko-asko-asko infinitu gustatzen zait jolastea. Batzuetan bakarrik jolasten dut, eta beste batzuetan zuk kontatutako ipuinekin; elefanteak irensten dituzten inurriekin, igeri egiten ikasi zuten izarrekin edo sorginekin, ispilu aurrean izerdia kolore ezberdinez margotzen duten sorginekin. Gauero aitatxok eta zuk jartzen didazuen musika-kantua ere asko gustatzen zait, berehala hartzen dut lo.

Badakizu, ama? Hemen lo oso modu arraroan egiten da. Ez dakit nork argi txiki-txiki-txiki bat pizten du eta begiak zabaltzean lo hartzen dut. Batzuetan lo hartu aurretik, baina beste batzuetan lo hartu ondoren sumatzen ditut osabaren bizar tenteak sabelean barrura kilika. Batzuetan saiatzen naiz ileetakoren bati tira egiten, baina osaba kantari hasten da une horretan eta nik lo hartzen dut. Inoiz zure zurrunga hotsekin esnatzen naiz, eta nik ere zurrunga egiten dut zurekin batera. Uste dut sekulako zurrungak egiten ditugula biok batera eta horregatik esnatzen dela aita. Baina ez da haserretzen, aitatxok barre egiten du zure kontura eta zuk esaten diozu ni naizela zurrunga egiten duena. Aitak arrazoi du, sorgin polit galanta egina zaude, ama!

Ez pentsa, ordea, dena iji eta aja denik hemen barruan. Denbora oso poliki pasatzen da batzuetan, ordu batean bi segundo gutxi gorabehera eta hori infinituaren pareko da. Pentsa zenbat ordulari gelditu den bederatzi hilabetetan! Nolakoa da denbora hor, ama? Koloretsua? Niri kolore berdea gustatzen zait. Aitak lehengoan esan zidan (tarteka, zu konturatu gabe, sekretuak kontatzen dizkit zilborrean barrura) kolore berdez jantzi duzuela nire logela. Oso pozik nago, baina nik zurekin egin nahi dut lo, ama. Utziko? Eta kontatuko ipuina gauero? Beldur pixka bat ematen dit hor kanpora ateratzeak, hain ondo egoten da hemen…

Handia da mundua, ama? Kabituko al naiz ni? Eta ateratzean inor ez badago nire zain? Mundua ere bakarrik gelditzen al da batzuetan? Zenbat maiteko nauzu? Nik bihotz asko ditut gordeta, guztiak zuretzat! Beno, bat aitonarentzat. Otso ahotsa du aitonak, polita, baina otso ahotsa. Oso hitz politak esaten dizkit eta hitz politak esatea ez da batere erraza otso ahotsa izanda; horregatik bihotz bat aitonarentzat. Eta beste bat amonarentzat. Zuk ez zenion entzun, baina aurreko batean esan zidan zuri minik ez egiteko munduratzeko ordua iristen denean. Badakizu zer erantzun nion? Nik ez dakidala min egiten. Zer da mina, ama? Nik ere baditut nire sekretuak eta zuri guztiak kontatzen saiatuko naiz. Izango dut nahikoa denbora? Bi segundoko zenbat ordu izango ditugu elkarrekin egoteko, ama?

Uste dut ausartuko naizela. Zure aurpegia ikusteko jakin-mina erraldoia da, eta gainera, aurrez aurre eman nahi dizkizut eskerrak bederatzi hilabete hauetan gozo-gozo emandako txokolate ontza guztiengatik. Akaso masailak pixka bat zikinduta ikusiko dizkidazu, baina badakit ez zarela horregatik haserretuko. Jango dugu txokolate gehiago elkarrekin?

Biharko zenbat falta da, ama? Saiatuko naiz itxaroten, baina, ez pentsa, zirko honetan egotea ez da batere erraza, badakizu, burua hankaz gora, hankak buruz behera eta ipurdia hor nonbait… Badakit zu lasai zaudela eta elkarrekin ederki egingo dugula dantza pelbisean barrura, baginan behera. Erritmoaz ni arduratuko naiz, musika zure kontu.

Nola esaten da, ama? Bihar arte? Muxu erraldoi handia umetokiaren azken txoko ezkutu honetatik. Nola esaten dit osabak? Nik ere horrelaxe maite zaitut: asko baino gehiago.

Eleder