Hamar urtetik gora daramatza Jesus Mari Mata antzuolarrak barnekotasuna lantzen. Helduekin nahiz haurrekin egiten ditu doako saioak Antzuolan.

Zergatik da horren zaila gure barrua entzutea?
Hasieran, ematen du zaila dela, baina, behin bidea jorratzen hasten zarenean, onurak berehala datoz. Gure emozioen eta sortzen diren zurrunbiloen menpe bizi gara. Harrigarria da, ordea, gure gorputza zein ondo egokitzen den eta prestatua dagoen; izan ere, denok daukagu alaitasuna barruan eta maitatzeko sekulako ahalmena. Indar handia daukagu eta denon barruan daude gaitasun horiek. Psikologiaren oinarria dira. Inguruko faktore zein pentsaeren ondorioz, zaila da errealitate horrekin konektatzea. Hala, barrua ondo kudeatzen ikasiz gero, daukagun indar hori azaleratzea lortzen da.

Haurrekin ere landu duzu.
Haurrek euren errealitatearekin eta aipatu dugun maitasunarekin oso erraz konektatzen dute. Gure saioetan ikusi dugu sekulako beharra dutela isiltasunean egoteko eta gozatzeko. Esparru horrekin konektatzeko nahiz ukitzeko beharra dute. Oso erakargarria egiten zaie, gainera.

Noiztik datorkizu meditazioaren aldeko hautua?
Bi seme dauzkat eta bigarren semearen guraso taldearekin zenbait dinamika egiten genituen. Emazteak eta biok ordurako meditazio praktiketan ibilbidea egina geneukan. Isiltasunarekin disfrutatzen genuen eta haurrekin partekatzea ideia ona izango zela pentsatu genuen. Gure sorpresarako, haurrek lehen saioarekin gozatu egin zuten eta beste bat egiteko ere eskatu ziguten. Orain dela 13 urte, gai honen inguruko oso material gutxi zegoen merkatuan eta gu esperimentatzen eta probatzen hasi ginen. Orain, mindfulness-a eskola indartsua bilakatu da. Metodologia honen garrantziaz jabetu da gizartea eta ebidentzia zientifikoak badaude. Gure sasoian, esperimentatu egin genuen. Plazera da haurrak etzanda daudenean nola egoten diren ikustea. Oso erraz konektatzen dute barruarekin.

Helduekin ere lantzen duzu barrua. Arrapaladan bizi den gizartean praktika horien beharra dagoela sumatu duzu?
Denok dugu geure buruarekin ondo bizitzearen grina. Aurrez aipatu dudan errealitatearekin konektatzeko beharra dugu eta hori lortzen ez dugunean sufritu egiten dugu. Abiadura buruarekin konektatuta ez zaudenean azaltzen den sintoma bat baino ez da. Horrekin ohartzen bagara, eta barruaren eta buruaren arteko orekaren bila joaten bagara, gure bizitza kalitatea izugarri hobetzen da.

Arreta eta isiltasunarekin batera, psikologia ere lantzen duzu.
Bai, barruan sentimendu bat bueltaka –ez aurrera ez atzera– dugunean psikologoarengana joan behar dugu. Besoa apurtzen badugu traumatologoarengana joaten garen moduan. Psikologoan inbertitzeak itzulera oso ona dauka. Zure bizitza beste era batean bizi izatean inbertitzea da eta. Bizitzeak bakoitzaren bizitzaren interpretazioan datza. Teknologiak beste aurreratu du psikologiak.