José Ramón Ubieto UOCeko Psikologiako irakasleak artikulu batean argitaratutako hitzak dira hauek:
“Jolasa haurrek errealitatea interpretatzeko, bizitzak nola funtzionatzen duen ulertzeko eta azaltzeko duten tresna da, eta asko bideratu, kodetu eta zaintzen bada, unean-unean zer egin behar duten esaten badiegu, tresnak kentzen dizkiegu sortzen zaizkien bizi-egoerei beraien baliabideekin erantzunak eman diezazkieten”, eta horrek lotura zuzena du depresioarekin eta antsietatearekin.

Gero eta psikologo, mediku eta pedagogo gehiagok lotzen dute jolas libre, espontaneo eta autonomoaren  gainbehera haurren gaixotasun mentalen gorakadarekin, bereziki depresioaren eta antsietatearekin. Zergatik?

Gaur egun gurasook haurren jarduerak oso gertutik gainbegiratzen ditugu eta haien mugimenduak zaintzen ditugu, askotan gehiegi babestuz eta ikaskuntza garrantzitsuen zati handi bat kenduz. Gurasoon begiradapean ez daudenean, beraien jarduerak zuzentzen eta bideratzen dituen irakasle, senide edo begirale baten begiradapean daude gehienetan, betiere aisia antolatzen eta kudeatzen duen heldu baten kontrolpean ain zuzen ere.

Horren ondorioz, askatasun falta nabarmena dago beraien kabuz jolasteko eta esploratzeko, norberaren interesak garatzeko, arazoak konpontzen ikasteko, beraien bizitza eta, batez ere, emozioak kudeatzeko.