Haurdunaldietan haurtxoa galtzeari buruz ez da asko hitz egiten. Eta familiek jasaten duten mina izugarria izaten da. Guzti honi erantzuna emateko, Kulunkari Hazkuntza Elkarteko Leticia Calvete gizarte integratzaileak, Arantza Maiztegi psikologoak eta Rebeca Diaz musikoterapeutak batzar bat antolatzen dute hilean behin, haurdunaldian umea galdu duten gurasoentzat. Batzarrak Durangon egiten dira eta epaiketak alde batera usten dituen doako hitzorduak egiten dituzte doluaren inguruan hitz egin, entzun eta partekatu ahal izateko.

Leticia Calvete, Kulunkari Hazkuntza Elkarteko kidea

Nortzuk zarete eta nola hasi zenuten proiektua?
Taldearen dinamizatzaileak Rebeca Diaz musikoterapeuta, Arantza Maiztegi psikologoa eta  ni, Leticia Calvete gizarte integratzailea gara. Duela hiru urte Kulunkari Hazkuntza Elkartea sortu genuen eta hasieratik argi genuen haurdunaldien doluaren inguruko proiektu bat hasi nahi genuela. Azkenean proiektua abian da eta hainbat familiekin gabiltza lanean.

Zer egiten duzue batzar hauetan?

Batzarrak elkarretaratze eta akonpainamendu lekuak dira. Haurtxo baten galera sufritu duten familiek osatutako talde terapia bat da; haurdun geratzeko zailtasunak dituzten familiak, haurdunaldiaren edozein fasetan haurtxoa galdu dutenak eta edozein arrazoigatik haurdunaldia etetea erabaki dutenak hartzen dute parte. Hitz egiteko, negar egiteko edo eta emozioak elkarbanatzeko batzarrak dira. Izan ere, zaila izaten da gai honen inguruan ingurukoekin hitz egitea, min egiten baitu. Gizartearen erantzunak krudelak ere izaten dira nahigabe; “gaztea zara, lasai, beste ume bat izateko denbora duzu”…  Azken finean, gure helburuetako bat dolua pasatzea ona dela adieraztea da. Gizarteak ulertu behar du egoera zaila dela eta ez dela mina gutxietsi behar.

Zenbat familia joaten dira batzarretara? Gehienak emakumeak dira?
Emakumeak zein gizonak etor daitezke gure batzarretara. Gehienbat emakumeak etortzen dira; galera fisikoki bizitzen dutenak. Hala ere, gizonak ere etor daitezke, izan ere, ez dute galera fisikorik baina mina ere existitzen da. Gaur egun 12 familia etortzen dira, emakume zein gizonak.

Zeintzuk dira momenturarteko emaitzak? Erantzun positiboa lortu duzue?
Jendeak hitz egiteko beharra sentitzen du. Honen inguruan hitz egin, haserretu, negar egin… Proiektu hau ez da mina gainditzeko, familien arteko akonpainamendua lortu eta galera honekin bizitzen ikasteko baizik. Jende asko etortzen ari da eta guk ateak zabalik ditugu dolu mota honen inguruan hitz egin nahi duenarentzat. Momentuz proiektuaren barne dauden familiak pozik daude, eta badirudi honen inguruan hitz egitea ondo etortzen zaiela. Norbaitek honen inguruan informazio gehiago lortu nahi baluke, sar dadila Kulunkari Hazkuntza Elkartearen Facebook orrialdean.