Egoera ez ohiko honetan, bizi dugun krisiari komunitate bezala aurre egiteko garatu ditugun jarreren inguruan hausnarketa plazaratu zuen Oinherri ekimeneko taldeak. Guk Maite Azpiazurekin hitz egin dugu Oinherri ekimenaz eta egungo egoeraz.

Maite Azpiazu Oinherri herri hezitzaileen sareko  kide eta Azpeitia herri hezitzaileko talde motorreko kidea da. Berarekin hitz egin dugu Oinherri herri hezitzaileen sarearen dinamika berria aurkezteko.

Oinherri ekimenaren berri  izan genuen orain dela urte batzuk. Egitasmoak bere ibilbidea egin du.

Bai. Oinherri 2012an sortu zen. Hasira batean, Euskal herriko euskara, kultura, aisialdi eta hezkuntza arloetan lan egiten duten 6 eragile elkartzen hasi ziren. Haurren hezkuntza eta aisia beste modu batera egin zitezkeela amesten genuen eragileak ginen. Teoria eta praktika uztartuz, herrigintzatik, benetako parte hartzea bultzatuz eta balio hezitzaileak hedatzeko helburuarekin, hainbat urrats eman ditugu.

 Bide horretan taldea handitzen eta aberasten joan da, eremu desberdinetako eragileak batuz. Egun, Oinherri 16 eragilek osatzen dugu eta hiru lan ildo nagusi ditugu:

  1. Euskal Herritik kanpo burutzen diren ekimen interesgarriak ezagutzera ematen ditugu: Tonucciren haurren hiria kasu.
  2. Ezagutza kolektiboa sortzen dugu, gure errealitatera egokitzen den formazioa, dibulgazioa liburuxkak osatuz.
  3. Herri hezitzaileen sarea sustatzen dugu, eta bere horretatik ikasten jarraitzen dugu.

Badirudi fase berri baten aurrean aurkitzen garela, bersaretzea jarri duzue martxan.

Bai. Orain dela urte batzuk abian jarri genuen herri hezitzaileen sarea, Euskal herriko geografian barreiatutako 7 herrirekin. Hasiera bat izan zen eta oso esperientzia interesgarriak abian jarri ziren herri ezberdinetan. Geroztik, herri gehiago gehitzen joan dira sarera modu natural batean, eta orain momentu ezin hobea iruditu zaigu sare hau indartzeko saiakera bat egiteko.

Inoiz baino garrantzitsuagoa baita saretzea eta komunitategintza. Oinherritik argi daukagu, elkarrekin indartsuagoak garela eta kolektiboan pentsatzen dugunean, eragin biderkatzaile bat eskuratzen dugula. Gainera, herri ezberdinetan burutzen ari diren ekimen interesgarri pila bat ditugu, eta hauek balioan jartzeko eta elkarrekin trukatzeko garaia dela uste dugu.

Komunikatiboki ere saiakera egin duzue.

Bai. 20 bat herri hezitzailearen sarean sartzeak komunikatiboki ere beste maila bateko presentzia ematen digu. Herri guzti horietan, herritarrak ahalduntzeko eta parte hartzean oinarritzen diren ekimenak jaso, ezagutzera eman, eta esperientzia elkartrukatu nahi ditugu. Juxtu martxoaren 28an ginen, Durangon, jardunaldi batzuen bidez, sare hau publiko egitekoak. Hala ere, modu batera edo bestera iragarriko dugu!

Koronabirusak eragindako egoera honetan, Oinherriko baloreak inoiz baino beharrezkoagoak direla  aldarrikatu duzue.

Bai. Larrialdi egoera honetan argi geratu da zeinen garrantzitsua den komunitatea saretuta edukitzea. Herritarrik ahulenak erdigunean jarriko dituen eta elkarren zaintza ardatz izango duen komunitate sare bat izatea. Herri askotan osatu dituzte boluntarioek osatutako sareak, herritarrik zaurgarrienei laguntzeko. Krisi hau gure onena ateratzeko aukera paregabea izaten ari da.

Alabaina, argi geratu da haurtzaroaren kulturari dagokionez marko baten beharra daukagula. Haurrak eskolak itxi zituztenetik (3 aste jada), esfera publikotik desagerrarazi dituzte. Ez dira existitzen. Herritar bezala krisi honetan ez zaie hitzik eman. Honek argi lagatzen du, oraindik ere zailtasun handiak ditugula haurrak “orain eta hemen” herritar moduan ikusteko. Eta orain garrantzitsuena osasun larrialdi hau ahalik eta azkarren / hobekien gainditzea bada ere, aurrerago heldu beharreko gai bat dela uste dugu.