Nahi Alkortak bere azken kolaborazioan Amatasunaz eta honek indarkeria matxistarekin duen harremanaz hausnartu zuen. Berarekin hitz egin dugu kolaborazioa oinarri izanda.

Azaroa heltzearekin batera agertzen dira poliki-poliki indarkeria matxistaren adierazpide desberdinen inguruko programazio bereziak, hitzaldiak, protestak eta kontzientziazio kanpainak. Azaroak 25a egutegietan gorriz markaturiko eguna da eta are ikusgarriago egiten dira inguratzen gaituzten indarkeri ilunak.

Indarkeria matxistak egiturazkoak dira, sistema bera botere rol horien gainean eta gehiegikeria horiek normaltzat jota eratzen den jendarte batean bizi gara eta. Subjektu nagusitzat gizonezko zis, heterosexual, zuri eta diruduna dugu eta horrekin bat egiten ez duten guztiak bera sostengatzen duten lokatzetan kokatzen gara.

Feminizidioak, indarkeria bikarioa, ekonomikoa, sexuala, arrazista, aparofobikoa, lanekoa, osasungintzakoa, judiziala… indarkeria makro eta mikroetan bizitzera ohitzera derrigortzen gaituen sistemak irensten gaitu, normala izan beharko ez litzatekeena ere normalizatzen dugun arte. Ez gara kontziente, edo ez dugu kontziente izan nahi akaso, egunero egunero zenbat “mikro”matxismok zeharkatzen gaituzten ere…

Genero roletatik eta desberdintasunak ezkutatzen saiatuz hezi arren, oso txikiak direnetik hasten dira haurrak genero estereotipoen araberako jokaera sotil eta bortitzak izaten. Nola banatzen dira espazioak jolaserako eremuetan? Non kokatzen gara bakoitza? Zer gertatzen da 18 emakume eta bi gizon dauden bileretan? Zer espero du jendarteak gutako bakoitzarengatik? Zer gertatzen da mikro eta makro matxismoei aurre egin eta erantzuten hasten garenean?

Indarkeria makroen aurrean, hilketa edo haurren hilketen aurrean, ozen eta elkarrekin oihu egiten duten horiek ere badira egunerokoan indarkeria mikro etengabez tratatzen gaituztenak ere.

Eta hor nonbait, saldaren azpikaldean lapikora itsasten kokatzen gara amak. Amatasuna bera badelako indarkeria guzti horien jomuga garbia. Ama izate soila pobrezia arrisku altuagoarekin lotzen den faktorea da Espainiar Estatuko estatistiken arabera. Amatasunean familia barneko indarkeria matxistak biderkatu egiten dira eta ihesbiderik gabe geratzen dira asko. Salaketa jartzeak haurra arrisku handiagoan kokatu edo zaintza galtzeko arriskua dakarrenean hobe da kolpeak ezkutatzea sistema honen barnean… Lana eta bizitza kontziliatzeko neurri eskasiak prekarietatea eta osasun fisiko eta mentalean zuzen-zuzenean eragiten du eta ez da kasualitatea gizon ezkonduek bizi baldintzarik onenak eta emakume ezkonduek okerrenak dituztela dioten ikerketekin topo egitea.

Egoera izugarri konplikatzen da emakume arrazializatu edo/eta migranteen kasuan eta baimen eta eskubideen unibertsaltasuna ez dagoen bitartean eta atzerritartasun legea jasaenezina da.

Amok espazio erosoa eta segurua gara indarkeria matxista oinarria duen sistemarentzat, ihes egitea ezinezko den espazioa bihurtzen delako amatasuna bera ere.

Baina, ama izatea erabakitzea, baldintza horien gainetik eta horiek ez onartzeko hautuarekin, ezin da jo erabaki erraz eta patriarkatuaren jarraipena sustatzeko gisa. Sistemaren tranpan erortzear egonda ere, etengabe igerian saiatzen baikara hurrengo belaunaldietan gaur egun normaltzat jotzen dugun hori ez dadin normala izan.

Indarkeria matxisten jomuga baita amatasuna, eta ezin baitugu ahaztu, azaroak 25ean ere amok sistema aldatzeko lan isil eta etengabean ariko garela. Elkar zainduz, elkarri haurra besoetatik hartuz edo arropa pasatzeko aitzakian elkarri begiratzeko eta arnasa hartzeko zirkuluak sortzen baititugu superbibentzia instintuari segiz… Amok ere bagarelako beste zenbait pertsona, eta barne borroka horretan, kanpora begira ere etengabe gaudelako.