Zurrunga egiten al du zure seme-alabak? Pediatrarengana joan behar al da horregatik? Otorrinoarengana?

Airea goiko aldeko eremu estu batetik igarotzen denean egiten den soinua da zurrunga. Nahiko ohikoa bada ere –haurren % 10ek ere zurrunga egiten du–, ez da normaltzat hartu behar.

Gehienetan, zurrungak noizbehinka izaten direla adierazi du Lucia Galan pediatrak, eta katarro-koadroekin lotzen direla. Kasu horietan ez dute inolako arriskurik eragingo. Behin mukiak desagertuta, umeak zurrunga egiteari uzten badio, ez da kezkatu behar.

Zurrunga egiteko arrazoi ohikoenak honako hauek direla azpimarratu du:

  • Arnas infekzioak
  • Errinitis alergikoak
  • Erretzaile pasiboak
  • Adenoideak –landaretzak edo begetazioak– edo amigdalak ohi baino handiagoak dituzten haurrak –hipertrofia adenoidea edo hipertrofia amigdalarra–.

Zer egin behar da zurrunga egiten duen umearekin?

Lehenik eta behin, historia kliniko zehatz bat: zurrunga egiten al du gauero, katarroarekin ez badago ere? Arnasketa etenaldirik entzun al duzu? Zurrunga gogorra da? Oso amets asaldatua du? Gauetan pixa egiten du? Ahotik hartzen du arnasa? Zaila al da goizetan esnatzea? Arazoak ditu kontzentrazioarekin? Barruan motorra balu bezala jokatzen du, eta ez da geldirik egoten? Azkenaldian ez du pisurik irabazi?

Bigarrena: esplorazio on bat, tentsioa hartzea garrantzitsua da. Tentsio arterial altu batek alerta egoera ekarriko du. Gainera, baskulara igo eta ikusiko da gehiegizko pisua edo obesitate arrisku-faktoreak dituen loaldian apneak izateko.

Eta pediatrak ahoa zabaltzeko esaten badio umeari, –makilatxoa erabili gabe–, amigdalak –anginak– erraz ikusten dira ahoa irekitzen dutenean, eta oso handiak diren eta oztopatzen duten edo normalak diren balora dezake profesionalak.

Adenoideak –landaretzak edo begetazioak– ez dira segituan ikusten. Kamera txiki bat behar izaten da, otorrinoek sudurretik sartzen dutena –rinoscopioa–. Teknika erraza eta azkarra dela azaldu du Galanek, eta informazio asko ematen du, argi eta garbi ikusten baita adenoideen tamaina.

Eta hirugarrena: egokiena loaren azterketa egitea da. Ospitalen haurrak gau batez utzita, hainbat kabletara konektatuta dagoela, gauza asko ikus daitezke.

Erregistro horren bidez, neurofisiologoek edota pneumologoek behar diren datu guztiak jasoko dituzte –loaldi sakonaren faseak, azaleko loaren faseak, REM loaren faseak, ez REM faseak, apnea etenaldiak, arnasa hartzen ez duen segundoak edota odoleko oxigeno-kontzentrazioa–. Txosten horrekin, loaren Apnea Hipopnea sindromea diagnostikatu ahal izango zaio haurrari.

Irtenbidea? Ebakuntza kirurgikoa. Ebakuntzaren 15-30 minutuan, otorrinoak amigdalen eta adenoideen zati bat kenduko du, airea erraz pasa dadin. Ebakuntza erraza da, 24 ordu barru etxean egongo da berriro umea, eta egun gutxi barru bizitza guztiz normala egin ahal izango du.

4-5 urte betetzen baditu eta zurrungaka jarraitzen badu, pediatrarengana joateko gomendatu du Galanek.