Ginekologoa eta laguntza bidezko ugalketan aditua den Maria Jose Iñarrak Goienaren PUNTUA aldizkarian obozitoen beiratzeari buruz emandako azalpenak ekarri ditugu gurera.

Captura de pantalla 2015-10-01 a las 12.38.16

Ugalkortasuna zaintzeaz eta obozitoak beiratzeaz –kristalizatzea– asko hitz egin da azkenaldian. Teknika horrek erraztu egin du emakumezkoen ugalkortasuna zaintzea. Beiratze prozesuak abantaila asko ditu ohiko izoztearen aldean, beiratze-desbeiratze prozesu ostean obozitoen biziraupenean lortu diren emaitza onei esker. Emakumeei aukera ematen die gametoak gorde eta geroago erabiltzeko.

Zer da beiratzea? Kontserbazio-prozesu ultralasterra da; abiadura handian eraginkorra izan dadin eta emaitza onak lor ditzan, oso tenperatura baxuan hozten den bitartean ez dira izotz-beirak sortzen. Obozitoetan eta giza enbrioietan erabil daiteke.
Laborategiko prozesua asken fasea da; aurretik bi fase daude: lehena obulutegien hiperestimulazio neurtua da; ziklo naturalarekin obozito bat bakarrik lortzen da, eta helburua da ernalkuntzarako gai den obozito kopuru on bat lortzea. Obulazioa eragiten duten hormonak erabiltzen dira, pazienteak berak ipintzen ditu larruazalpeko injekzio bidez, egunean behin, hamar bat egunean, eta bizimodu normala egiten du bitartean. Prozeduraren kontrola 3-4 bat ekografia baginalen bitartez egiten da.
Bigarren fasea obozitoak ateratzea da; ekintza kirurgiko laburra da eta anestesia orokor arina eskatzen du. Ekografia baginala erabiliz obulutegiak ikus daitezke, ginekologoak obulutegietan dauden folikuluak ziztatu eta xurgatuz obuluak bildu eta ondoan dagoen laborategira bidaltzen ditu. Laborategiko enbriologoek mikroskopioarekin obozitoak identifikatu, isolatu eta sailkatu egiten dituzte.
Hirugarren fase batean, ernalkuntzarako balio dutenak beiratu egiten dira.

Arrazoiak Arrazoi mediko eta sozialak daude obozitoak beiratzeko: ugalkortasuna zaintzea ugalkortasunik eza dakarten tratamenduak jaso baino lehen, batez ere minbizia dutenen kasuan, kimioterapia edota erradioterapia jaso aurretik; obulutegiaren hiperestimulazioan erantzun txikia lortzen dutenentzako, obozitoak pilatzeko; eta arrazoi etikoengatik enbrioiak ez beiratzeko.
Arrazoi sozialen kasuan, amatasuna besterik gabe atzeratzeko, ama izateko garaia iritsi arte.
gaur egungo egoera Egun Gizarte Segurantzaren bitartez gametoak –obozito eta espermatozoideak– eta enbrioak gorde egin daitezke geroago erabiltzeko; hau da, emankortasuna zaindu eta amatasuna edota aitatasuna atzeratu, prozesu patologiko batek eragindako egoera berezi baten emankortasuna galtzeko arriskua daukaten gaixoak edo ugalkortasunik eza sortzen duten tratamenduak jaso behar dituzten gaixoak. (E.A.O 2014/11/6). Obozitoak beste edozein arrazoirengatik gorde nahi badira, klinika pribatu batean izan behar du.

Argitu beharrekoak Beiratzeari buruz gaizki-ulertuak saihesteko hainbat puntu argitu behar dira. Obozitoak beiratzeak ez du ziurtatzen haurdunaldia. Jakin beharra dago 18 bat obozito beharrezkoak direla haurdun geratzeko aukera onak izateko. Desbeiratzerakoan, obozitoen biziraupena oso handia da, baina ez ehuneko ehuna; %70 ernaltzen dira eta horietatik %90 enbrioi bihurtu. Eta enbrioi guztiek ez dute aurrera egiten.

Horregatik guztiagatik, askotan, ziklo bat baino gehiago behar da obozito kopuru ona lortzeko. Bide hori hartzen duten emakumeek espezialistengandik jaso behar dute informazio zehatza emaitzen gainean –zenbat eta gazteago, hobeto–, eta baita amatasuna atzeratzearen arriskuen gainean ere. Haurdunaldia gauzatzeko, eta hura ondo joan dadin, ez da enbrioia bakarrik kontuan hartu behar: umetokiaren egoera, emakumearen adina… ere garrantzitsuak dira.

Emakumea gaztea denean emaitza onak ditu, baina ez da aukerarik onena, batez ere ohiko bihurtzen bada, eta ez ugalkortasun arazo bati erantzun mediko moduan. Eztabaida hor dago: bi enpresa handik bezala, langileei obozitoak beiratzeko laguntzak eman ala amatasuna erraztu oraindik gazteak direnean?

Puntua001-Osasuna

Iturria: Puntua aldizkaria.