Manu Alvarez fisioterapeuta da Athlonen eta osasun fisikoa nahiz emozionala izan ditu hizpide Puntua-n argitaratutako azken artikuluan.

Badira urte batzuk osasunaren kontzeptuak ikuspuntu aldaketa izan zuela. Lehen, osasuna gaixotasunik edo minik eza zen; gaixotasunik ez zuen oro pertsona osasuntsua zen.

Gaur egun, kontzeptua askoz zabalagoa da, eta orain, osasuna ongizate fisiko, psikologiko eta soziala da, ez bakarrik gaixotasunik eza.

Testuinguru horretan, ezinbestekoa da osasungintzan lan egiten dugun guztiok pertsona baten dimentsio guztiak kontuan izatea, bakoitzaren bizi-kalitatea eta gizartean parte hartze egokia bermatzeko.

Ez da osasun fisikoa bakarrik

Osasun profesionalok ez ditugu belaunak, bizkarrak edota sorbaldak tratatzen, pertsonak tratatzen ditugu. Horregatik, ezinbestekoa da pertsona baten gaitz edo min fisikoa tratatzeaz gain haren osasun emozionala eta parte-hartze soziala kontuan hartzea.

Horren harira, urteetan zehar eta tamalez oraindik ere, medikuek eta beste profesional askok debekuaren bide erraza hartzen dute beti. Zerbaitek min egiten badizu, hori egiteari utzi eta kitto, arazoa konponduta.

Kontsultan nahiko ohikoa den adibide bat: Marijo astean birritan joaten da lagunekin mendira. 66 urte ditu, jubilatuta dago eta haren pasioa da lagunekin elkartu, mendi buelta egin eta herrira itzultzean aperitiboa hartzea. Marijorentzat, baina, plan hori ez da osasun fisikoa bakarrik, emozionala eta soziala ere bada.

Kontua da azkenaldi honetan belauneko mina izaten hasi dela Marijo; medikuarengana joan da, eta mendira joatea debekatu dio, horrela minik izan ez dezan. Orain ez du belauneko minik, baina haren osasuna eta bizi-kalitatea nabarmen murriztu dira. Ziurrenik, guztiok dugu inguruan horrelako istorioren bat.

Arazo fisikoa estali egin da –ezin daiteke esan konpondu egin denik–, baina haren osasun emozionala asko okertu da, oso mugatua sentitzen baita eta orain gutxiago ateratzen delako, eta, horrez gain, harentzat ezinbestekoa zen parte-hartze sozial hori ere galdu egin du, lagunekin gutxiago egoten delako.

Marijoren osasuna, ikuspuntu globaletik hartuta, eta haren bizi-kalitatea okertu egin dira, nahiz eta orain minik ez duen.

Ezin dugu esan, beraz, lan ona egin dugunik haren kasuan.

Inplikazioa, gako

Badaude hori hobetzeko alternatibak, debekura jo gabe.

Belaunak indartu ditzakegu ariketen bitartez, gustuko dugun ariketa fisikora egokituz. Bendajeak edo belaun-babesak erabili ditzakegu karga murrizteko, edota bastoiak erabiltzen erakutsi bidea erosoago egin dezan.

Noski, alternatiba horiek zailagoak dira. Balorazio sakona, planifikazioa, jarraipena eta, azken finean, inplikazio eta lan handiagoa eskatzen du horrelako tratamendu batek debeku huts batek baino.

Hala ere, merezi izango du esfortzu eta inplikazio horrek, modu horretan bakarrik bermatu dezakegu-eta Marijoren bizi-kalitatean eta osasunaren dimentsio guztietan ongizatea.

Pertsona aktiboak

Ez daude, oro har, jarduera debekatuak edo txarrak, baizik eta jarduera horietara ongi egokituta ez dauden gorputz edo estrukturak.

Dosifikazio eta progresio egoki baten bitartez, ziurrenik gai izango gara ariketa hori modu seguru eta egokian egiteko.

Batzuetan, ariketa edo kirol hori murriztu edo moldatu egin beharko da; posible da lehen egiten genuen berdina egitea, baina murrizpen edo moldaketa horren eta debeku osoaren artean ezberdintasun nabarmena dago.

Eta horrek izan behar du osasungintzako profesionalon lana, hain zuzen ere, eta erabiltzaile edo pazienteek eskatzen digutena: ez soilik mina kendu edo gaixotasunik eza bilatzea, baizik eta bakoitzaren eguneroko jarduerak, eginbeharrak eta afizioak modu egoki, seguru eta osasuntsuan egiten laguntzea.

Horrek, noski, lana eta inplikazioa eskatzen du, bai pazientearen eta baita profesionalaren aldetik ere, baina talde-lanarekin emaitzak guztiontzat onuragarriagoak eta, azken finean, hobeak dira.

Ariketarik txarrena egiten ez dena da, sedentarismoa baita gaur egun gure osasunarentzat kaltegarrien den gaixotasun edo epidemia.

Pertsona aktiboak osasuntsuagoak dira eta gehiago eta hobeto bizi dira, eta gaur egun badaude guztiontzat alternatibak gustuko dugun eta on egiten digun jarduera edo kirol bat praktikatzeko, bakarrik edo lagunartean.

Beraz, debeku absolutuak pixkanaka alde batera utzi, eta bizimodu osasungarriak sustatzeko bidea hartzeko garaia da, bai profesionalen eta baita gizartearen partetik ere.