Oporrak bakean programaren baitan 200 haur errefuxiatu saharar etorri dira Euskal Herrira uztaila eta abuztua bertan pasatzera. Horietatik sei dira Debagoienean daudenak: Oñatiko harrera familietan daude bost, eta beste bat, Bergaran.

Lualyrendako lehen urtea da; Ahmed, Farah eta Abdelkaderrendako bigarrena, eta Ahmed eta Amalendako, berriz, hirugarrena. Ekainaren 30ean elkartu ziren euren harrera familiekin. Oñatiko Laida Bengoak Amal hartu du hirugarren urtez etxean, eta adierazi du lehen egunak ezberdinak izaten ari direla familia bakoitzarendako: “Gure kasuan, aurten zoragarria da. Oso ezberdina izaten ari da lehenengo fase hau. Saretuta gaude harrera familiok eta beste batzuen kasuan, lehen egun zail horietan daude oraindik”.

Bi aldeendako esperientzia

Egitasmoaren helburu orokorra da familia euskaldunetan edo udalekuetan zortzi eta hamabi urte bitarteko saharar haur errefuxiatuak denbora baterako harreran hartzea udako hilabeteetan zehar: “Harrera familia bakoitzak handik ateratzeko aukera ematen die udan bi hilabeteetan behintzat. Esaten dute han tenperaturak bi hilabete horietan 50 gradutik gorakoak izaten direla. Aukera bat ematea errefuxiatu baten bizitzatik kanpo oporrak pasatzeko, ikusteko beste errealitate bat. Jatordu anitzagoak egiteko, mediku azterketak…”. Gehitu du esperientzia polita izan behar dela bi aldeetarako; bai harrera familiarendako, baita haur errefuxiatuarendako.

Bengoak azaldu du uneak “zailak” direla galduta datozelako. Bidaia “oso luzearen” ostean, nekatuta iristen direla dio, baina gogoz datozela eta barneratuta datozela nora datozen, nahiz eta ondoren, agian, ezberdina izan arren.

Harrera familia hiru urtez

Duela hiru urtetatik da Laida Bengoa harrera familiako kide eta ordutik hartzen du etxean Amal. Bere esperientziaz galdetuta, adierazi du lehen urtea beti izaten dela gogorragoa: “Guretzat gogorra izan zen, imajinatu eurendako. Errealitate arrotz batetik datoz, zortzi urterekin eta hasiera hor dago”. Urtez urte hobetzen joan dela dio, eta ez dutela esperientzia txarrik eduki: “Aurten pila bat. ari naiz disfrutatzen, eta beste gauza bat da”.

Urtebete ikusi barik, elkar ikusteko gogoz egoten direla aitortu du Bengoak. Azken urteetan erlazioa mantentzen dutela azaldu du.

Eskola amaitu ostean, Amali zer egiten duen galdetuta, Oñatira etortzen dela dio, eta pozik etortzen dela. Gustuko duela, ur-txorrotetan jolastea, baita lagunekin egotea ere. Lizarra joatea ere bai, han igarotzen baitituzte egun batzuk.

Hurrengo edizioetarako deia

Oporrak bakean egitasmoa 300 haur errefuxiaturendako harrera-familia ibili da aurten, baina azkenean, 200 haur etorri dira. Kopurua beherantz doala dio Bengoak, baina nabarmendu du bailaran duela lau urte ez zegoela harrera familiarik. Hala, herritarrak hurrengo urteetan parte hartzera animatu ditu: “Haur pila bat daude eta aukera hori eskaintzeko esfortzua egiteak merezi du”.

Txernobylgo zortzi ume Debagoienean

Errefuxiatu sahararrez gain, Ukrainiako 108 haurrek pasatuko dute uda Euskal Herriko familien etxeetan Chernobil elkartearen bitartez. Gipuzkoara 50 ume etorri dira, eta horietatik zortzi daude Debagoienean: Elgetan, bat; bi, Eskoriatzan; bi, Oñatin, eta hiru, Bergaran.