Amelia Barquinen kinka blogetik ekarri dugu testu hau

 Irakasle, guraso, ez duzu sinetsiko, baina ikastetxe batzuetan eta familia batzuetan ez da sexuaz hitz egiten umeekin. Ze gauza bitxia, ezta?

Izan ere, ikastetxe batzuetan, kanpoko profesionalak kontratatzen dituzte (sexologoak oro har, ordu batzuez) umeekin gaiaz aritzeko. 12 urte baino gazteagoak diren umeekin! Arranopola, tutoreak denaz daki –euskara, mate, gizarte…–, baina gizakien sexuaz ez daki nahikoa bere ikasleekin hitz egiteko, eta aditu bat ekarri behar du horretarako. Sexuak gauza benetan arraroa izan behar du, alajaina… Gertatzen da, gainera, batzuetan irakaslea ez dela gelan gelditzen adituaren azalpena entzuteko, eta kontuaz ikasten ez duenez, hurrengo urtean aditua etorri behar da berriro ikasle berriei gauza bera azaltzeko. Eta horrela urtero. Nire buruari galdetzen diot zergatik ez den gelditzen irakaslea saio horietan…

Guraso ugarik ere nahiago dute seme-alabak hortik zehar enteratzea (badakizu, hasieran “polla” hitza sakeleko internetean sartuta eta “bideoak” hitza sakatuta, adibidez. Gero, zuzenean, “porno” hitza sartuta). Baina norberaren umeek ez dute hori egiten, ezta? Besteenek agian bai. Ez, gureek itxaroten dute egonarriz aditu hori eskolara etorri arte eta, ondoren, gaia zeharo ahazten dute adituaren hurrengo bisitara arte, bi edo hiru urteren buruan.

Ez baduzu hori erabat sinesten, ziur aski, hezitzaile moduan, tresna bila ibiliko zara. Ni ere bai, une oro. Eta Sexo es una palabra divertida (Cory Silverberg eta Fiona Smyth, 2019, Edicions Bellaterra) tresna majo bat iruditu zait.

8-12 urtekoekin batera irakurtzeko liburu bat da. Elkarrizketa sortzeko, elkarri komentarioak egiteko, alderdi batzuk elkarrekin osatzeko… Liburu koloretsu eta bizia da, diseinu erakargarrikoa. Queer pedagogiaren barruan kokatuko nuke: aniztasuna du ardatz (ezaugarri fisikoak, kulturalak, izaerak, desioak…), eta binarismoa gainditu eta deseraikitzen laguntzen du. Praktika sexualak ez dira zuzenean azaltzen edo deskribatzen, baina hitz egiten da gorputzaz, maitemintzeaz, masturbazioaz, kontsentimenduaz… Bereziki interesgarria iruditu zait umeen kontrako abusuen gaiaren trataera: nola hitz egiten duen liburuak kontu horretaz umeekin, nola laguntzen dien detektatzen, nola proposatzen dien laguntza bilatzea… Gai zaila da eta nagusiok ez ditugu beti hitz egokiak aurkitzen; liburuaren planteamendu argia eta zaindua oso eskertzekoa da, beraz.

Zalantza batzuk sortzen dizkit liburuak: “parte pribatu edota intimoen” ordez “erdiko parteak” terminoa hobesten du (“las partes de en medio”, 58 orr.); organo genitalak izendatzen eta erakusten ditu (68-71 orr.) baina intersexualitatea ez da hor agertzen, bukaerako glosarioan jasotzen den arren (eta jarraitzen dut jakin gabe nola izendatu ume intersexualen organo genitalak); justizia terminoa aipatzen du (33 orr.) baina ez da oso argi gelditzen bere aplikazioa dagokigun gaian… Xehetasunak, dena den; oro har hartuta, liburu bikaina da.

Guraso, senide, tutore… eman begiratu bat ea zer iruditzen zaizun. Ea behintzat atalen bat erabilgarria iruditzen zaizun.

Ze ondo etorriko litzaigukeen argitaletxe batek liburua euskaraz ateratzea, ezta? Baten bat animatzen da?