Idoia Rodriguez Mondragonek Argia aldizkarirako idatzitako eta pasa den maiatzaren 9an argitaratutako iritzi artikulua ekarri dugu guraso.eus egitasmora.

Ah, haurrak… zenbat maite ditugun! Politak, muñuñuak, goxoak, argiak dira… Bueno. helduen artean gara eta behar bada zintzoki mintzatzen ahalko ginatekeela, ezta? Nork ez ote du bere pazientzia galdu umeak negu gorrian, goizeko zazpietan udako zapatak eman nahi dituelarik? Treinan oihu egiten duelarik eta bere burasoek denetan korrika egiten uzten dutelarik, ez ote duzu ufatu, zuk? Ez ote dituzu begiak zerura altxatu bakea behar duzulako? Haurrak ez ote dira batzuetan, zinez aspergarriak? Nork ez ote du pentsatu batzuetan gure zainekin jostatzen direla? Gu probokatzen saiatzen direla eta gure mugak lanjeroski ukitzen dituztela?

Ikusiz zenbat psikologok, medikuk, terapeutak… metodo mirakuluak partekatzen dizkiguten, pentsa daiteke haurren heziketa nazioarteko kezka dela eta denok adituak bilakatu garela: “Zure txikia zigortu eta ez du inoiz gehiago krisirik jasan beharko!”, “Utz ezazu negar egiten bere xokoan, hurrengorako ulertuko du ez duela dena erabakitzeko eskubiderik”, “Inposatutako legeak errespetatu ditzan, hasieratik zorrotza izan behar zara”. Ez zenuke nahi zure humano kuttuna punk ñimiño bat bilakatzea eta ordrea ez errespetatzea, hala ere? Ez baldin bada zuzen aitzinatzen mundu laxista honetan, zure falta izango da. Beraz, xokoan eman ezazu, belarriak tiratu, inarrosi, mehatxatu, bere onurarako da.

Bai, noski kreatura txiki horiek maite ditugula. Baina menpe direlarik eta jarrera egokia dutelarik, hots, mutuak egoten direlarik. Haien agresibitatea mantentzeko gure bortizkeria inposatzen diegu. Adibidez, adinpekoak baztertzen dituzten guneak sortzen ditugu, baina hori ez da segregazioa. Ulertu behar da batzuek ez dituztela umeak maite, bakea behar dutela. Haur guztiak ez maitatzea diskriminazioa da? Injustizia bat da? Berdin zaigu, ez dira ohartzen jendartean gehien zapalduan diren talde soziala direla. Badirudi helduen plazera boterean oinarritzen dela eta indar hori ahulagoen borreroa izatean adierazten dela. Aitak ama zapaltzen duen bezala, denok alaba-semeak lehertzen ditugu.

Baietz, txikitxoak maite ditugula, baina zuzendu behar dira. Haien izaerak hautsi behar ditugu berreraikitzeko, beldurtu behar ditugu. Haien onurarako da

Oraindik uste duzu adinpekoak errespetatzen ditugula? Alta, nazioarteko emaitzek alderantzizkoa azaltzen dute: eraso sexualen biktimen %57 haiek dira. Frantses lurraldean adingabeko bat hiru minutu guztiz bortxatua da eta bost egun guztiz bat bere burasoen kolpeen ondorioz hiltzen da. Lur planetan, 5 urte peko 400 milioi pertsonak erregularki bortizkeria fisikoak eta psikologikoak pairatzen dituzte.

Baietz, txikitxoak maite ditugula, baina zuzendu behar dira. Haien izaerak hautsi behar ditugu berreraikitzeko, beldurtu behar ditugu. Haien onurarako da. Enpatia ez diegu erakutsi behar eta zartako bat biltzen baldin badute, zer pasako da? Guk ere jadanik jaso ditugu, oraindik bizirik gara! Haien onurarako da, bere onurarako da!

Eta ni, perfektua ote naiz? Noski ezetz, eta ez naiz inoiz izango. Baina hobetu nahi dut. Haurra izan naiz eta helduen heziketaren fruitua naiz. Garrasiak, mehatxuak, mesprezua, normaltzat hartu ditut. Ez dut horrelakorik birsortu nahi ama, hezitzaile edo handi bezala. Oihu egiteaz eta izua erabiltzeaz errespetatua izateko aspertua naiz. Hobetu nahi baldin badugu, lehenik, helduon jarreren eraginak ulertu eta onartu behar ditugu.

Gero, ume batekiko lotsa sentitzen baldin badugu, hari barkamenak eskatzeko momentua dela uste dut. Erruak aitortzeko garaia etorri da. Gure onurarako da, zure onurarako da.