Guraso, elkartu gaitezen! (II)

Aurreko idazkian gurasoei dei egin nizuen guraso guztioi, neure buruari ere (beharbada, neure buruari, batik bat), elkartu gintezen; gure egitekoa, gurasotza, txukun betetzeko eta geuretzat, geure haurrentzat eta gizarte osoarentzat ahalik eta betegarrien gertatzeko beharrezkoak diren indarra eta ahalmena, benetakoak eta eraginkorrak izango badira, elkartzea funtsezkoa delakoan.

Aupa ama-aita hori!
Zelan zabiltza guraso-lan eder neketsu horretan? Espero dut ahalik eta hoberen zabiltzala, eta zeuk nahi duzun bidetik beti ere 😉
Aurreko idazkian gurasoei dei egin nizuen guraso guztioi, neure buruari ere (beharbada, neure buruari, batik bat), elkartu gintezen; gure egitekoa, gurasotza, txukun betetzeko eta geuretzat, geure haurrentzat eta gizarte osoarentzat ahalik eta betegarrien gertatzeko beharrezkoak diren indarra eta ahalmena, benetakoak eta eraginkorrak izango badira, elkartzea funtsezkoa delakoan. Orduko hartan hasitakoari segida ematera natorkizu oraingoan ere, honetan hura piskat gehiago osatzeko asmoz.

Lehenengo artikulu hartan oraingo jendarte-egiturak gurasotasunari erantsi trabetako batzuk, nire eskarmentuan pisuzkoenak, agertzen saiatu nintzen. Ez dira horiek guraso langintza zailtzen duten bakarrak jakina.

Hasteko eta bat, gurasotzari berari dagozkion zamak ditugu. Behin baino gehiago aipatu dugunez, guraso izatea bera fisikoki oso neketsua izaten da, 365 egun 24 orduz, oporrik gabe, are gehiago gurasoen laguntza sare-sozialak ahuldu direla kontuan izanik.

Haurrek etengabe interaktuatzea eskatzen dute, dela jolasteko, dela hitz egiteko, dela maitasuna sentitzeko etab. Oso logikoa da hau haurrek hau eskatzea, giza izatezkoa, eta oso beharrezkoa gainera haurrek hazkuntza orekatua osasuntsua izateko. Baina gurasook egunaren amaierara porru eginda iristeko modukoa ere bai, ezta?

Emozionalki ere tentsio iturri izaten da sarritan, beraz. Haur hazkuntza eta guraso/seme-alaba artekoa giza harreman sakona eta estu-estua da, konpromiso handienekoa, eta horrexegatik ere zailtasun iturri maiz.
Egunero-egunero ekartzen dituen egoera, erronka, arazo, gatazka… berriez kudeatu behar ditu gurasoak. Honek tentsio emozionala ekartzen dio, bai haurrari eta bai gurasoari, baina heldua denak du tentsio emozionala eta
horren ondorioak (bai bere buruarengan bai haurrengan) gobernatzeko ardura nagusia, kaltegarri barik onuragarri suerta daitezen.

Gainera, nork bere “motxilan” dakartzanak erantzi beharko zaizkie-eta horiei. Izan ere, guraso izateko moduan eragina dute gure bizipenek orok, iragan urrunekoek nahiz gertukoek; besteak beste: haurtzaroak,
hazkuntzak, heziketak, izandako gurasoek, haiekiko harreman motak, genero-sozializazioak,… pertsona gisa ezaugarritzen gaituztenek, hain zuzen.

Bestetik, gure oraina osatzen duten faktoreek ere jokatzen dute partida honetan: gure egoera laboralak, gure egoera ekonomikoak, gure egoera emozionalak, egoera afektiboak, egoera fisikoak, norberaren laguntza
sareen kalitateak… eta abarrek. Gurasotzari zama astundu edo arindu egin diezaiokete hauek, bistan da.

Hauek honela, azken urteotako nire eskarmentutik eta beste guraso batzuei entzundakoaz, ama-aitok zenbait beharrizan baditugula iruditzen zait, askotan gu geu horien kontziente ez bagara ere. Jakitun naiz
aipatuko ditudan bakoitzak artikulu oso bat mereziko lukeela. Beraz, nahi baduzu hauetako baten batean, edo guztietan, sakontzea, adierazi iruzkinetan. Oraingoz laburbilduta datoz batzuk:
– Gizartearen apoio eta errekonozimendua: Gure jarduna oso garrantsitsua ezeze gizartearentzat funtsezkoa bada ere, zer egin ia soilik pribatutzat hartu ohi da gurasotza. Baliabide materialak eta errekonozimendu soziala beharrezkoak dira gurasoen eginkizunarentzat. Era berean, hainbat erabakitan (hirigintzaz, hezkuntzaz, kulturaz,…) gurasoen iritziak eta beharrizanak kontuan izatea komeni da.
– Informazioa eta gogoeta: Arlo berri, labainkor eta ezezagunetan ibili behar gara sarri. Informazio ona eta aurriritzirik gabea behar ditugu, adituena, beste gurasoena, norberarena,…nork bere bide eta erabakiak
askatasunaz, kontzientziaz eta arduraz hartu ahal izateko. Hala ere, informazioa ez da nahikoa: hausnartzeko eta honetatik eta atarramendu egokia eskuratzeko espazio eta denbora egokiak ere behar ditugu.

– Gurasoen arteko elkarlaguntza: kezkak, pozak, minak, zalantzak, beldurrak, asmoak elkarri aditzeak, elkarrekin konpartitu ahal izateak, elkar ulertzeak eta apoiatzeak laguntzen digu hazkuntza-lanean
eraginkorragoak izaten, baita gure burua hobeto zaintzen ere (behar eta merezi dugu azken hau).

– Sexismoa alboratu eta benetako berdintasuna gauzatzea: Sexismoak (eta generoan oinarrituriko sendi ereduak) gurasotasunari kalte handia egiten dio. Alde batetik, bikote heterosexualen kasuan, emakumezkoei lan karga handiagoa ekartzen die, zaintzaz nagusiki haiek arduratu behar dutela oso sinetsita baikaude. Bestetik, gizonezkoek zaintza ez beste kontu zenbaitez arduratu behar dutela ere oso zabalduta dago eta horrek zailtzen du gizonek gurasotasunari osotasunez bizitzea. Honek kalte ekartzen die bikotekideei, haurrei, bikote-harremanei eta gizarteari oro har.

– Trebatze emozionala: Gurasoek euren zein umeen emozioak ulertzea, eta berauek ahal bezain egokien kudeatzen jakitea zeharo beharrezkoa da. Gero eta garbiago dago jakintzaren alor gehienetan emozioen kudeaketa, adimen emozionala ere deitzen dena, bizitza osasuntsu eta orekatua lortzeko ardatz garrantzitsuenetarikoa dela. Gutako gehienok hutsune nabariak ditugu alor honetan, eta honek zailtzen du gure bizimodu ona eta haurrentzako eredu egokia izatea.

Nire iritzian, arestikoek garbi azaltzen dute ama-aitok elkartu beharra dugula hutsuneok betetzekotan. Elkargune honek gutxienez ondoko ezaugarriak beharko lituzke:
Ikasteko gunea: hezkuntza emozionala, elkarkidetzazko harremanak egiten, gurasotasunari berariaz loturiko gaiak…

Gurasoen arteko elkartasuna eta apoioa eraikitzeko gunea: norberaren pozak, zailtasunak, zalantzak, beldurrak, kezkak zaputzak… elkarrekin konpartitu, azaldu eta aditu ahal izatekoa. Baita ere, norbere lorpenak,
erronkak, asmoak, ametsak… ere noski.

Hausnartzeko gunea: Alde batetik,norbere egoera, beharrizan, erabakiez… hau da norbere guraso-bideaz. Bestetik, gizarte mailako hainbat gaiez (gurasotasunaren ingurukoaz, haurren hazkuntza eta hezkuntzaz, gizarte egituraketaz, gurasoen beharrizan kolektiboez…).

Gurasoek autogestionatutako gunea: Gurasook askotan gure burua ezgaitzat hartzen dugu geure kontuak gobernatzeko eta “adituei”, “profesionalei”,… jarraitzen diegu itsu-itsuan. Ondo dago teknikariei aditzea, beste erreferentzia batzuk hartzea, baina inork ez du jakingo norberak baino hobeto zer eta zelan egin behar duen.
Sexismoa eta berdintasunean oinarrituriko harremanak lantzeko gunea: Gai transbertsal honetaz sakon hausnartu, norbere egoera behatu eta nork bere egoerara hobekien egokitzen diren moldeak aukeratzeko
gune aproposa izan behar da. Hortaz, komeni da aldiro aitak eta amak bereiz biltzea, zein bere taldearekin, eta aldiro denak elkarrekin.

Badakit egun badirena gurasoentzako modu bateko edo besteko elkarguneak, baina aipatu beharrizan eta funtzio guztiok xede dituen elkargunerik ez dut orain arte inon ikusi.

Hona arte nire iritzia. Zein da zurea? Zer gehituko/kenduko zenioke nik marrazturiko panoramari? Halako bilgune baten beharrik ikusten duzu? Bestelakorik?

Zure ekarpenaren zain, hartzazu besarkada handia ama-aita maite hori, eta ondo bizi! merezi duzu-eta.