Iñaki Kasares

Iñaki Kasares dut izena. Santurtziko Mamariga auzoan jaio nintzen, Ezkerraldean, 1965 urtean. Sendi misto erdaldun batekoa naiz: aita eta beretarrak bertako baskoak; amaren aldekoak Marokok bere independentzia lortuta handik ihes egindako kolono espainiar bertoratuak dira.


Hogei urte nituela lotu nintzaion euskarari. Eskolan euskara apurrak eman zizkiguten garai hartan, baina eskolako gehienak bezala atzera eragiten zidan euskarak ere, eta amak bultzatu ninduen ikastera. Euskaltegian hasita, ordea, “bihotz-hizkuntza” bilakatu zitzaidan hasieratik, eta gero eta gehiago bizitza-hizkuntza ere bai, baita neure burua munduan eta Euskal Herrian kokatzeko ezinbestekoa. Horrexegatik edo, Santurtziko EHEren hazia izan zen “Euskara Helburu Ezkerraldean” taldearen sortzaileetako bat izan nintzen. Gero, AEKn jardun nuen irakasle hamar bat urtez, santurtziar erdaldunak ere “kutsatzearren”.

Gizarte-aldaketa eta herrigintza orokorrean faktore garrantzitsuak dira neure bizitzan gazte-gaztetik, eta horiei eskaini eta eskaintzen diet arreta handia. Euskara eta euskal kulturaren aldeko herri mugimenduaz gain, ingurugiro bizigarriaren aldekoan izan dut esku hartze aktiboa eta beste batzuetan inplikazio txikigoa.

Arestian aipaturikoez gain, gizonezkoa ere banaiz, eta honek eragin handia izan du neure bitzitzan noski. Sexismoak hainbat eta hainbat ideia, jarrera eta jokaera barnerarazi dizkit bizitzan zehar, gizon orori bezala. Duela hamabi bat urte, gizonentzako laguntza taldeak ezagutzeko aukera izan nuen, eta ordutik maskulinitatea aztertzen eta lantzen nabil gizon taldeetan, gizonen aldaketa indibidual bultzatuz eta gizartean sexismoa akabatu eta berdintasuna eraikitzeko lanean. Gehiena, gizonok geure alderdi emozionala berreskuratzea sustatzea interesatzen zait, uste dudalako geure jarrera eta jokabideen zergatia gizarte sexistak ezarri digun emozio “zikirotzean” datzala. Orain hilabete gutxi sortu den GIZON EKIMENA Berdintasunaren alde eta Sexismoaren aurka bultzatzen nabil, Santurtzin gizon talde bat dinamizatzen dut, eta noizean behin hitzaldiak eta lantegiak egiten ditut maskulinitateari buruz.

Azkenik (aurkezpen laburra egin nahi nuen eta autobiografia dirudi honek jada), 2003ko abenduaren 25an, Olentzaroren oparirik zoragarriena baino zoragarriagoa, Joana mundura jalgi zen bere ama Ainhitzeren erraietatik. Guraso naiz, eta aita. Ez dakit oraindino zehatz-mehatz zer esan nahi duen horrek, baina ikasten nabil, esperimentatzen, bizipenak beste aita batzuekin aztertzen,... eta aita izaten saiatzen. Eta bikotekidea. Horretaz arituko naiz hemen (eskerrrak guraso.com eder bezain beharrezko hau egiten duten guztiei, bidenabar), zurekin ere bai, nahi baduzu.

Ah! hileroko soldata irabazteko atezain lanak egiten ditut Santurtziko Udal Euskaltegian.

Bueno, irakurle, honaino iritsi bazara piskat ezagutzen nauzu honez gero. Espero dut ezagutze hau gero eta handiagoa izango dela denboraren joanean, eta norabide bikoa aukeran.