Janire Jaio // Maider Arrizabalaga 2009/11/11

Orokorrean, saio hauetara haurrak eramaten dituzten gurasoak beraien seme-alaben hezkuntzan inplikatzen eta arduratzen diren helduak izan ohi dira eta ez dute beraz, heztearen betebeharra beste heldu profesional batzuen gain soilik uzten. Heztearen jardueran kontzentziatuta dauden familiak izaten dira. Gurasoek opari bana egiten digute beraien haurrak saioetara ekartzen dizkigutenean. Testu hau beraien omenez egin dugun arren, oraindik ere asko zor diegu familia hauei.

Hezitzaile eta psikomotrizista bezala daramagun urteotan gehien arduratzen gaituen alderdietaz hausnartzen saiatzen gara, hala nola gurasoekin eratzen ditugun harremanetaz.

Sarri pentsatu izan dugu zein garrantzitsuak diren gurasoak 0-6 urte bitarteko haurrentzat. Adin honetako haurretan indar handia du oraindik bere gurasoekiko duten loturak. Ama eta aita dira haurrarentzat bere bizitzako oinarrizko bi irudiak. Gurasoak dira beraz, iraunkortasun afektiboa eta erreferentzia jarraia irudikatzen dutenak.

Benetan umearentzat bere gurasoen irudia horren esanguratsua izanik, haurraren garapen prozesuaren laguntzaile bezala, gurasoekin eratzen ditugun erlazioetaz gero eta gehiago arduratzen gara. Familia horiekin lan egiteak, haurrarekin modu osoago batean lan egitea suposatzen du.

Hausnarketa hauek behin baino sarriago garamatzate galdera berriak formulatzera, jadanik emandako egoerak berraztertzera, harreman egokiago baterako ezaugarriak zeintzuk izan daitezkeen zehaztera eta hartu-eman hauen helburuak zeintzuk diren birpasatzera. Alderantziz, ez zaigu batere erraza egiten dena argi izatea eta zalantzarik gabe aurrera egitea. Gure lanbidean esperientzia gehiago bereganatua ahala, baliteke aurrerago gurasoekin izaten ditugun erlazioak ere gure hausnarketa berrietara moldatzea. Garrantzitsuena hausnarketarako denbora hartzea eta bizi dugun guztiarekin sintonian egotea dela deritzogu, egiten dugun moduarekiko eta zergatiekiko kontzientzia handiago bat eskuratu ahal izateko.

Zergatik gurasoekin lan hau?

  1. Gurasoak dira 0-6 urte bitarteko haurren bizitzetan irudirik garrantzizkoenak.

 

  1. Gurasoak dira beraien haurrak hobekien ezagutzen dituztenak. Hezitzaile eta psikomotrizistok beraien historiaren parte bat baino ez gara.

 

  1. Gurasoek psikomotrizistok beraien haurrekin egiten dugun lana ezagutzea interesgarria deritzogu, besteak beste koherentziaz eta elkarlanean lan egin dezagun.

 

  1. Gurasoek beraien seme-alabetaz hitz egiteko duten premiaz jabetzen gara; benetako komunikazio baterako beharra dago. Ongi, gaizki, nahiko eta oso ongiak baino, beraien haurra nor den eta zer egiten duen erreklamatzen dute.

 

Noiz ematen dira orduan erlazio hauek eta nolakoak izaten dira?

  1. Saioen sarrera-irteeretan: une hauek haurrak agurtu eta gurasoei arreta egiteko aprobetxatzen dugu. Honez gain, informazioa norabide bietan elkartrukatzeko ere aukera izaten da. Bide batez, guraso eta haurren arteko erlazioen nolakotasunak jasotzeko baliagarria egiten zaigu espazio hau, gorputz ezaugarrietan zein hitzezkoetan arreta jarriz.

 

  1. Komunikaziora irekitako espazioak: orokorrean, bakarka egiteko beharrik ez badago, hiru izan ohi dira ikasturtean zehar burutzen ditugun bilerak eta hauek taldekakoak izaten dira. Topaketa hauetan gure asmoa elkartrukerako espazio bat sortzea izaten da: elkar aberasteko espazioa, non batak besteari eskaini diezaiokeen esperientziekin entzute giro bat sortzen saiatzen garen. Hala bada, diskurtso intelektualak saihesteko bidea hartzen dugu eta familiekiko entzutezko jarrera emozionala izaten saiatu. Guk entzun egiten dugu, beraiek hitz egin ahal izateko.

 

Hauek dira besteak beste, kontutan izaten ditugun alderdiak senideekin komunikaziorako topaketa bat aurrera eramateko orduan:

  • Ikasturte hasieran: elkar aurkeztu ondoren, gurasoei beraien haurrak psikomotrizitate saietara bideratzeko arrazoiak aurkeztu ditzaten iradokitzen diegu: norena izan den erabakia, beraien seme-alabak jakinaren gainean al dauden eta zeintzuk diren saioekiko dituzten espektatibak. Informazio hau guztia baliagarria suerta dakiguke psikomotrizistoi aurrerago. Lehen topaketa honetan gainera, beraien haurrekin aurrera eramango dugun lanaren inguruan zehaztapen batzuk eskaintzen dizkiegu, hezkuntzan oinarritutako praktika psikomotrizta zertan oinarritzen den ezagutu dezaten. Hala nola, beraien haurren garapen prozesuan helduon rola zein izango den komunikatzen diegu alde batetik; bestetik, laburbilduz, gure helburuak zeintzuk diren aipatzen dizkiegu, hauen artean informazioa elkartrukatzeak duen garrantzia azpimarratuz. Guztiok, bai guraso zein psikomotristok gara “lagungarriak lan honetan, eta ez aurkariak (Lola García); hirugarrenik, adibide ulerterrazekin psikomotrizitate saio baten nondik norakoak azaltzen dizkiegu; eta bukatzeko, hitza ematen diegu berriz ere, edozein zalantza, hausnarketa edo iradokizun konpartitu nahi duenarentzat.

 

  • Ikasturte amaieran: lehenbizi komunikaziorako espazio bat irekitzen dugu beraien seme-alabak saioekin eta eratutako erlazioekin nola sentitzen diren adierazteko. Behin aurrekoa amaitutzat emandakoan, haur taldearen garapena zer nolakoa izan den azaltzeari ekiten diogu: zer den egiten dutena, zertara jolasten duten eta zein den egiten dituzten produkzioen inguruko zentzua. Beharrezkoa bada, egoera zehatz baten aurrean gure erantzuna zein izango litzatekeen adierazteari ez diogu ukorik egiten. Baina bilera hau batez ere gurasoei lasaitasuna itzultzeko aprobetxatu nahi izaten dugu, badutelako sarri inkonpetentzia sentsaziorik; beraiek zein beraien haurrek gaitasunak dituzten pertsonak direla eta berorietan sinetsi behar dutela adierazten saiatu izan ohi gara. Gurasoek beraien seme-alabentzat onena nahi dutela uste dugu eta beraz, ideia hau presente dugula zuzentzen gara beraiena. Bukatzeko, norbaiti lagungarria izan dakiokeela uste dugunetan beraien barruan oihartzuna sorrarazi eta hausnartzera bideratu diezaiokeen esaldiren bat eskaintzen diegu.

 

  • Ikasturte bukarean: behin pittin bat gehiago elkar ezagutu ondoren, saio bibentzial batetan parte hartzeko gonbitea luzatzen diegu gurasoei. Saio honetan haurrekin aurrera eramaten dugun psikomotrizitate saioa baten antzekoa bizitzeko aukera izango dute aita-amek. Behin horrelako esperientzia batek eskaintzen dizkieten emozio anitzekin esperimentatu ondoren, haur bakoitzaren aurre baimenarekin, beraien seme-alaben inguruan aurreko saioetan zehar bildutako argazkiak erakusten dizkiegu. Modu honetan gurasoek beraien haurrek saioetan egin duten horrekin konektatu eta ulertzeko aukera ezin hobea izango dute. Testuinguru honi esker beraz, gurasoak, beraien txikienen emozioekin bat egin eta, beraien beharretara egokiago moldatu ahal izango dira aurrerantzean.

Orokorrean, saio hauetara haurrak eramaten dituzten gurasoak beraien seme-alaben hezkuntzan inplikatzen eta arduratzen diren helduak izan ohi dira eta ez dute beraz, heztearen betebeharra beste heldu profesional batzuen gain soilik uzten. Heztearen jardueran kontzentziatuta dauden familiak izaten dira.

Hala izanik, guraso hauei beraien gaitasunetan sinisteko arrazoirik badutela izan demostratzen saiatzen gara, gugan fidatu eta beraien seme-alabak gure eskutan lagatzen dizkiguten bezalaxe. Gurasoek opari bana egiten digute beraien haurrak saioetara ekartzen dizkigutenean. Testu hau beraien omenez egin dugun arren, oraindik ere asko zor diegu familia hauei.

Erreferentzia bibliografikoak:
Aucouturier, B. 2004. Los fantasmas de acción y la práctica pscomotriz. Barcelona. Editorial Graó.
García Olalla, L. 2007. Los malestares del niño. Seminario UNED, Bergara.
Parellada, C. 2007. Ver, observar, percibir: la mirada de la psicomotricidad como fuente entre la familia y la escuela. VIII Jornadas de práctica psicomotriz, reeducación y terapia, Vitoria-Gasteiz.
Herrero, J., Martínez Calabuig, J., Serrano Hortelano, I. y Wijnakker, M. 2008. II Jornadas de educación y crianza La Serrada. Alicante.