Txikitatik ikasten dugu gorputz atal guztiak ezberdinak direla. Ez ezberdinak direla bakarrik, guztiak ezberdin tratatu behar ditugula. Hau da, batzuen inguruan gauza politak lasai esan genezakeen arren, beste batzuk existituko ez baliran aritu beharko garela. Gainera atal batzuk gauza zatarrekin lotzen dira. Beste batzuk berriz, gauza onekin. Eta azkenik, atal batzuen inguruko gauzak erdi sekretuan kontatu beharko direla ere ikasten dugu.

– Zein begi politak dituzun.

– Ez ukitu alua bazkaltzen gabiltza eta.

– Indar asko izango duzu horrelako bola handiak izanda.

– …

GORPUTZ ZATITUA

Aurrez aipatutako mezuek gorputza zatituta dagola irakasten digute. Zati askoren batura garela; ikusten ez diren zatiak, ederrak direnak, gorde nahi ditugun zatiak, harrotasunez erakutsi behar ditugun atalak … Guztiek elkartuta gure gorputza osatzen dutela alegia.

Ez da zaila imajinatzen, zatiketa honetan zein atalek eramaten duen alde goxoena eta zein atal diren alde kaxkarrena jasaten dutenak. Argi dago, oraindik ere tratuari dagokionez atal gatazkatsuenak genitalak izan ohi direla. Eta gaur egungo gurasook ere, ez dakigu oso ongi nola heldu gai honi. Badakigu gainera genitalen artean, traturik txarrena jasotzen duena neskon alua dela. Eta hori horrela izan ez dadin, lanean gabiltza asko eta asko.

Baina zer egin txikitatik aluak eta zakilak ere trataera duin bat izan dezaten?

KASUA

Idealen eta egunerokotasunaren arteko talka hori irudikatzeko hona hemen kasu erreal bat. Horrelako antzerako kasuak sarri errepikatzen dira sexologia zerbitzuan eta guraso eskoletan. Baliteke zuk ere horrelako zerbait bizi izatea…

KONTSULTA:

Gurasoa: Alaine, 32 urte.

Alaba: Miren, 4 urte.

Kontsultatxo bat egiteko idazten dut hona. Agian kontsulta baino azken egunetan Mirenekin edukitako bizipen bat zurekin komentatu nahiko nuke eta ia zuk nola ikusten duzun galdetu …

Kontua da, gure etxean erritual bat dela elkarri kili-kili egin eta hatz egitea: batez ere bizkarrean baina gorputz guztian: hanka eta bernetan, buruan, besoetan, ipurdian… guri ere amak beti egin izan digu hatz bizkarrean eta oraindik ere egiten digu. Mireni ere asko gustatzen zaio eta egunero hartzen dugu tartetxo bat sofan jarri eta holaxe egoteko, elkarri hatz eta kili-kili egiten.

Orain dela aste pare bat, ipurdian kili-kili egiten nenbilela zera eskatu zidan Mirenek; ipurditik pasatu eta aluan ere egiteko kili-kili, baina barruan. Nik zera esan nion; ia hori gogoko zuen eta berak baietz eta nik egitea nahi zuela. Nik zera esan nion; ba oso gauza goxoa, atsegina dela aluen kili-kili  egitea, niri ere asko gustatzen zaidala baina hori bakoitzak egin beharreko zerbait dela.

Badu bere aluen azterketa lanak egiteko ohitura, sarri ibiltzen da fraka eta kuleroak kendu eta dale ke te pego bere altxorrari begira… uste dut hasi dela plazerra sentitzen eta goxotasun horren bila aritzen dela. Eta ez nuke nahi zerbait txarto egiten dabilela pentsatzerik. Baina bestalde, bila dabilen kili-kili horiek ez egiteko nahia ere izaten dut, ez pentsa berari ere beti oso natural irteten zaionik, momentu batzuetan ere duda izaten dut… baina batez ere noizbait deseroso sentitu daitekeela pentsatzeak atzera eragiten dit, ez naiz eroso sentitzen eta ez diot berak eskatutakoa egin . Zelan ikusten duzu kontu hau?

Bestalde, berak oraindik gaur be berean jarraitzen du eta zirritxoak egiteko eskatzen dit. Hori berak egin behar duela esaten diot eta berak zergatik galdetu dit gaur eta nik erantzun ba horrela delako. Ez zait batere gustatu nik eman diodan erantzun hori, zelan horrela delako? Zergatik? Zeinek esanda? …

ERANTZUNA:

Kaixo Alaine,

Bai, bai… hortxe egiten dute talka gure teoriek eta gorputzeko mugek.

Genitalekin lotutako antzeko kezkak askotan errepikatzen dira baina jakin badakizu ez dagoela denontzat balio dezakeen erantzun egokirik edo errezeta magikorik.

Teoriak teoria, etxe bakoitzean balore eta hezkuntza eredu ezberdinak ditugu. Azaleko eta barneko balorez osatuta. Guztiak hor daudela kontutan hartuta arituko gara hezten.

Hauei gainera, jendartean indarrean dauden baloreak gehitu beharko dizkiegu; sexualitatea askatasunez bizitzeko dugun presioa eta abusu sexualen alarmek sorturiko beldurrak adibidez. Bi balore hauen artean sortutako talka ere ez da makala. Abusu sexualen inguruan sortutako gehiegizko alarmek guraso askorengan eragina izan baitu. Alaba eta semeak ukitzeko moduan mugak jarriz, aitetan eragiten du batez ere. Eta zer esanik ez hezitzaile eta irakasleengan. Ukimenaren espazioan alarma gorriak jarri ditugunetik, hainbat tokitan espazio aberats hori murriztu egin da.

Mirenengana bueltatuz, pentsatu gaiaren inguruan; zer da Mireni transmititu nahi diozuna? Gorputz atal guztiak berdinak direla? Alua ezberdina dela? Zuretzat alua parte ezberdin bat da? zergatik ?

Kontatu Mireni guzti hori. Hitz arruntekin, beretzat egokia den lengoaiarekin, bere erritmora egokituta,… Horren azalpenak berak ederki ulertuko dizu. Agian zuk kontatzeko urduritasunak, ezintasunak… izango dituzu baina berak ez du hori ulertzeko zailtasunik izango.

Orain arteko jolasekin bera konturatuta egongo da alu barrua amatxorentzat ezberdina dela edo urduriago jartzen zarela hori eskatzen dizun bakoitzean …… beste modu baten esanda gorputz atal ezberdina dela zuretzat.

Horrek bere naturaltasuna mugatzen du. Badaki zein den zure erreakzioa eta berari ere gero eta zailagoa egingo zaio hori eskatzea. Ukitzen hasten denean zure erreakzioa begiratuko du eta gero eta gordeago egingo du … Edo zergatik ez diozun egin nahi jakin nahiko du eta frogan jarriko zaitu…

Azaldu zergatik egoten zaren deseroso, zuri zer erakutsi dizuten, zer nahi duzun berarentzat… Bere aluarekin zein harreman izatea gustatuko litzaizukeen, zergatik kostatzen zaizun egitea … Hori azalduta ez pentsatu zuk jasotako gauza bera transmititzen zabiltzanik. Kontrakoa. Zure ezintasun eta mugak berarekin elkar banatzen ibilikoz ara.

Horrela egiten saiatuko nintzake… gero auskalo zer irten daiteken. Egun bakoitza ezberdina baita, baita ume, ama eta aita bakoitza.

ONDORIOA

Gero eta gehiago gara genitalek umetatik trataera duin bat izan dezaten saiakeran gabiltzan guraso, hezitzaile, ikasle, lagun eta amona-aitonak. Dena den, onartu beharra dugu askotan gure pentsamendu eta gure gorputzaren erreakzioak bat ez datozela.

Hori onartzea osasuntsua da. Eta hori haurrei ere horrela adieraztea osasuna da. Gorputzaren mugak aitortu eta hauen inguruan alaba-semeekin hitz egiteak gure irizpideetara gerturatzen lagunduko digu.

Xedea gorputzeko atal guztiak trataera duina izatea da. Horrela gorputz zatitutik, gorputzaren osotasunaren errealitatera pasako ginateke. Tratu duina jasoko duen gorputzerantz alegia.

Imajinatzen al duzue tratu berdintasuna gorputzeko ataletan?