Azken bolada honetan, naturak haurren garapenean duen eraginaren inguruan hitz egin da. Baina naturak ematen dizkigun onurak ez dira haurrengan bakarrik ikusten, helduengan ere antzematen dira. Nik nire bizipenetatik hitz egingo dut, basoan, umeen bidelagun bezala lan egiteko dudan pribilegioren inguruan.

Nik ere, haurrek bezala, naturak jasaten dituen aldaketa eta ezaugarri guztiak, modu bibentzialean bizitzen ditut ; tenperatura aldaketak, kolore aldaketak, animaliak, usainak, argiak zuhaitzen hostoak zeharkatzean sortzen dituen itzalak, …. Hala ere, gustukoen dudan sentsazioa, begiak itxi eta basoan dauden soinu guztiez gozatzeko aukera da, magikoa baita.

Basora joaten gareneko egun bat deskribatuko dut jarraian.

Haurrak etxetik iritsi aurretik, helduok, hau da, bidelagunok, motxilak prestatzen ditugu; aldatzeko arropa, ura, eguzkitako krema, botikina, toldoa, eskuak garbitzeko boteak, etab. hartuz. Behin dena prest dugunean, basora irteten gara bai haurrak eta baita familiak agurtzeko. Tarte honetan, familiekin elkarrizketak txikiak konpartitzen ditugu: umeek gaua nola pasatu duten eta ezer berezirik egon ezkero, hauek aipatzeko, adibidez.

Umeak bildu eta goiza pasatzera joango garen lekua beraiekin adostu ondoren, basoan murgiltzen gara. Hemen hasten da, egun bakoitzeko abentura.

Bidean, putzuak, elurra, lokatza, area edota aurreko egunean ez zeuden makilak lurrean botata aurkitzen ditugu. Egunero basoan murgiltzen garenean, gure testuingurua aldatu egiten da. Honek, gatazken edo erronken aurrean, erabakiak hartzeko gaitasuna garatzen laguntzen digu. Izan ere, gu gara naturara moldatzen garenak eta ez alderantziz, honekin, gure inprobisazioa garatuz.

Bidelagunak beti, umeengandik distantzia batera kokatzen gara, haurrak begi bistan ditugula,baina beraien jolasean murgildu barik.

Batzuk, zuhaitzetara igotzen dira, beste batzuk harritxoekin eraikuntzak egiten dituzte, beste batzuk putzuetan salto egin dute edota harrapaketara jolasten dute. Taldean edo bakarka. Azken finean, espazio irekiak hori egiteko aukera eskaintzen baitu, gogoen arabera, besteekin edo zure buruarekin egoteko aukera. Basoan bizitzen ditugun soinuak ez direlako espazio itxietan sorrarazten diren soinu bortitzak bezalakoak.

Umeek jateko momentuaz gozatzen duten unea, berriro ere, taldea biltzen den momentua da. Bertan, beraien artean eta gurekin hitz egiteko aukera dago etxetik ekarritako jaki gozoak konpartitzeaz batera.

Bakoitzak bere hamaiketakoa jasoondoren, bidelagunok aurreko egunetan behatutakoan oinarrituz,dinamika bat proposatzen diegu. Adibidez, ibaian ibili eta zapaburuak ikustea. Gertaera honek, haurrengan jakin-mina sortzen du, beraz, hau aprobetxatuz, igelaren garapenaren zikloa lantzeko aukera sortzen da. Galdera berriei ateak irekiz: errekan bakarrik bizi dira? Denek tamaina berdina dute? Zenbat arrautza ipintzen dituzte? Nola arnasten dute? Zenbatuko ditugu ea zenbat dauden?…

Dinamika hauen helburua taldea batzeaz gain, haurrek berezkoa duten ikasteko grinari erantzutea izango litzateke. Beti ere, beraien nahietatik abiatuz eta jolasa oinarri izanez. Bidelagunoi dinamika bat ondo edo txarto planteatu diegun jakiteko, momentu horretan haurrek izan duten jakin minak esango digu. Gainera, honelako egitasmoetan, adinak nahastuta daudenez, denentzako interesgarria izaten ahalegindu behar gara.

Argazkiaren iturria. www.librileo.de

Dinamikaren ondoren, berriro ere, umeengandik aldentzen gara. Haurra izango da beti, norekin, non, zenbat denbora eta nola jolastuko den erabakiko duena.

Jolasa garatzen den bitartean, gatazkak sortu ohi dira. Izan ere, basoak lankidetza eta negoziazioaren ahalmena sustatzeko aukera eskaintzen du.Gu momentu hauetan, haurrengana hurbildu eta beraiei gatazka konpontzeko aukera ematen diegu, guk hitz egin gabe. Askotan, gure presentziarekin nahikoa izaten da.

Goiza amaitzeko, ipuin bat kontatuko diegu. Euskarririk gabeko ipuina, beraien irudimenari lekua utziz. Batzuetan guk kontatuko diegu, baina beste batzuetan umeekin batera eraikiko dugu ipuina.

Goizaren amaieran etortzen dira familia, hauek agurtu, umeei bihar arte esan eta goiz horretan bizitakoa aztertzeko eta bidelagunen artean konpartitzeko momentua iristen da.

Ez, ez daude bi egun berdin, egun bakoitzean etengabe aldatzen den testuinguruaz gain, umeek abentura eta gertaera desberdinak bizitzen dituzte. Ikasturte hasieratik bukaeraraino. Abenturaren parte izateak, ilusioz eta poztasunez betetzen nau. Egunero, haurrengandik, familiengandik eta naturarengandik ikasteko aukera dudalako.

Zoragarria da umeek daukaten irudimena, erronken aurrean erabakitzeko daukaten gaitasuna, ume bat zure alboan eseri eta atzo arratsaldean egin zuenazugaz konpartitzeko irrika edota haurrak beraien jolasean konektatuta daudenean naturarekin bat egiten dutenaren sentsazioa. Mila sentsazio, mila bizipen. Azken finean, MayaAngelou-ek dion bezala, ume bakoitzarekin konpartitutakoa ez da inoiz ahazten.

Argazkia: Bihotz inguru baso eskola

“Esan zenuena ahaztuko dute,

 egin zenuena ahaztuko dute,

baina senti arazi zeniena beti gogoratuko dute”