Asier Alvarez de Arkaia Ttipia ekoizpen-etxeko kidea da. Pandemiari aurre egiteko neurriek bete-betean eragin dute bere jardunean, eta berdin kulturaren alorrean lan egiten duten gainerakoengan ere. Halere, egoera honen aurrean, egiten dutena inoiz baino beharrezkoagoa dela defendatu du.

Nola jaso dituzue neurri murriztaile berriak?

Beldur gara. Etengabe ari gara pentsatzen, berrasmatzen eta ekoizten, eta uste dugu ezin dugula albo batera utzi orain arte egindako lan guztia. Halere, ikusten dugu bidean harriak jartzen dizkigutela. Geroz eta harri gehiago dira, eta ez dakit egunen batean harresi bat ez dugun izango; bota ezingo dugun harresi bat.

Nola eragin dio zuen jardunari?

Iazko urtearekin alderatuta, gure jarduna %20koa da. Oso gutxi da. Lanean ari gara, baina ikusten dugu antzokiak bete beharrean, husten saiatzen ari direla:  edukiera %100etik %70era murriztu zuten, eta orain %50era. Hala jarraituz gero, itxi ere egingo dituzte.

Antzokiak gure seguruak direla defendatzen duzue…

Hori da. Askok uste dute antzokiak gune pribilegiatuak direla, eta, jakina, ez da horrela. Oso leku erosoak eta seguruak dira: jendea isilik egoten da, maskararekin eta oholtzan, asko jota, antzezle bat edo bi. Nik uste dut hor ez dagoela arriskurik, eta baldin badago oso-oso txikia da.

Zein da zuen eskaera?

Bakarrik eskatzen dugu gure lana egiten utzi diezagutela. Sarrerak salgai jartzen direnean, berehala agortzen dira. Horrek esan nahi du jendeak behar duela umorea, barre egitea, kultura… Egun guztia ematen dugu datuei begira –kutsatuak, hildakoak, tasak…– eta badirudi bakarrik hortan pentsa dezakegula. Ez du inork gauza baikorrei buruz hitz egiten.

Gainera, ziurgabetasuna da nagusi, eta zoratzeko puntuan gaude; egunero aldatzen dira arauak. Asteburuan emankizun bat badugu, astelehenetik hasita gaude urduri, ez dakigulako aurrera egingo ote duen. Horrela ezin da bizi. Kultura segurua da eta lan egin nahi dugu.

COVID-19a albo batera utzita, zein ikuskizun dituzue esku artean?

Azken urte hauetan umoreari eta euskarari ekin diogu gogor. Konturatu ginen ikus-entzuleek asko estimatzen dutela umorea, eta helduei begira ere hutsunea zegoen alor horretan; eta are gehiago euskaraz. Hala, helduentzako antzerkiak eta bakarrizketak egiten ditugu eta familientzako, ikuskizunak.

Umorearen aldeko apustua egin duzue, hortaz…

Hori da. Duela hamar urte inguru hasi zen Ttipiaren ibilbidea, eta hasieran kultura eta ondarea ziren gure ardatzak, baina, tamalez, ondarearen zikloa amaitu egin zen. 2014ko krisiaren ostean, beste bide bat hartzea erabaki genuen; hain zuzen ere, umorearena. Alor horretako jende asko ezagutzen genuen: Gorka Aginagalde, Maribel Salas, Nerea Garmendia…

Eta familiei begira, zer nolako ikuskizunak egiten dituzue?

Txotxongiloen munduan murgiltzen gara. Gaiei dagokienez, askotarikoak dira, baina hezkuntzan jarri nahi genuen arreta. Hala, antzezlanetan, besteak beste, basoak, ekosistemak, klima larrialdia eta abar izaten ditugu hizpide, eta baita liburutegiak eta liburuen erabilera ere.  Egun, liburu elektronikoak edo tabletak ditugu esku artean eta liburuen garrantzia lantzea ere nahi genuen.