Gurasotasunaren bidean bada ia uneoro gonbidatu gabe alboan dugun emozio sakon bat: beldurra.
Barne-barnetik sortu eta une batzuetan izugarrizko boterea hartzen du, alertan jarri eta gerta litezkeen gauza txarretan fokua jartzera eramaten gaitu kontrolik gabe. Gainera, gonbidatu bereziak ere ekartzen ditu sarri, lotsa, zalantza… Susmoa dut beldurrari ez diogula eman zor zaion zilegitasuna.
Beldurra erantzun berezkoa dugu, nerbio sistema alertan jarri eta ihes egin Edo defendatzeko beharrezkoak ditugun estrategiak prestatzera diseinaturiko babes bidea da.
Ukatu egiten dugu sarri, txiki txikitatik… zuk ez al duzu entzun “ez izan beldurrik, ez da ezer gertatzen….”. Are gehiago, ez al diozu norbaiti esan inoiz? Ziurrenik bai, ia modu automatikoan, ikasita bezalaxe.
Eta bai, badakigu beldur garenean nola sentitzen dugun gorputza, burua, hotza… zein postura itxietarako joera dugun (umetokira zeinen gustora itzuliko ginatekeen une horietan, ezta?)… Beldurra barne-barnetik sortzen da, erraietatik. Eta erraietan sentitzen dena ukatzeak ez digu lagunduko beldurrari aurre egiten ezta harreman orekatu bat izaten.
Gurasotasuna da beldurra erdi lo baina beti presente dagoen une bat. Gurasotasunarekin beldurren zakua bete eta beldur berriak sortzen zaizkigu, erraietatik, kontrolik gabe. Beldur sakonak, heriotza, gaixotasuna, gaizki (hau esan badaiteke) egitearen beldurra, minari beldurra… eta ez soilik norberari dagozkionak; pisu handia hartzen dute gure seme-alabei lotzen dizkiegun beldurrek. Hauek ere erraietatik sortuak.
Beldurrei izena jartzeak izana lasaitzen laguntzen du. Akaso ez da desagertuko baina lortuko dugu beldur hori partekatu eta babesa. Denok gara beldur, denok.
Gure errealitateak eta bizipenek beldur batzuek pisu gehiago izango dute baina denon erraietan daude beldurrak.
Gogoan duzu izarapean ezkutatzean lortzen zenuen babes sentipen hori? Askok umetokiaren simulazioarekin lotzen dute. Ezagutzen duzu babesgune hoberik?
Beldur zarenean esan, eskatu babesa, eskatu umetokian bezala sentiaraziko zaituen besarkada hori.
Beldur den norbait alboan duzunean izan zaitez sostengu, ez epaitu beldurra, ez barrerik egin eta ez kendu garrantzirik. Eskaini beldur hori bizi ahal izan eta arintzeko espazio segurua.
Beldurrak libre diren eta onartzen diren harremanak osasuntsuagoak dira, errespetu handiagokoak.
Gurasotasuna beldurren uharte bat ere bada. Baina zeinen gutxitan entzuten dugun “beldur naiz altuera handian zabiltzalako eta nahiago dut jaistea” “jaitsi hortik, eroriko zara!” beharrean ezta?
Edo ni falta izatearen beldur naiz, edo zu hiltzearen beldur….
Eskaini zure buruari izerapean seguru sentitzeko eskubidea. Eskaini zure beldurrei zure barnean bizitzeko eskubidea bizitza bera erabat baldintzatu gabe.
Eta mesedez, buruhandiak gertu badabiltza babestu nazazu.
Iruzkinik ez "Beldur naiz"