BIZITZA SORTZEN DUTEN GORPUTZAK

Gutxi hitz egiten da haurdunaldiaren alde deserosoaz. Lehen hiruhilekoan oka egitea ohikoa dela ia denek badakigu ere, sarri ahazten dira haurdunaldiaren beste zenbait albo-ondorio eta sintoma edo egoera horiek haurdunaldia erabat baldintzatu dezakete.

Ohikoak dira idorreria, sabelaldean mina sentitzea, txiza maiz egiteko gogoa, neke handia, lo egiteko arazoak, karranpak, zorabioak, zelulitisa, hanka edo oinak puztea, bizkarreko mina, izerdi gehiago botatzea, etengabeko egarria, urduritasuna, antsietatea, ez-egonkortasun emozionala… eta beste zenbait ezaugarri haurdunaldian zehar.

Baina, nahiz eta agerikoa iruditu, gorputzean aldaketak ere ematen dira, oso denbora gutxian pertsona bat sortzeko gorputzak lan handia egiten baitu, eta pertsonatxo horrek lekua hartzen baitu. Noski, aldaketa horiek ere izan dezakete epe luzerako eragina: ildaskak. Amaren gorputzean betirako gera daitezken azaleko marrazkiak.

Zenbait emakumerentzat ildaskak arazo izaten dira, ez dituzte onartzen, ez dituzte nahi eta antsietatea ere sor dezake haurdunaldian zehar horien aurkako borrokak. Badira gaur egun ildaskak ekidin edo ondoren tratatzen laguntzeko produktu espezifikoak haurdunaldian zein edoskitzaroan erabil daitezkeenak, baina genetikak pisu handia du gai honetan.

Eta ikuspegia aldatuko bagenu? Ildaskak gure gorputza gai izan denaren adierazletzat hartuko bagenitu? Gure seme-alabek eginiko lehen marrazkitzat hartuko bagenitu? Edertasunaren kanonei muzin egin eta gure gorputzen oraingo egoera maitatzen ikasiko bagenu? Gure gorputz berria onartu eta gozatzen ikasiko bagenu? Gure haurrei ere diren bezalakoak onartzen erakutsiko genieke akaso.

Hemen duzue gure seme zaharrenak nire gorputzean eginiko lehen marrazkia. Eguzkia. Sabela txiki dagoenean difuminatu egiten dena, baina bizitza sortzen duen gorputzean indar eta argitasun handia damarrena. Nagore, Ikuxkaren atzean dagoen argazkilariak primeran jasotzeko gaitasuna izan duena.

Zuen lehengo eta oraingo gorputzak diren bezala onartzera gonbidatu nahi zaituztet gaur, baita haurdunaldian sintoma deserosoak bizi badituzue ere, horiek datozen bezala onartzera, ondoren geratuko diren marrazkiak erretratatu eta gordetzera, ziurrenik, gure haurrei, sabelean marra horiek zergatik ote ditugun galdetzen digutenean, argazkiak erakutsi eta beraiek sabel barrutik egindako marrazkiak direla azaltzean, gozatuko dituzten errepideak izango baitira, eta guk, bizi osoan, sabel barnean eraman genuen horren oroitzapen zoragarria izango dugulako, gure gorputzak soilik izango duen koadro errepikaezina.

Erakutsiko diguzue zuen gorputza nolakoa den orain?