Haurdun zaudela kontatu eta berehala errepikatzen den galdera sorta hasten da inguruan.

  • Zer moduz zaude? Dena ongi?
  • Noizko?
  • Eta zer da, neska ala mutila?

Gertatu zaizu inoiz? Tartean tartean hiru galdera horien erantzunak dituzten elastikoak biralizatu ere egiten dira sareetan eta hortxe dago koska. Gure eskema osatzeko biltzen duen informazioa hori da, ama eta haurra ongi dauden, noiz jaiotzea espero duten eta alua ala zakila duen. Informazio horrekin gure eskema eta aurreiritzi guztiak osatu eta esleituko dizkiogu gure iruditeri propioaren zama guztiak haur horri:

  • Nolakoa izango den, itxuraz zein izaeraz.
  • Zein arropa erabiliko duen.
  • Belarria zulatzeko eskubiderik duten edo ez.
  • Zein jostailu oparitu diezaizkiokegun eta zein ez.

Ez baita gauza bera alua edo zakila izan. Alua badu belarriak zulatzeko eskubidea, ile luzea, gantxitoak, txirikordak eta lazoak janzteko eskubidea, soineko eta gonak erabiltzeko eskubidea eta panpinak, sukaldetxoak eta soka saltorako sokarako eskubidea izango du. Alaba izango da, ez semea. Ahizpa edo arreba, ez neba edo anaia. Ederra izango da eta lasaia, atsegina eta agintzeko joera duena.

Zakila badu aldiz, ile motza, belarriak zulorik gabe, galtzak eta baloiak, kotxeak eta pistolak izango ditu eskubide ( eta betebehar).

Noiztik?

Ekografia egiten duenak “neska ematen du” edo “mutila da, begira pitilina” esaten duen une beretik.

Ekografia da egia.

Ekografia da sententzia.

Zorionez geroz eta gehiago gara zakila edo aluari indarra kendu eta haurrak “seme” edo “alaba” bezala etiketatu beharrean beraiek zer diren esan arte “haur” etiketa jartzen saiatzen garenak. Zorionez gutxiago dira alua izateagatik belarrietan zuloak ez egitea hautatzen dugunak. Alua edo zakila izan arropa berdina jartzea erabakitzen dugunak, koloreari izatea markatzeko gaitasuna kenduz eta haurrei gai direnetik euren arropa erabakitzeko ahalmena eskainiz. Alua edo zakila izan berdin zaigunak. Ile luzea, txirikorda edo lazoak alua izatetik askatu eta haurrari bere ilearen inguruan erabakiak hartzen uzten diegunak.

Tamalez zama izugarria dakar oraindik ekografiaren sententziari kasurik egin nahi ez izateak.

Ederra da aldiz sortzen dena. Zakila duen haurrari ia denek neska etiketa jartzeak eta guk ez zuzentzeak sortzen duena ikustea ederra da oso. Zaharrenak 4 urterekin esan zigun bera mutila sentitzen zela eta zakila zuela. Gazteenak 4 urte bete berri ditu, Ile luze ederra eta neska eta mutila dela dio. Zakila izateagatik dagoeneko entzun izan ditu “komun hau ez da zurea”, “ilea moztu behar duzu” edo “ezin duzu gonarik jantzi” eta beste zenbait perla zentzugabe eta benetan kezkatzen nauena da beste haur batzuengandik entzun duela maiz.

Berdintasuna eta hezkidetza ahoz-aho darabilgun bitartean ekografiak hanka tartean ikusi duenaren zama zabaltzen jarraitzen duen jendartean bizi gara.

Ohartzen al gara haurrari neska edo mutila den esaten ez badiogu, zakila duten mutilak eta neskak daudela azalduz gero, eta alua duten neskak eta mutilak daudela adieraziz gero zein erraza izango den bidea? Komunera joatean hautatu behar ez izatea arrakasta delaz?

Orain aste batzuk Martin Kittoren txio hau ikusi nuen eta aitortu behar dut bihotzak apur bat krask egin zidala. Zergatik? Bide luzea dugulako oraindik egiteke…

Ekografia izan bedi haurraren eta amaren osasunaz informazioa emango digun tresna, eta ez gehiago sententzia.