Maria unanuek Pikara magazine argitaratutako testua da ondorengoa

Gertatu da. Urtarrilaren 13an erditu nintzen, ostiralean, eta egun horretatik aurrera ama ezkongabea naiz. Ez dut argazkirik jarri sareetan, esaldi arrarorik Whatsappeko estatuan, eta ez dut haurraren eskutxo ñimiñoa inora igo, baina oso pozik nago, ez baitirudi erditu osteko depresiorik daukadanik. Gainera, haurra lasaia da, oraingoz. Jakina, espero nuen moduan, nire erditzea ez zen erraza izan, zazpi egunez egon bainintzen ospitalean eta ZIUan amaitu nuen preeklamsiagatik. Hala ere, hori guztia beste egun batean kontatuko dut, gaur 10 zentimetro dilatatzea eta baginatik bizia botatzea baino askoz ere basatiagoa den zerbaiti buruz hitz egitera natorkizuelako. Orain, ama naizenez, milaka zalantza ditut, baina burura gehien datorkidana hauxe da: ZEIN MATXIRULO MADARIKATUK SORTU DU ERDITZE OSTEKO BUROKRAZIA MALTZURRA?

Izan gaitezen serioak: ze txantxa da hau? 40 aste ematen dituzu (nire kasuan 38) zita mediko amaiezinetara joaten: emagina, ginekologoa, ekografoa, odol analisiak, gernu analisiak, haurdunaldiko diabetesaren analisiak, eta ginkanaren amaierara iristen zarenean, berriro hastera! Joan zaitez ikastaroetara, erditu aurreko prestaketetara, yogara eta gainerako jardueretara, oso emakume moderna zarelako (nik ez daukat ziurtasun handirik nire buruarengan, eta amatasunaren kasuan gutxiago, ez nekielako EZER haurrei buruz) eta “yo siempre esto ready”, edo behintzat egon nahiko nuke, Channelek esango lukeen moduan. Zorte handia baduzu, erditze egunera arte iristea ere lortuko duzu: ZORIONAK!!! Zure erraietatik bizia eta plazenta aterako dituzu, BAAAAAAAINA jakin ezazu hamsterraren gurpila ez dela INOIZ geldituko!

Hona hemen aste hauetan bizi izan dudan aztoragarrienaren rankinga:

1-JAIOTZE ZIURTAGIRIA OSPITALEAN: distira guztiak ez dira urre

Laburpen batekin hasiko natzaizue abentura hau azaltzen: BAI, baina EZ. Hitz gutxitan: zuk erditu ostean alutik uretraraino sonda bat daukazu, tentsioa orduro neurtzen dizute, medikazioa daukazu besoetan ziztaturik, etabar luze bat. Pertsona berri bat jaio denez, burokrazia aurreratzea ez legokeela txarto pentsatzen duzu, eta senideren bat jaio berrien solairuko pasabidearen bukaeran dagoen leihatilara bidaltzen duzu. Galdetegi amaigabea betetzen duzue elkarrekin eta badirudi bukatu duzula: yuju!! Zure haurra erregistratu duzu. Badaukazu jaiotza ziurtagiria, eta, beraz, azkenean zerrendatik zerbait ezaba dezakezu hasperen egiten duzun bitartean: gauza bat gutxiago. GEZURRA. EZ FLIPATU. Eskerrik asko nire amari tramite hau egiteagatik, baina, zoritxarrez, gauzak ez dira diruditen bezain errazak burokraziari buruz ari garenean. Paper horiek bete ondoren, ezdakitzein webgunetan sartu behar zara, ezdakitzer egiaztagiri eskatzera, etxera bidal diezazuten. ETA HORI BAI, hori beharko duzu Asterix eta hamabi proben burokrazia ziklo amaiezinarekin jarraitzeko: enpadronamendu, Osakidetzako txartela, baja, diru laguntzak eta abar luze bat. Beraz, EZ, adiskide maitea, ez zaitez lasai egon INOIZ, paper madarikatu hori postaz jasotzeko eta zure eskuetan izateko  hamar egun “erabilgarri” behar direlako. Hala ere, bitxiena iruditzen zaidana zera da: epaitegia nire etxetik hamabost minutura egotea. Baaaaaina zuk presentzialki joan nahi baduzu, pertsona bati begietara begira egoteko tramitea egiten duzun bitartean, hitzordua eman arte itxaron behar duzu. NOIZKO EMATEN DIZUTE ZITA? Egin zuen apustuak! Atzo begiratu nuen eta lehen hitzordua hilabete eta erdi barru da. Aupa zuek!

2-GIZARTE SEGURANTZAREN INTERNETERAKO GAKOAK:  mando merkea, nagusiaren nekea

Benetan, bihozgabe batek baino ez luke bidaliko erditu berri duen bat, bagina barneko eta kanpoko puntuekin egonda, umetokia uzkurtuta izanda, koaguluak eta odola full-era hankartetik askatzen dituen bitartean, AURREZ AURRE Gizarte Segurantzaren hitzordu batera. ZERTARAKO? Galdetuko diozue zeuen buruei. Ziur top secret informazioa emango dizutela eta beste inork ezingo duela hartu. Ezta? Ba ez. Hitzordu honetan interneterako gako kutre bat baino ez dizute emango. Jainko Bedeinkatuaren izenean!!!!! Ni Gadget inspektorea banintz edo espioi arriskutsu bat, edo informazio konfidentziala tratatuko balute, agian ulertuko nukeen nik joan behar izatea bertara erditu ostean. Baina batere interesik gabeko gizakia izanik, ZERGATIK JOANARAZTEN NAUZUE TONTAKERIA HONETARA?! Zein mundu penagarritan du garrantzia handiagoa zenbakien eta letren sekuentzia honek, ni ZIUtik irten, sendatu eta izaki bizidun jaioberri batekin egoteak baino? Zergatik ezin du lagun batek edo senide batek egin tramite tonto hau? Benetan: burua lepoaren gainean daukazue? Hainbeste gorrotatzen gaituzue? Hain gutxi axola dizuegu?

3- AMATASUNAGATIK SEI ASTEKO ATSEDENA: atsedena emango didan gauza bakarra da erditze osteko egun hauek ATSEDEN deitzea erabaki zuen gizonaren bizitzarekin amaitzea.  Ea ba, goazen harira: puerperoari ATSEDEN deitzea pentsatu zuena NOR HOSTIA IZAN ZEN? Nola ausartzen zara? Nondik atera zara? Barregarria zarela uste duzu? Gustura geratu zara? Inork ez dizu esan haurtxoek ez dizutela atsedenik hartzen uzten? Zuri, hain terminologia makabroa asmatu duzunari, nire mespretxu osoa.

4-BAJA INTRASNFERIBLEAK desastre hutsa dira

Begira, nik badakit HistoriakoGobernurikProgresistena dugula, eta Podemosi esker gauza asko hobeto egiten ari direla. Nik ez dut zalantzarik eta badakit asmo ona daukatela, baina erditu osteko baimen intransferibleak desastre hutsa dira eta zergatia azaltzen saiatuko naiz. Badakit Ministerio bat zure ardurapean daukazunean, arreta handia jarri behar diozula pedagogia egiteari, eta oso modu konduktistan arau jakin batzuk inposatu behar dituzula, bai edo bai bete behar direnak. Hori nik klasean egiten dut irailean, ikasturte hasieran, mugak eta nondik norakoak markatzeko. Zergatik? Izan ere, nire DBH1eko gelan zein Espainiako Erresuma osoan, oro har, mundu guztiaren ongizatean pentsatuz bizi diren pertsonak ez daudelako modan. Ederra litzateke bizitza, gauzak ondo egiteko borondatea, konpromisoa eta gogoa duten pertsonen asanblada eder bat izatea. Ondo legoke gure jendartea oso arduratsua izatea, eta mundutik eskakeorik gabe joatea, baina iratzargailuaren soinuak esnatzen nau eta nik ulertzen dut gauza batzuetan arau zorrotzak jarri behar direla. Ados.

Arazoa da errealitate desberdinak berdinak balira bezala tratatzen ari garela, eta hori, nire ustez, akatsa da. Argi eta garbi ulertzen dut ezkerreko partidu politiko batek, TEORIAN patriarkatua auzitan jartzen duten eta autokritika egiten duten gizon cis-ak zerrendetan izanda (INSISTO: TEORIAN), beren ingurura begiratzea eta ondorioztatzea haurra izan berri duten bikote heterosexualek erantzunkidetasuna partekatu behar dutela (bikote ez heterosexualen kasua ez da gauza bera; hortaz, ez daukat esateko ezer). Baina zein da kaleko errealitatea? Nahiz eta aurrerapauso handiak eman ditugun (blablabla), norbait oso alienatuta egon behar da pentsatzeko gizon cis-ek zaintzen dakitela eta zaintzen dutela. Bai, badakit, TEORIAN, nire aitonek baino gehiago zaintzen dutela oraingoek, edo behintzat, ezberdin, baina ez dut uste gehiegi esatea denik gizon heterosexual cis-ek ez dutela nahikoa zaintzen. Nik gizon hauek zaintzera behartzearen planteamendua ulertzen dut eta ados nago. Baina justu orain? Praktikarik gabe? Ikastarorik gabe? Horrela, bat-batean, egun batetik bestera? Zure bikotea erditu ostean eta bere gorputza bitan zatitu eta gero, ez dakit oso aproposa den 16 astez alboan izatea inoiz zaindu ez duen Manolo bat. Badakit emakume heterosexual horrek Manolo hori aukeratu duela bere haurraren aita izateko, eta badakit benetan ongi zaintzeko saiakera egiteko prest dauden gizonak badaudela, baina berriro galdera bera: justu momentu hain zaurgarrian hasi behar da simulakroa?

Non daude radarrak? Non daude Zaintza Zuzendaritza Nagusiaren kamerak? Non daude isunak? Abisuak? Non daude 16 aste hauek zaintzeko erabili ez dituzten gizon desagertuen gorpu zatikatuak? Non!!????? Edo benetan sinisten dugu bere bizitza osoan inor zaindu ez duen norbaitek magia egingo duela? Aitaren, semearen eta espiritu santuaren izenean, arren, pentsatu emakume erditu berri horietan. Bai, bai, noski; berriro diot badakidala haiek erabaki dutela gizon horrekin egotea, baina izan gaitezen errealistak: zenbat gizon cis inpekable daude planetan? Hiru? Lau? (Nik, hiru lurraldeetan bizi ostean, ez dut bat bera ere ezagutu). Hori horrela izanda, eta aurreko artikuluetan azaldu dudan moduan, Gizarte Segurantzak ez baditu lodiak eta atsoak ernaltzen, hori izanda feminazi guztion etiketa: aukera gutxi uzten dizkiguzue ugalkortasun tasa 0 izan ez dadin.

Entzun dut, zenbait kasutan, derrigorrezko sei asteen ondoren, aita askok ez dituztela hurrengo hamar asteak hartzen, beren enpresetan arraro begiratzen dietelako, eta denbora preziatu eta baliotsu horrek espazioan bere burua xurgatzen duela. Hamar aste, irakurle maiteak, beren egun eta gauekin, zaintzen denbora gehiago eman nahi duten amei bikain etorriko litzaizkiekeenak: erditzearen traumak gainditzeko, erditzearen hankarteko gerrako zauriak sendatzeko, bularra/biberoia/foskitoak haurrei a demanda emateko, edo denbora horrekin nahi dutena egiteko, zakarrontzira bota gabe. Zergatik fiskalizatzen dituzue jendearen bizitzak, baldin eta badakizue gizon cis gehienak ez direla erantzunkideak? Eta badakit, badakit esango duzuela: ez bazaitu zainduko ez eduki haurrik gizon horrekin. Ea, Mari Carmen: nik ez dakit asko ia ezertaz, gainera ama ezkongabea izatea erabaki dut, baina diskalkulia edukita ere zin egingo nuke, zenbatu eta gero, ez dagoela emakume hetero guztientzat gizon deseraiki eta erantzunkide nahikorik. HistoriakoGobernurikProgresistena, mesedez, aste horiek intrasnferibleak badira, KONTROLATU eta ziurtatu ongi erabiltzen direla, zaintzen irakasteko ikastaroak eman, eta honek funtzionatzen ez badu, has zaitezte mesedez biolentziarekin. Jakina, eta nahiz eta ez dudan aipatu, bilatu EXTEROGESTAZIOA googlen. Erditu ondorengo hurrengo bederatzi hilabeteetan, haurtxoak umetokitik kanpo baina amaren gorputzetik gertu ernaltzen jarraitzen du.Nire kasu pertsonalean zentratuz gero, izorratu egin nauzue, ama ezkongabea naizelarik fregao burokratiko handian sarrarazi nauzuelako. Zergatik ezin ditu familia bakoitzak nahi bezala kudeatu 32 aste horiek kasuistika jakin bat dagoenean?Eta hona hemen nire bosgarren eta azken puntua:

5-AMA EZKONGABEA BAZARA, ZURE HAURRA ZAINTZEKO EPAIKETARA JOAN BEHAR IZATEA TERRORISMOA DA

Hau ez dakit jendeak badakien, baina harritzen nau azken Familien Legean zuzendu ez izanak. 300 aldiz esan dut, baina ama ezkongabea naiz. Nire umetxoak 16 astez zaindua izateko baimena du ni bajan nagoen bitartean, eta bi astez edoskitzaroan. BAINA ADI. Bi gurasoko familia baten kasua balitz, nire haurrak denbora bikoitzaz zaindua izateko eskubidea izango luke. Zergatik egiten diozue hau ume bati? Benetan. Nik ulertzen dut Voxek edo PPk ni zigortu nahi izatea nire semeari eredu ez tradizionala eman nahi izateagatik, baina Historiakogobernurikprogresistenak egitea? Zer gertatu da? Zein da arrazoia? Ea nondik ateratzen dudan nik gogoa, energia, dirua eta denbora pantomima hau egiteko, eta Gizarte Segurantza epaiketara eramateko. Hori gutxi balitz, abokatuak esan zidan, epaiketa irabazi arren, oraindik ez dagoela ama ezkongaberik baja honetaz gozatu edo euro bat ikusi duenik, eta Jusitiziako Auzitegi Gorenaren albisteen zain jarraitzen dugula auzia hasi eta hiru urte geroago. Norbaitek azalduko dit hau mesedez eta faborez? Oso triste eta haserre nago, eta jakin nahi dut nori helarazi behar diodan nire amorrua. Laster sakonduko dut gai honetan, honi buruz asko baitago esateko.Hori da guztia, adiskide maiteok: batzuk ados egongo zarete, eta beste batzuk ez, baina hau zen gaur partekatu nahi nizuena. Noizbait egin beharreko burokrazia guztia bukatzen badut, laster itzuliko naiz.

Eskerrik asko nire tribuari, hau bezalako txorakeriak idazteko denbora daukadalako zuei esker.  Ama berriak: eskatu laguntza!!! Bakarrik ezin dugu, LAGUNEKIN BAI.