Guraso eta hezitzaile gisa aniztasuna balioan jartzeaz jarduten dugu, gure haurren ezaugarriak onartzeaz. Haur lotsati eta isilekin baina, nola jokatzen dugu? Errespetatzen al ditugu beraien denborak? Ares Gonzalez irakasle eta idazlea da eta honetaz idatzi zuen Ayala egitasmoan, guraso.eus era ekarri dugu bere hausnarketa.

Errespetatzen ditugu ume lotsatiak?

Ikasgelan, batez beste, 25 haur egoten dira etengabe adierazten eta esperimentatzen. 25 modu desberdin komunikatzeko, harremanak izateko, ukitzeko, hitz egiteko eta parte hartzeko. Hori irakaskuntzaren handitasunetako bat da, giza aniztasuna bere distira osoan bizitzeko zortea dugulako.
Gainera, testuinguru horretan sartu behar gara «botere»  bat eta urteetan zehar landutako adierazteko eta erlazionatzeko modu espezifiko bat dugun helduak. Irakasle garen aldetik, gorputz-jarrera zehatz bat dugu, ahots-tonu bat, jarduteko modu bat… haurren errealitatean eragiten duten etengabeko  interakzioak egiten dirugu, eredu gara.

Garrantzitsua da gogoeta egitea eta konturatzea helduak garen aldetik «normaltzat» hartzen ditugula gure izateko modura eta bizitza ikustera hurbiltzen diren pertsonak eta haurrak. Beraz, ni pertsona “irekia” banaiz, asko komunikatzen duten eta  oso aktiboak diren haurrekin konektatuko dut,   ulertuko ditut, baina gehiago kostatuko zait haur lotsatiak ez ezik, adieraztea, emozioak azaltzea  kostatzen zaien  haiek eta  haien familiak ere ulertzea. Gauza bera gertatzen da alderantziz ere, eta hori eskolan bizi ditugun egoera askoren jatorrian dago. Baliteke ikuspegi sinplista izatea, baina ikusten dut maiz gertatzen zaigula hezkuntzako profesional gisa. Horri buruz hausnartu zuen  1974an FRATOk:

Nola erlazionatzen gara haur lotsatiekin?


Gai al  gara hitz egitea “tokatzen” zainean  ez exijitzeko? guk, heldu gisa,  beraiek hitz egitea nahi dugunean. Goizetan musu bat eman nahi ez digutela esatean beraien erabakia errespetatzeko gai al gara? Haien nortasuna, adierazteko era, prozesua eta gurekin  nahi duten lotura ezartzeko modua errespetatzeko gai al gara?

Haien bizi-premiak eta harreman-beharrak behatzeko gai al gara? sozialki “dagokiena” edo soilki nire ustez “dagokiena” ezarri aurretik. Izan ere, zalantzarik gabe, haur lotsatiek ez dituzte oso maite kanpoko eskakizunak eta gizarte-inposizioak.
Puntu honetan gustatuko litzaidake «tokatzen edo dagokien » horietan gelditzea eta gogoeta egitea. Izan ere, « tokatzen edo dagokien » horiek  eta epaiak alde batera utzi eta haien izaera behatu eta errespetatzen dugunean, orduan aniztasunaren magia agertzen da:


Diren bezala adierazten dira eta ez dira «dagokien» gisa agertzen.