Nabaria da sexudunak izateko modu anitzak daudela, bakoitza den moduan azaltzeko eta besteekin harremantzeko hamaika era ezberdin eta berezi.

Nabaria da ere, aniztasun honekiko errespetua areagotuz doala eta genero errolak malgutuz doazela. Nabaria ere, emakumeok eskubideak gureganatuz goazela. Horrek, ordea, ez gaitu itsutu behar. Gizarte irekiagoa eraikitzen ari gara, guztiontzako juxtuagoa eta erosoago,  baina ez dago dena lortuta eta lortuta dagoenaren sentsazioa dugunean, lozorroan sartu eta mugitu gabe geratu ohi gara.

Begirada kritikoa landu eta betaurreko moreak jarri beharko genituzke eta ikuspegi feministarekin ingurua aztertu, injustiziak eta diskriminazioak argiago hautemateko. Zapaldua dena beste zapalduak hautemateko gaitasun handiagoa izan ditzake, baldin eta bere min propioan murgildurik geratzen ez bada. Justizia lortzelo elkarren ondoan borrokatuko gara.

Feminismoaren kontrako ahots gutxi baina zaratatsuak entzuten diren honetan, beharrezkoa da ozen esatea feminismoak emakumezkoen eskubideen berma eta askatasuna bilatzen duela eta horrek ez diela, ez dizuela, gizonei kalterik egiten. Eskubide berdintasunak guztion eskubideak bermatuko ditu, nire askatasunak ez du zure askatasuna ezezten.

Kaltetua senti daitekeen bakarra, pribilegioetan oinarritutako jerarkian bizi nahi duena da, beti ere bera jerarkia horren goikaldean dagoelako besteen eskubideak zapalduz. Langileen borroka adibidetzat hartuz, langile batek ez du ondoko enpresako langileak bere eskubideak eskatzean mehatxu gisa hartzen, biak esplotatzen duen sistema kapitalistaren kontra borrokan daudelako.

Antzekoa da feminismoaren borroka, emakumeok hasitakoa bada ere, patriarkatu eta heteronormatibotasunaren menpe gauden guztion aldeko borroka da, sistema horrek guztion bizitza mugatzen duelako. Emakumezkoei nolakoak izan behar dugun, zer egin, zer sentitu eta nola adierazi esaten digu,  baina baita gizonezkoei ere. Feminitate eta maskulinitate eredu estu horiek ito egiten gaituzte, izateko modu bakarra ematen digutelako aukeran eta hori ez da gurea izango, inposatua baizik.

Seme-alabek kirola anitz egiteko aukera izatea nahi dut, alaba-semeek negar egiteko libre, nahi duten kolorea janzteko, ile luze, motz edo kizkurra, euskal dantzak, Street dance edo ballet, bere gorputza ezagutu, zaindu eta maitatzea, baita besteena ere, gustuko duten pertsonez inguratzea jolastu, adiskide eta ligatzeko orduan, persona horiek edozein sexukoak izan daitezela gure seme-alabek eta alaba-semeek dituzten desioen arabera, neska ala mutil izatea garenaren arabera eta ez ditugun genitalen arabera ulertu eta errespetatzea…

Hainbat eta hainbat gauza eska dezakegu, baina eskaera horiek guztiak ezerezean eroriko dira guk ez baditugu betaurreko moreak jartzen eta aukera erreal horiek begi bistan jartzen ez badizkiegu. Gure nahia guraso gisa berauen zoriontasuna eta askatasuna da, baina baita  beraiek besteen askatasuna errespetatzea, aniztasunean hezi beharko ditugu beraz eta horretarako aukerak eskaintzea dagokigu.

Gogoan izan hau arropa erostean dendako ze aldera eramaten duzuenean, eskolarako estutxea hartzean koloreren bat eskaintzen ez diogunean, eskolaz-kanpoko ekintzaren bat baztertzen dugunean zergatik den, bere gelan zenbat neska eta zenbat mutil dauden galdetzean, ekintza batean parte hartzen duenean “mutil bakarra, beste guztiak neskak dira? Harriduraz edo penaz galdetzean, sexu bereko lagunekin “lagunak”, baina sexu ezberdinekoak izanda “nobioak” diren esatean txantxetan bada ere….

Eguneroko keinu askotan jar ditzakegu betaurreko moreak eta apurka-apurka, benetako jendarte askea eraikiko dugu, baina ez dezagun lana eginda bezala ikusi, asko dugulako oraindik egiteko.